Lelijke presentatoren

Een beproefde methode: nodig een ROM (Radicale Opinie Moslim) uit en brandt ‘m voor het oog van de natie af. Of liever: laat hem in zijn eigen vuurtje gaar branden.

Dat afbranden gaat niet spontaan maar georkestreerd, volgens een uitgedokterd draaiboekje, met een dienstige rol voor andere tafelgasten. Dodelijke glimlachjes, balletje kaats, knipoogjes over en weer, botte interrupties, sardonische spot, funeste insinuaties. De leidraad is simpel: maak de ROM belachelijk. We zagen het toneelstukje al opgevoerd bij imam El Moumni en imam Fawaz Jneid, herhaald bij advocaat Enait en jongerenimam Jabbar van de Ven, bij columnist Jaabri en, sinds vorige week, ook bij de student met de moeilijke naam: Izz ad-Din Ruhulessin (weggelopen uit een 1001-nacht sprookje?).

Elke ROM eindigt moedeloos, besmeurd, lamgeslagen. De enige ROM die alle kruisverhoren fier trotseerde was Abou Jahjah. Maar ja, deze man kent een zeldzaam retorisch talent.

Wat helpt is dat de ROM onvoorbereid komt opdraven. In het geval van Ruhulessin (die eerder een vrij genuanceerd artikel publiceerde) werd aan tafel allengs de indruk gewekt dat de jongen natte dromen krijgt van allerhande stenigingen. Terwijl volgens mij hij maar één ding hekelde (heb de uitzending 3 maal bekeken): de selectieve verontwaardiging van het Westen. Altijd maar die obsessie op Iran en islam.

Waarom veroordelen wij niet dat Amerikaanse kinderen en geestelijk gehandicapten ter dood worden veroordeeld, soms via de fijne elektrische stoel? Waar blijft de toorn over homo-discriminatie in het Amerikaanse en Britse leger? Waar was het schuimbekken van de Marbe’s, de Drayers, de Bouazza’s, de Ephimenco’s, de Ellians, de Hirsi Ali’s, de Wildersen toen onschuldige knullen met stroomkabels en waterboarding werden gemarteld in Guantanamo Bay en Abou Ghraib? Wat te denken van de moordpartijen op de Palestijnen? Of zijn mensenrechten alleen universeel als een vrouw wordt gestenigd?

Ruhulessin probeerde dit punt te maken maar kreeg geen kans, hakkelde stumperig en humorloos – verre van Malcolm X. 

Tussen woord en begrip staan camera’s in de weg en praktische bezwaren – zoals lelijke presentatoren: de enige steniging vond plaats aan de tafel van P&W.