De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
Lijkt dit op het heden of zie ik spoken?
•
Fragment uit een boek dat zo uit onze tijd lijkt geplukt. Maar wanneer werd het echt geschreven?
Na vele jaren in Sint Petersburg keerde Louise-Philippe, graaf van Ségur, terug naar Parijs. In zijn memoires beschreef hij de sfeer. Moet U nu ook aan onze tijd denken? Of zie ik spoken?
“Ik gebruikte mijn avonden om de uiteenlopende kringen van de stad te bezoeken, om overal de gezelschappen terug te zien die de charme van mijn jeugd uitmaakten. Ik vond ze terug, levendiger, spiritueler, meer geanimeerd dan ooit. Het was moeilijk om er loomheid en verveling te vinden. Toch schenen ze wat mij betreft te hebben verloren wat ze zo aantrekkelijk maakte: men zag niet meer de zachtheid, de beschaving, de hoffelijkheid, die ze zo lang gemaakt hadden tot een ware school van goede smaak en gratie.
© Louise-Philippe, graaf van Ségur
De politieke passie, die onze salons binnendrong, had ze bijna veranderd in arena’s waar de meest tegengestelde opvattingen met elkaar botsten en elkaar zonder ophouden beschadigden. Men wisselde niet meer van gedachten, men disputeerde. Het enige en eeuwige gespreksonderwerp was de politiek, die maar heel zelden aan de kunsten, de muzen, de galanterie kans gaf om variatie te brengen in de gesprekken. Iedereen sprak op luide toon, luisterde weinig.
De boosheid doorboorde toon en blik. Vaak vormden in dezelfde salon personen met tegengestelde meningen eigen groepjes. Weldra zorgde een al maar groeiende vijandigheid voor tweedracht en bewerkte een totale breuk in gezelschappen waar vriendelijkheid in de onderlinge betrekkingen niet langer de aangename sfeer bepaalde. In de huizen waar personen met eenzelfde opvatting zich verenigden, was de hitte van het debat niet minder, evenmin waren de gespreksonderwerpen minder gevarieerd. Men zag alleen minder bitterheid.”
Ségur was halverwege 1789 naar huis gekomen.
Praat mee
