Laten we cooperatieve windmolenparken bouwen

Windparken op het land zijn onvermijdelijk. Wie heeft er straks voordeel uit, de burgers die er naast wonen of commerciële wind cowboys die hulp krijgen van EZ?

Participeren in een windpark in de buurt moet simpel en transparant zijn.

Simpel, omdat burgers met allerlei interesse er aan gaan deelnemen. Transparant, omdat de lokale overheid er ook een rol in speelt, en zowel burgers als lokale overheid er een belang in hebben.

Het simpele standaard aanbod voor participeren in een windpark:

-Burgers investeren 500 tot 5000 EUR in een windpark, en krijgen daarmee een stukje windpark. -Daarmee wekken ze hun eigen stroom op, dat kost hen 2 tot 5 cent per kWh 20 jaar vaste prijs. -De gemeente doet de ontwikkelprocedure voor het windpark, die investering is voor een gemeenschaps windpark. -De gemeente en de raad legitimeren het windpark voor de gemeenschap. -Uiteindelijk worden de deelnemende burgers lid van een coöperatie waarin zij het windpark exploiteren. Dat maakt de wettelijk geregelde lage prijs van 2 tot 5 cent per kWh mogelijk. -Alleen burgers die investeren kunnen meedoen.

Het benodigde geld kan eventueel vooraf op een windspaarrekening gespaard worden. Of de gemeente leent het met een afbetalingsregeling. De gemeentelijke investering kan de gemeente benutten om die om te zetten in een eigen aandeel in het windpark, en daarmee stroom voor eigen gebruik op te wekken. Hen stroom bezorgen van 2 tot 5 cent, is een stuk goedkoper dan ze steeds duurdere commerciële stroom te laten kopen.

De gemeente krijgt met deze actie, samen met haar eigen burgers, weer invloed op het landschap met windmolens. Burgers maken de afweging waar zij in hun regio een windpark willen zien.

Eigenlijk is dit een afgeleide van de manier waarom we voor onszelf fatsoenlijke woonruimte regelen. De gemeente maakt een bestemmingsplan, burgers kopen grond en bouwen een huis, of ze huren een bestaand huis van een corporatie.

De lage kWh prijs van 2 tot 5 cent wordt mogelijk gemaakt door 3 factoren: vrijstelling van de energiebelasting, maar ook doordat burgers zelf investeren in het windpark en de gemeente die het ontwikkelt risico reduceert.

Burgers krijgen een vast aanbod, dat vanuit verschillende invalshoeken gecontroleerd kan worden, dat geeft vertrouwen.

Lokale afdelingen van politieke partijen, zoals GroenLinks zijn lokaal tegen een windpark,  omdat er altijd ophef is als ergens een windparkplan opduikt. Landelijk zijn de meeste partijen voor windparken. De lokale afdeling kan dan gemakkelijk verwijzen naar het standaard aanbod. Het is de beste manier, en in het voordeel van de burger. In verkiezingstijd zouden politiek partijen op campagne dit voordeel niet moeten negeren.

Zo voorkomen politieke partijen dat burgers lokaal tegen elkaar worden uitgespeeld. EZ en de commerciële windcowboys sluiten burgers standaard buiten. Dat buitensluiten van voordeel vergroot de weerstand tegen windparken. De Kamer heeft in juni de Rijks Coördinatie Regeling 6 maanden stilgelegd, en daarmee het systematisch buitensluiten van Burgers en lokale overheden. Het is nu wel aan de burger en de lokale overheden zelf, om die kans te pakken.

Met een standaard participatie aanbod kan een lokale politieke partij duidelijk maken dat dit een kans is om te pakken, die EZ in 2013 weer onmogelijk maakt, als ze verder gaat met haar favoriete commerciële wind cowboys.

Burgers die kans willen maken op een eigen aandeel in een windpark, en daarmee stroom voor 2 tot 5 cent per kWh willen opwekken, melden hun belangstelling op http://www.pakdewind.nl