Lokale Politiek 2.0

Verkiezingscampagnes spelen zich meer en meer op internet af. Barack Obama werd er president mee, zo klinkt het vaak wat overdreven. Ook in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen is internet niet meer weg te denken. Partijen en politici twitteren, bloggen, hyven en facebooken dat het een lieve lust is. Zet dat zoden aan de dijk?

Vooropgesteld: politieke partijen doen er in de eerste plaats goed aan om hun eigen lokale site op orde te hebben. Hoewel de meeste kiezers zich hooguit baseren op krantenkoppen en oneliners in het NOS Journaal, moet je voor de serieus geïnteresseerde stemmer de belangrijkste informatie over programma en kandidaten goed online hebben staan.

Belangrijker nog is dat die informatie goed is verwerkt in de Stemwijzer. Die is een dusdanig groot machtsmiddel geworden dat partijen keihard onderhandelen over de vragen en antwoorden, en er uiteraard een nagenoeg identieke concurrent opdook, Kieskompas. Je krijgt soms de indruk dat verkiezingsprogramma’s meer geschreven worden om goede oneliners op te leveren in de Stemwijzer dan dat er beleid in staat dat werkelijk vier jaar mee kan. 

Als de Stemwijzer en de eigen site op orde zijn, kan het geen kwaad om ook elders op internet aanwezig te zijn. Cruciaal voor landelijke politici, maar op lokaal niveau is die invloed toch wat beperkter. Het is immers schieten met hagel. Zo nodigt de Utrechtse CDA-kandidaat Chantal Hakbijl me via Google Ads op mijn eigen weblog regelmatig uit om toch vooral op haar te gaan stemmen. Beetje lastig, als Amsterdammer.

Een website die blogs, tweets en overige online activiteiten van lokale politici in kaart brengt, is Volgdeverkiezingen.nl. Daar kun je zoeken per stad , of zelfs per stadsdeel (waar in enkele grote steden op 3 maart ook verkiezingen zijn). Ook dagblad Trouw heeft een speciale verkiezingspagina ingericht op Trouw In De Buurt. Met behulp van Google Maps kun je naar kandidaten in de regio zoeken, die de mogelijkheid hebben zichzelf te introduceren.

Maar zoals gezegd: het is vaak schieten met hagel. Op internet tref je hoofdzakelijk mensen die niet in jouw gemeente wonen en dus niet op je kunnen stemmen. Bovendien is het overgrote deel van het electoraat niet online op zoek naar politieke informatie, en dus ook niet naar jouw tweets, blogs of video’s, áls ze al meer online doen dan hun bankzaken of de zomervakantie boeken. Verder is het vaak zo dat lokale politici vooral elkaar volgen op sites als Twitter, om te kijken hoe de ander het toch aanpakt – of om die ander omstandig van repliek te dienen.

Zelfs Obama bereikt op internet volop mensen die niet op hem kunnen stemmen. Leuk dat bijna iedere Facebook-gebruiker zijn vriend is, maar daar word je geen president mee. Je bevestigt hooguit je imago als machtigste man ter wereld. Daar heb je als lokaal politicus toch wat minder aan, hoe ambitieus je ook bent. Maar zolang de ruwe schatting klopt dat 80% van de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen is gebaseerd op landelijke politiek, is het wel zaak dat Maxime, Femke, Alexander en Geert driftig doorgaan met twitteren, bloggen, hyven en facebooken. Voor hen is Politiek 2.0 pure noodzaak, lokaal of niet.