Lijstjestijd, prijsjestijd

Eindejaar regent het traditioneel weer Lijstjes en Prijsjes.  Beste boeken, films, poltici en allerlei popularissen gaan langs de kritische meetlat ter aller groot vermaak. De Volkskrant trapte gisteren af met haar ’10 Beste Nederlandse fotoboeken van 2025’ en op het Hilversumse Mediapark gaf de industrie zichzelf het jaarlijkse klopje op eigen schouder met de verkiezing van ‘Mediapersoon van het jaar’.

Of de jubelrecensie in het Volkskrantartikel over de titel ‘Exactitudes-final edition’ enigszins tongue-in-cheek dient gelezen, wordt niet helemaal duidelijk. Bij monde van journalist Arno Haijtema: “Zo mooi, al die overeenkomsten. Zo prachtig ook, de desondanks onuitwisbare eigenheid van die duizenden modellen”.  Het unieke concept van de Exactitudes-boeken betreft de signalering van kuddegedrag in de wijze waarop mensen zich kleden. Échte mensen dus en juist verre van modellen die een bepaalde ‘groep’ belichamen (Dikke mannen in streepjestrui, oude dames met een regenkapje, jonge vrouwen in allerlei modische constellaties etc.). Een interessante en amusante, antropologische waarneming, dat wel.             

Die treurige eenheidsworst vervolgens bewierroken met een“..desondanks onuitwisbare eigenheid”  getuigt echter van superieur cynisme of….zou de journalist werkelijk gedacht hebben dat het hier ‘modellen’ betreft? Enfin, de fraaie spread liet weer goed zien waar een klein land groot in is.

Ondertussen danste Hilversum ’s middags vrolijk verder langs de rand van de vulkaan en lauwerde een ‘Mediapersoon’ uit eigen kring. ‘Personen’, deze 35e keer dat de eretitel werd vergeven, want komisch duo Niels van der Laan en Jeroen Woe werden samen gekroond. Gevraagd naar de betekenis van de titel kwam laureaat van vorig jaar, regiseusse Wil Koopman, niet veel verder dan de verklaring dat ze het “..een heel lieve prijs” vond.                   

Woe roemde vooral het grote team achter hun succes die altijd in zeer kort tijdsbestek moet handelen om zo dicht mogelijk op de actualiteit te blijven zitten. Van der Laan, die in zijn jaarlijkse glansrol van Hoofdpiet onlangs met de dood werd bedreigd, nam zichzelf vrolijk, ironisch op de hak door bij de uitreiking van titel en bijbehorende beker te bedanken met de woorden “ ..dat de doodsbedreiging gelukkig toch zin had gehad”.

Vervolgens presenteerde ‘A.i.-kenner’ en geinponum Silvester Zwaneveld in een flitsseminar van 15 minuten, A.i. als beheersbare tool. Zwaneveld, tevens eigenaar van een animatiestudio, liet zien hoe een animatie waar hij en zijn team voorheen maanden aan werkten door A.i. in vier uur (!) was voltooid. Daarbij liet hij de dreigende schaduw die A.i. werpt over vele beroepen (vooral in de creatieve sector) als bij toverslag verdwijnen door zijn tomeloos pleidooi voor deze ‘tool’, die vooral inzetbaar zal zijn voor het vervelende werk zodat de menselijke ‘creative’ zich kan toeleggen op de leuke aspecten van het vak. Een discutabele, doch frisse insteek.

Sowieso zoemde het Nieuw Posi-realisme door de gangen van het Hilversumse instituut voor Beeld en Geluid. Geen vuiltje aan de lucht, Hosanna en Joechei, terwijl het met de huidige politieke bezuinigingskwinkslagen nog maar zeer de vraag is hoeveel Mediapersonen na volgend jaar nog een baan hebben.

Nu ja, wellicht biedt A.i. te zijner tijd ook daar de helpende hand. Hoera!