LIDL-leed

Prijs-kwaliteit nr. 1*  schreeuwt de firma LIDL graag. Het blijft een verbijsterend feit dat supermarktketens zich nog altijd (zelf-)bedienen van dit soort ‘lyriek’. Het is namelijk heel simpel met kwaliteit, die dient normaal beloond met een normale prijs.
Lage prijzen = lage kwaliteit.
Iedereen begrijpt dat échte kwaliteit niet tegen afbraakprijzen kan worden aangeboden mits via het zwarte circuit of ‘van de vrachtwagen gevallen’, en men mag aannemen dat de keurige Nederlandse middenstand zich daar niet van (zelf-)bedient.

Veelzeggend is dan ook de asterisk, het plagerige sterretje dat verwijst naar de bron van die vaststelling. Onderzoeksbureau YouGov blijkt de keten te hebben ‘uitgeroepen’ tot beste supermarkt in groente en fruit.                                Hoezo ‘onderzoeksbureau’?! Het betreft hier een hypercommercieel bedrijf dat zich richt op consumentenenquêtes: “.. Iedere maal dat u een enquête vervolledigd zal u punten ontvangen. Hoe langer de enquête die u invult, des te meer punten u zal ontvangen”.

LIDL werd in 2025 ‘beoordeeld in Nederlandse consumentenonderzoeken’ ( evenals BOL.com en Kruidvat) als “..beste supermarkt op het gebied van prijs-kwaliteit, mede dankzij lage prijzen, hoge kwaliteit, aantrekkelijke aanbiedingen en versheid”. Met die maatstaven zou de beoordeling van een gemiddeld JAMIN-filiaal door kinderen een vergelijkbaar resultaat geven: ‘Fijn centraal gelegen snoepwinkel, grote diversiteit in aangeboden waar, vrolijke setting en….niet duur!’. Allemaal waar, doch vooral het tandartsengilde heeft het nagrijnzen.

‘De allerlaagste kwaliteit tegen de allerlaagste prijs’ zou een eerlijker uiting zijn, maar de copywriters kijken natuurlijk wel uit.

Zo beroept LIDL zich ook al sinds jaar en dag op de uiterst bedenkelijke status van ‘..goedkoopste in groente en fruit’. Een kilo appelen voor 1.29, 750 gram tomaten voor 1.79 en 500 gram witlof voor 0.99. Men communiceert dat als trotse aanprijzing terwijl ieder weldenkend mens onmiddellijk begrijpt dat hier de boeren een driedubbele poot is uitgedraaid. Groente en fruitprijzen staan immers altijd al onder druk.               Supermarkten willen zich profileren met ‘vers’ en drijven daarmee de boeren tot wanhoop met irreëel lage inkoopprijzen.

De ondernemer die dat als ‘goedkoopste’ uitvent laat zien zich niet te schamen de boeren het mes op de keel te zetten en de handel desnoods tegen kostprijs in de schappen te zetten. Alles voor dat felbegeerde ‘beste en goedkoopste’-predikaat. De winst behaalt men wel over andere productgroepen.

De tot in de kruin verwende Westerse consument wil slaafvrije chocolade, ‘eerlijke koffie’ en ‘betaalbaar biologisch’ maar dat moet tegelijkertijd voor prijzen waarbij begrippen als boeren- en slavenarbeid naadloos in elkaar over gaan. En goedkoop is natuurlijk altijd duurkoop, zowel in de lengte als uit de breedte… (Een keurmeester van de Keuringsdienst van Waren vertelde mij, begin negentiger jaren, dat Albert Heijn op een ronde gulden slechts enkele centen ‘schone winst’ maakte. Dat zal sinds de invoering van de euro nauwelijks veranderd zijn ben ik bang).

Misschien niet eens zo’n gek idee weer eens zo’n gouwe ouwe uit het vet te trekken: “Koopt Hollandse waar dan helpen wij elkaar!” Gezond nationalistisch, boordevol opbouwhoop en bovenal…WAAR! (in de dubbele zin van het woord).

Zou dat hele begrip ‘kwaliteit’ aan erosie onderhevig zijn en een nieuwe invulling behoeven? Wat te denken van: ‘U krijgt waar u voor betaald’ of scherper, ‘Verdient u onze kwaliteit wel?’ Een eerlijke voorstelling van zaken die de prijsbewuste consumens wellicht eens aan het denken zet alvorens ze lageprijsgeil de kar vollaadt.

Laten we een prijsvraag uitschrijven onder copywriters voor het beste concept. Eerlijke anti-reclame die nog verkoopt ook! Waarom niet? Laat de creatieven zich bewijzen met een originaliteit waar ChatGPT een dikke punt aan kan zuigen en daarmee het blijvend belang van hun vak onderstrepen.                     

Hoofdprijs: 10 minuten gratis boodschappen doen bij LIDL.