© cc-foto: Pikist
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Dit is al zo lang bekend, een jaar na de invoering van dat verdomde keukentafelgesprek was al duidelijk dat het puur een geldkwestie is, én dat de "cliënt" te maken heeft met volstrekte willekeur. Maar zelfs die geldkwestie wordt op een belachelijke manier ingevuld, als jij via de WMO bijv. recht hebt op een traplift of scootmobiel, dan ben je gehouden aan de contracthouders van de gemeente, óók als je een veel goedkopere optie op 't oog hebt. De menselijke maat is allang verdwenen. Betrokken ambtenaren die het graag wel goed willen doen zijn inmiddels vertrokken en vervangen voor pencil pushers. Kleine sociaal gedreven bedrijven worden tot wanhoop gedreven door de bizarre eisen waar ze aan moeten voldoen, terwijl het aantal cowboys de pan uit rijst. Het besef dat goedkoop duurkoop is, omdat mensen uiteindelijk veel zwaardere zorg nodig hebben omdat er is beknibbeld op ambulante begeleiding, wil maar niet indalen in Den Haag. En maar jammeren over de zorgkosten...
Klant klant klant wat lees ik in uw schrijven vaak klant dat ik bijna ga denken dat dat bewust door u is gedaan. Klanten kopen producten en patiënten krijgen zorg. En zo ging dat weet ik me te herinneren. Patiënten werden cliënten en inmiddels zijn we klanten...zo jammer deze afbraak in de zorg. Stem allen weer Rutte!
Als zorg een marktorganisatie is, dan is de zorgbehoevende klant. Het is niet anders. In de eerste plaats dankzij Balkenende, Rutte en Pechtold.
Geachte Tom Ribbens, ("Laat zorgvrager niet de dupe worden van grote zorgwinsten") is uw standpunt erg goed te begrijpen omdat het over zorg en mensenmaat gaat die hulpeloze mensen betrekt. Daar tegenover staat dat de Gemeentes naar de aanwijzingen van de neoliberale regering moeten steeds blijven bezuinigen op de gezondheidszorg. Dit makt u zelf steeds mee omdat het kern van de neoliberale zorgsysteem is. Account-managers bepalen het kwaliteit van het zorg binnen het neoliberalisme in plaats van de zorgverleners. Moet u goed kijken op wie u de volgende keer stemt.
overal wordt de boel opgelicht als bepaalde mensen dat willen, in alle sociaal en maatschappelijke rangen en standen. als dat in grote organisaties als pensioenfondsen gebeurd dan zijn daar krachtige lobbyisten om de regering aan te sporen vooral geen onderzoek in te stellen of maatregelen t nemen. bij de zwakkeren en kwetsbaren ligt dat iets anders, zij kunnen moeilijker voor zichzelf opkomen, hebben woordvoerders nodig en dan is het afhankelijk van die persoon of men er goed af komt. zelf heb ik bedrog door bedrijven in de zorg voor mijn Alzheimer moeder meegemaakt, ondanks een contract kwam men gewoon 1 van de 3x daags niet opdagen, zonder overleg, en kreeg mijn moeder geen eten, zelf wist zij dat niet meer. dit is maar 1 voorbeeld, in 12 jaar heb ik er vele meegemaakt. het zou goed zijn als het weer landelijk aangestuurd wordt, uitgaande van beste zorg voor het individu en dat zorg aan zorgverleners overgelaten wordt, dat is waar zij goed in zijn, zij zijn een bepaald type mens. er zijn zorgers en zakenlui en dus moeten er zakelijke mensen als controleur aangesteld worden die kijken of er geen geld over de balk gesmeten wordt en iedereen zich gedraagt alsof men uit eigen middelen moet betalen, dat laatste helpt erg om kritisch te kijken.
dit gebeurde ook in Tilburg waar mijn moeder woonde. ik heb daar veel slechte ervaringen opgedaan en vertrouwen verloren in de zorg en de gemeente.
Het betoog van de heer Ribbens is glashelder. Zijn pleidooi voor meer menselijke maat binnen de zorg is op z'n plaats. Maar de waarheid gebiedt te zeggen dat in veel organisaties die bij zorg zijn betrokken, besparingswoede en winstbejag hebben geleid tot verkankering. En die verkankering wordt niet ongedaan gemaakt. Want achter besparingswoede en winstbejag schuilt macht. Macht van overheden, macht van verzekeraars, macht van semi-overheidsinstellingen. Die macht is per definitie gericht op meer besparing en meer winst. In de jeugdzorg wordt in toenemende mate hulp van ouders ingeroepen, in de ouderenzorg hulp van kinderen. En dat door personeelsgebrek. Gebrek door te lage beloning die het gevolg is van bezuinigen en winstmaximalisatie. Intussen begint hier en daar het beroep op familieleden iets vanzelfsprekends te worden. Alsof op dit terrein de derde wereld de norm moet zijn. Zoals gezegd, het verhaal van Ribbens is glashelder en zijn pleidooi terecht, maar de ontsporing is met onze samenleving vergroeid.
Bert Eerlijk gezegd is het volgens mij zo dat zowel gemeenten als vragende partij en zorgaanbieders als aanbiedende partij beiden misbruik hebben gemaakt en de bur daartussen vermalen is en wordt en dubbel de dupe is.
Eerlijk gezegd is het volgens mij zo dat zowel gemeenten als vragende partij, en zorgaanbieders als aanbiedende partij, beiden misbruik hebben gemaakt, en de burger daartussen vermalen is en wordt en dubbel de dupe.
Minoes, gemeenten: klopt. Het geld dat ze van de overheid krijgen voor bekostiging van de zorg is te weinig èn is niet geoormerkt. En de zorgaanbieders zijn vaak particuliere ondernemingen, gestart nadat hun markt explodeerde. En voor meer dan 80 procent van de ondernemers geldt, dat verhoging van winst prioriteit heeft.