Lekker kutten in het Witte Huis

Ruim twaalf jaar is Mark Rutte premier van Nederland, in die tijd heeft hij eigenlijk alles meegemaakt. Van een wereldwijde pandemie tot de aanslag op een Utrechtse tram, van ontmoetingen met Amerikaanse presidenten tot de troonsbestijging van koning Willem-Alexander in 2013. Politiek gezien overleefde hij de meest krankzinnige dossiers, met als daverend hoogtepunt de toeslagenaffaire.

Ronduit wreed werden burgers onder Ruttes leiding behandeld, de premier mompelde ‘sorry’, trad voor de vorm af en bleef zitten. Anno 2022 is iedereen de toeslagenaffaire vergeten, en eerlijk is eerlijk: als de VVD-leider drie jaar terug met zijn broek op zijn enkels op de wc van een kinderdagverblijf was betrapt, waren we dat ook vergeten. Rutte is een formidabel politicus, een groot communicator.

Na dit alles is het logisch dat onze minister-president nieuwe uitdagingen zoekt. Omdat je met een Wereldoorlog pas echt tot Churchilliaanse hoogte stijgt in de politiek, blafte Rutte deze week als een pitbull naar Vladimir Poetin. Dit deed hij voor de open haard in de ovalen werkkamer van het Witte Huis, op een stoel naast zijn baas Joe Biden. 

Goedkeurend, maar met plaatsvervangende schaamte keek Biden toe hoe Rutte in steenkolenengels zijn vuisten balde. ‘Wie hef all sien te horribel piktjures from Dnipro…’ stak de Hollander van wal. Dat er in de afgelopen halve eeuw ook oneindig veel Amerikaanse oorlogsmisdaden zijn gepleegd, leek hij niet te beseffen. ‘Mooi’, zag je Biden denken, ‘dit intellectuele vedergewicht heb ik in mijn broekzak’.

Toen Mark even later achter het beroemde bureau van de Amerikaanse president met de telefoon wilde spelen - ik verzin dit niet, er zijn foto’s van - oogde de commander-in-chief licht geïrriteerd, aan de andere kant: de kleinkinderen doen dit ook als ze opa Joe bezoeken. De Nederlandse oorlogspremier-in-de-dop had een leuke dag en daar draaide het om.

Mark zit er voor zichzelf.