Linkse steun in Eerste Kamer nauwelijks nog een optie
Laat me even uitpraten…
© cc-foto: Chris Richmond
Met Internationale Vrouwendag hebben we de donkerste dossiers over vrouwen altijd weer even helder op het netvlies, evenals hun uitzonderlijke successen die we graag vieren. Voor de verandering wil ik het niet over dwang hebben. Niet over de zoveelste, publieke zaak op het gebied van grensoverschrijdend gedrag. Ik wil het hebben over het ‘gewone’, werkende leven en hoezeer van de vrouw verwacht wordt dat ze haar mond houdt. Zozeer, dat de gemiddelde vrouw in Nederland zich nog verontschuldigt voor de keuzes die ze maakt en er zelfs toestemming voor vraagt. Bovendien, is het opgevallen hoe vaak vrouwen in de rede worden gevallen?
We hoeven met Internationale Vrouwendag niet zo ver over de grens te kijken, of de zwaarste thema’s van dwang jegens vrouwen erbij te halen, om stil te kunnen staan bij de eeuwenlange, scheefgroei groei tussen de positie van de man en de vrouw. We hoeven niet de meest exceptionele successen van vrouwen te vieren, omdat die niet vanzelfsprekend zijn. Nee, Vrouwendag gaat net zo goed over de meest simpele, dagelijkse akkefietjes op het werk en de zakelijke relaties die we moeten onderhouden.
Nog altijd gaat er namelijk een hoop mis in hoe we zaken doen, of hoe we elkaar behandelen in het werkende leven. In dat kader zijn de intenties en attitudes – om niet te spreken van concrete gedragsuitingen – van een hoop mensen jegens vrouwen nog altijd zeer betreurenswaardig. Het seksisme waarmee we vrouwen tegemoet treden, blijft uiterst hardnekkig.
Vijf keer per tien minuten onderbroken
Zo moeten vrouwen een schrijnend aantal seksistische opmerkingen slikken – per dag. Gemiddeld gaat het om drie uitspraken die niet door de beugel kunnen in een gemiddelde werkdag van acht uur (!). Ook moeten vrouwen standaard anticiperen op de besluiten die voor hen worden genomen, zonder dat ze daar op adequate wijze voldoende invloed op hebben. Denk aan besluiten over ongelijke salariëring en de rolverdeling binnen het team.
Daarbij moeten ze strategisch minstens vijf stappen vooruit kunnen denken, omdat het gras tijdens gesprekken steeds weer voor hun voeten wordt weggemaaid. Omdat mensen zich nog altijd door hun woorden bedreigd kunnen voelen, moeten ze besluiten of ze zich dit keer dommer moeten voordoen dan ze zijn, of juist het achterste van hun tong moeten laten zien. Ze kunnen namelijk tot wel vijf keer per tien minuten (!) een onderbreking verwachten wanneer ze aan het woord zijn. Ik herhaal: vijf keer per tien minuten. Kortom, vrouwen moeten in staat zijn om razendsnel te schakelen.
Hoe langer ze dit doen, des te beter ze er in worden. Ze moeten dus de juiste optie uit hun ‘intellectuele lade’ eruit halen – een gebalanceerde keuze tussen IQ en EQ. Vervolgens moeten ze die inhoud indien nodig weer inwisselen voor een andere optie, of weer een andere optie, of weer een andere optie…om met het gewirwar van hun keuzes de beurt te houden. Dit alles terwijl ze de desbetreffende relaties blijven onderhouden en het liefst versterken.
Vrouwen die zichzelf hierin getraind hebben, pakken de beurt soms ook weer terug door een stokpaardje te gebruiken. Voorbeelden hiervan zijn: laat me mijn punt afmaken. Laat me even uitpraten. Nee. Ho, wacht even. Ik ben nog niet klaar. Dat zeg ik. Dat is precies wat ik zojuist gezegd heb. Dit is niet grappig. Ik onderbreek je even, want… Wat je nu zegt, kan gewoon niet. Hier voel ik me ongemakkelijk bij. Enzovoorts.
Plek innemen
Onderbroken worden, doet iets met de psyche van de mens; met iemands eigenwaarde, zelfrespect en zelfvertrouwen. Met andere woorden, met iemands plek in de wereld. Het is dan ook niet toevallig dat vrouwen moeite hebben met keuzes maken. Oftewel, met hun plek innemen.
Keuzes die vrouwen allereerst eeuwenlang nooit mochten maken. En keuzes die ze ten tweede nog altijd zodanig moeten onderbouwen, dat vrouwen zich verplicht voelen om niet aan zichzelf te twijfelen en om alles uit te leggen. Om zich voor hun keuzes te verontschuldigen. Boven alles, dat ze zich genoodzaakt voelen om toestemming voor hun keuzes te vragen.
Vrouwen die dit alles doorzien, die weigeren om uitleg te geven wanneer dat helemaal niet nodig is en die deze verjaarde en irrelevante praktijken bekritiseren, zetten we maar al te graag weg als ‘zeikwijven’. Met Internationale Vrouwendag wil ik hun stem graag vieren.
Want zo lastig zijn ze over het algemeen helemaal niet, eerder rechtvaardig. Hun lef doet bovendien niks af aan de eigenwaarde, het zelfrespect en zelfvertrouwen van de volgroeide man. De man die deze pijlers alleen in zichzelf kan vinden in relatie tot hoe hij zich van bovenaf verhoudt tot de vrouw die zogenaamd onder hem zou staan, is in veel gevallen nog een triest geval van onderdrukking van menselijke waardigheid van zichzelf en van anderen.
Alleen hebben we nog altijd niet genoeg ‘vrouwelijke dwarsliggers’ die zich durven uit te spreken. Zelfs in tijden van de nieuwe wet bescherming klokkenluiders en een evoluerende uitspreekcultuur niet. Zelfs in tijden van zoveel publieke schandalen rondom grensoverschrijdend gedrag niet. En van zeeën aan beloftes onder de noemer van cultuur- en mentaliteitsveranderingen.
Beloftes die vaak helemaal niet kunnen worden waargemaakt, omdat er voor de inschatting en sturing van intenties, attitudes en het gedrag van mensen nou eenmaal geen heilige graal bestaat. Als dat zo was, zou niemand meer voor de ander ongrijpbaar blijven.
Om te weten waarom we nog niet genoeg vrouwen hebben die zich uitspreken, kunnen we naar een reeks patronen kijken. Want als we die kennen, weten we waar de valkuilen liggen. Dit gaan we doen, zonder hier verder de oplossingen te bespreken.
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat…
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat ze denken dat het hun zaak niet is om dat te doen. Ze hebben het gevoel dat dat niet van hen gevraagd wordt. Dat het niet bij hun takenpakket of senioriteit hoort. Dit terwijl zorg uiten en zich over iets uitspreken, ieders verantwoordelijkheid is.
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat ze denken dat iets hoort, waaronder onethische praktijken. Zelfs als iets lijnrecht tegen hun normen en waarden in gaat. Met andere woorden, tegen hun eigen moreel kompas en blauwdruk in. Beleid, waaronder gedragscodes, kan tot iets robuustere besluitvormingskaders leiden, zodat duidelijker wordt wat wel en niet hoort. Maar nog altijd is dat beperkt.
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat ze denken dat er toch niets gaat veranderen. Ze hebben dus geen vertrouwen in de mensen die zaken moeten oplossen, of in de oplossingen. Dit komt vooral omdat ze maar al te vaak niks meer gehoord hebben als ze wel iets gemeld hebben. Ze werden niet serieus genomen, dus waarom zouden ze het nu weer proberen? De welbekende doofpot en wegkijkcultuur…
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat ze denken dat het allemaal wel meevalt met de ernst van een probleem. Vaak is het totaal niet duidelijk wat in welk stadium gemeld kan worden. Uitspreken, ook wel de speak-up-mentaliteit wordt niet aangemoedigd, omdat bedrijven bang zijn voor verlies, – financieel, reputatie, talent, innovatie en meer.
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat ze represailles vrezen, bijvoorbeeld in de vorm van vijandigheid jegens hen. Opkomen voor rechtvaardigheid gaat dikwijls gepaard met grote opofferingen. Goed door de tijd heen monitoren hoe het met hen gaat als ze zich wel hebben uitgesproken, is slechts het begin van de oplossing. De praktijk wijst echter uit dat dit slecht wordt opgepakt.
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat ze in de veronderstelling zijn dat de leiders al op de hoogte zijn. Dit terwijl zaken bij de top regelmatig niet zichtbaar of bekend zijn en de leiders vaak hele andere, persoonlijke belangen hebben. Soms is de top zelf onderdeel van het probleem.
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat ze bang zijn dat hun loyaliteit in twijfel wordt getrokken en dat ze dus niet passen bij de zogenaamde cultuur van een bedrijf. Vaak zijn vrouwen nog eens extra op hun hoede, omdat anoniem melden systematisch niet is geregeld, onder andere door technologische mogelijkheden. Functionaliteiten die ervoor zouden moeten zorgen dat een leider niet kan achterhalen wie zich nou heeft uitgesproken. Als we ons bedenken dat zeker 60% van de eerste meldingen anoniem gedaan wordt, weten we genoeg.
Vrouwen spreken zich niet uit, omdat ze hun baan niet op het spel willen zetten en niet willen dat schuld, vergelding, of wat voor nadelig gevolg dan ook optreedt. Vooral als ze de opgebouwde relaties als persoonlijk ervaren, bijvoorbeeld als een soort van werkfamilie. Mijn favoriet waar ik me jaren aan heb schuldig gemaakt.
Laten we niet naar een maatschappij toewerken waarin we een wet moeten gaan aannemen om vrouwen niet te interrumperen. Laten we in plaats daarvan ons gezond verstand gebruiken en ons stukken bereidwilliger opstellen ten opzichte van de vrijheid van de geest en het woord van de ander. Want slechts in die ruimte tussen elkaar kunnen we onszelf en de ander pas echt ontmoeten – Vrouwendag of niet. Desalniettemin wens ik iedereen een fijne en wijze Vrouwendag toe.
cc-foto: Chris Richmond
Meer over:
8 maart, seksisme, opinie, feminisme, vrouwenrechten, internationale vrouwendag, discriminatiePraat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (59)
Misschien komt dat wel omdat iedereen is opgevoed met een maatschappij waarin vrouwen minder hoeven te presteren dan mannen. In heel veel gevallen zijn vrouwen daar ook blij mee, behalve als het op vlakken aankomt waarin vrouwen wel gelijk of beter kunnen zijn. En wellicht dat de meeste mannen dan nog niet eens bewust de vrouwen achterstellen, maar als man het voortouw willen nemen of denken 'als het er echt op aankomt' dat ze dan alsnog de scherven moeten opruimen. Het is goed dat mensen zich uitspreken voor gelijkheid, ook op andere vlakken dan alleen man/vrouw, zoals wit/zwart en ze moeten dat ook zeker blijven doen. We moeten echter niet de illusie hebben dat als het over generaties is ontstaan, het binnen één generatie verdwenen is. Maar blijven herhalen en masseren van de opinie. Zwarte Piet is ook met het opgroeien van de huidige kleuters tot volwassenen verdwenen, dus ca 20 jaar later.
Ik mis uitspreken over uitgehuwelijkt worden, verplicht in klederdracht rondlopen, als jong meisje naar je ouder’s thuisland gestuurd te worden om verminkt terug te komen, niet door dezelfde deur als mannen een bidhuis binnen te mogen treden, je hoofd kaal te moeten scheren, je eigen pad mogen kiezen. Als je echt een feminist, of anti-racist, bent, kom dan ook in het geweer tegen elke vorm van religie, en kom met meer dan obligate lijstjes.
Als het zo erg gesteld is, krijg je als vrouw natuurlijk niet eens de kans je misnoegen te uiten, althans buiten de deur van het huis waar je woont.
Niet zo vreemd, Pabst, ze staan voor minderheden, immigranten en hun cultuur, dus ook cultuurrelativisme, wat wil je dan??...
Helaas schetst het artikel van Portnaar slechts het topje van de ijsberg. Vrouwen spreken zich niet uit, omdat de hele, voor en door mannen gemaakte, samenleving hen dan ziet als heks of b*tch. Vrouwen spreken zich niet uit op de werkvloer omdat dit niet zelden resulteert in ontslag. Vrouwen spreken zich niet uit omdat ze vrezen voor hun leven, want iedere 7 dagen wordt er in NL een vrouw vermoord, alleen maar omdat ze vrouw is. Vrouwen hebben te kampen met de religieuze haat van de ultrarechtse en misogyne SGP en FvD die hen elke zwaarbevochten vorm van zelfbeschikkingsrecht wil ontnemen. En het aantal vrouwenrechten was al gering. Aan alle wegkijkers en goedpraters: op papier lijkt het allemaal in orde met de zogenaamde vrouwenrechten, maar in de praktijk komt er nauwelijks iets van terecht.
Volgens Maxima bestaat dé Nederlander niet. Dé Nederlandse vrouw bestaat blijkbaar wel. Dit ego-verslag zegt meer over Dina-Perla Portnaar dan over feminisme en vrouwenrechten.
Zandb. Erger nog."De"(nederlandse) man bestaat ook. Vind jij dat een probleem dan?.
@ de passie preker Jij schrijft: Dit ego-verslag zegt meer over Dina-Perla Portnaar .. Dit verslag zegt slechts iets over de positie van vrouwen in communicatie. Meer niet. Dus niets over haar ego.
Mensen die zeggen dat het niets over haar ego te maken hebben (zoals Daan dus), weten die wel iets over hoe vreselijk haar jeugd was, de mannen in haar wereld ?? (halfbroer, geleerde, afwezige vader)? Ik vrees dus van niet!! Weet wel zeker van niet!
Natuurlijk valt er altijd iets te verbeteren, maar nergens hebben vrouwen het zo goed als in dit deel van de wereld. Voor échte misstanden moet je wel degelijk ver over de grens kijken. Vanzelfsprekend dien je rekening te houden met de ander, of dat nou een vrouw of een man is, doet er niet toe. Mevrouw Portnaar kan wel acht redenen bedenken waarom vrouwen zich niet uitspreken. Maar verandering begint op de eerste plaats bij jezelf, dus... spreek je uit!. Je wilt toch niet blijven zitten wachten, totdat mannen het voor je regelen?
Ik zou graag een onderzoek willen zien waarin dit gestaafd wordt met feiten. Persoonlijke ervaringen, hoe vervelend ook, tellen niet als bewijs voor wangedrag van groepen. Discriminatie echter wordt wel gevoed door anekdotisch bewijs. En ik vind dat veel van dit soort aanklachten die richting op gaan.
"Discriminatie echter wordt wel gevoed door anekdotisch bewijs" . Hier heb je een rapport van de overheid zelf, met je "anekdotisch bewijs" https://open.overheid.nl/documenten/ronl-80b7735a-bee3-4ce5-95e3-7338bfa21ca1/pdf
@BrotherV Ik lees in het document niets over het niet laten uitspreken van vrouwen. Verder staat het vol met anekdotische bewijs. Er is geen analyse gedaan, enkel een opsomming van losstaande incidenten.
Het is vandaag internationale vrouwendag, dus ze mogen zich naar hartelust en vrijmoedig uitspreken vandaag, ik hou de hele dag lang mijn mond.....
Iedereen 1 dag in het jaar geven om volledig los te gaan op anderen. Een soort verbale purge. Wie weet werkt het bevrijdend.
Ik herinner mij een verhaal van Godfried Bomans waarin dat uitgewerkt werd. Verkopers mochten de klant een dag per jaar een schop onder hun kont geven. Die ene klant waren ze dan wel kwijt, zei Bomans, maar het moreel onder de verkopers steeg terdege naarmate die dag naderde. Eindelijk gerechtigheid, eindelijk zoete wraak voor zoveel kritiek en prietpraat en en de klant is koning....
Laat me even uitpraten… Vragen om toestemming/gehoord te worden is het kernprobleem. Er is geen toestemming/luisterend oor en er is ook geen objectieve scheidsrechter. Pak de aandacht en de ruimte.
Ruim een eeuw geleden gingen proletarische vrouwen in New York de straat op onder de leuze 'Brood en Rozen'; nog steeds is deze eis niet ingewilligd. In economisch opzicht (waar 'brood' voor staat) worden vrouwen nog steeds achtergesteld t.o.v. mannen en v.w.b. het culturele aspect ('roos') worden ze nog steeds respectloos behandeld. En als het om wetgeving gaat loopt Nederland achter zoals bijv. met de ratificatie van het VN Vrouwenverdrag (1979) twaalf jaar later. Nog steeds is er een achterstelling op de arbeidsmarkt en als het gaat om zorgverlichting'.
@ henk-alexander Jij schrijft: En als het om wetgeving gaat loopt Nederland achter zoals bijv. met de ratificatie van het VN Vrouwenverdrag (1979) twaalf jaar later. Meer van belang is in dit verband de borging van de mensen rechten in Rusland bijvoorbeeld.
DaanOuwens, '(...)Meer van belang is in dit verband de borging van de mensen rechten in Rusland bijvoorbeeld.' De mensenrechten in Rusland verdienen m.i. zeker verbetering, wat niet betekent dat niemand hier in Nederland een kritische opstelling kan worden ontzegd. Daan, jij gebruikt een typische stroman drogreden en, zoals je vaker doet, bedien jij je weer van een ad hominem en laffe insinuaties.
@ henk-alexander Jij schrijft: Daan, jij gebruikt een typische stroman drogreden en, zoals je vaker doet, bedien jij je weer van een ad hominem en laffe insinuaties. Wel nee. Als er kritiek komt op jouw standpunten over Rusland verwijs jij altijd naar Westerse agressie. Ik reageer op dezelfde manier op jouw gemakzuchtige tekst met een opmerking over 1979. Als je problemen hebt met deze kanttekening bij jouw tekst moet je toch eerst eens kritisch naar je eigen tekstjes kijken.
Praktisch alles wat hier gezegd wordt heb ik als man dagelijks mee te maken.
2 dingen die me in het uitstekende en doorwrochte artikel opvallen: 1. er wordt met geen woord gerept over ''toeval'' die vaak de richting van mensen bepalen en de toeval een handje helpen/zoeken, 2. er wordt vluchtig over het ''taghi'' effect gesproken, namelijk dat de onbestrafte onbeschaafdheid, brutaliteit , gewetenloosheid en egocentriciteit vaak ook kan leiden tot een succesvolle carriere en leven.
Als ik dit artikel lees, dan kom ik tot de conclusie dat 90 % van wat hier beschreven is, mijn dagelijkse realiteit is. Wilt dat nu zeggen dat ik, hoewel biologisch een man ben, ik nu eigenlijk een vrouw ben ?! Of hebben wij te maken met het feit dat wij in een (zoals de Engelse taal het mooi omschrijft) dog-eat-dog wereld leven ?!
Interresant artikel om deze ervaringen door te geven. Echter als man zijnde vraag ik mijzelf nu af: Betekent nu omdat 90 % van al deze beschreven ervaringen ook standaard zijn in mijn leven, dat ik nu een vrouw ben of komt het gewoon omdat het leven een "dog-eat-dog- wereld is ? (Bij gebrek aan een betere nederlandse gezegde.) Het is niet prettig maar een realiteit zodra ik de deur uit stap.
@ PGS Jij schrijft: Betekent nu omdat 90 % van al deze beschreven ervaringen ook standaard zijn in mijn leven, dat ik nu een vrouw ben Dat betekent dat jij een vrouw bent. Want mensen - mannen en vrouwen - vallen mannen niet consequent in de rede. De sexe speelt een grote rol. Er zijn ook vrouwen die frequent dominant de aandacht claimen maar dat is een minderheid. Dus je bent of vrouw of de waarnemingen zijn niet correct.
Daan. Overal waar mensen aan de top zitten worden degenen onder hen gepiepeld, geinterrumpeerd niet gehoord ,gemansplained, genegeerd. enz enz. Dit geldt niet alleen specifiek voor vrouwen. When bottom level guys/girls lookup they see assholes. When toplevel guys/girls look down they see shit. Stond jaren geleden ergens op een toiletdeur gekalkt, is nog steeds actueel.
@ E w T Jij schrijft: Daan. Overal waar mensen aan de top zitten worden degenen onder hen gepiepeld, geinterrumpeerd niet gehoord ,gemansplained, genegeerd. enz enz. Nee dat is niet het geval. De top zoekt mensen die nadenken en zich uitspreken. Maar die wel hun mening kunnen onderbouwen. Jij bent in de war met de manier waarop mensen reageren op lui die alleen maar een grote mond hebben.
Daan. Bijvoorbeeld. Pieter Omtzicht is iemand die kan nadenken , zich weet te uiten en krijgt vervolgens de inmiddels beroemde functie elders aangesmeerd .En waarom? Rutte/VVD zag hem als bedreiging van hun macht ,de CDA top pruimde hem niet meer. Zij steken hun eigen lid liever het mes tussen de ribben om met de VVD in bed te mogen . En zo zijn er wel meer mensen die een tijdje mee mogen doen met de weg naar de top todat hun nadenken, meningen en onderbouwing te lastig wordt voor de top/macht; zij bepaalt hoever iemand omhoog klimt. M/V/D zijn maakt hierin niet veel verschil vind ik.
@ Daan Nee, ik ben geen vrouw. Ik ben een man en als ik dit aan mijn kinderen vraag zullen zij mij ongetwijfeld meewarrig aankijken. Het punt is dat ook mannen te maken hebben met deze zaken die benoemd worden. Het is niet exclusief iets wat vrouwen meemaken. Ook mannen maken dat mee. Misschien de gemiddelde manager of CEO of CFO of dat soort mensen. Maar ook de man op de werkvloer wordt onderbroken; wordt ook niet serieus genomen; moet ook oppassen om niet uit de toom te vallen en dus moet oppassen voor zijn baan etc etc. Ik blijf er bij: het is een dog-eat-dog world. Dus om te overleven moet je je aanpassen.
"Nee, dat is niet het geval. De top zoekt [alleen maar dan, schijnbaar] mensen die nadenken en zich uitspreken. Maar die wel hun mening kunnen onderbouwen. " Mamamia wat een mal oververtrouwen en onwerkelijke blindheid over wat men je verteld en wat er echt gebeurt. Dan hadden die kinderen dus nooit door priesters mishandelt kunnen zijn en is bullying en miskenning onmogenlijk? Toeslagen schandalen zijn fantasie en Trump is een lieve man en ministers of ondergeschikten worden nooit ontslagen omdat het rivalen zijn? Snap je niet dat macht en organisatie structuren niet perfect zijn en dat dat voor corrumptie zorgt? Of kan het je niet schelen?
Zo gaat dat op een kantoorachtige management omgeving altijd. Voor vrouwen onder te veel mannen is dat erger. Voor mannen onder teveel vrouwen ook, mannen zijn dan minder partij of gehoort, of dan merk je opeens dat je een reactionaire vlaag krijgt die een teken van frustratie met een relatie met echtgenoot of zoon is want zo filteren ze mannen dan. Maar het is geen internationaal mannen dag. Plus, vrouwen zijn eerder socialer en hebben daardoor, en door feminisme, dat is ook een soort groeps therapie dat minder bij mannen gebeurt, vaak betere manieren, en minder blinde vlekken. Maar bij vrouwen onder vrouwen is het ook nog steeds zo. Dus je zou dat woord ook kunnen vervangen met 'mensen', als het gaat over oplossingsgerichte reflectie. Inplaats van een wet over interupteren, raad ik regels aan voor gelijkheid en samenwerking. Altijd genoeg van elke sex maakt niet uit welke arbeider of management laag. Professionale training voor stakeholder management, participatie, consultatie en wederhoor. Goed voor vrouwen. Goed voor mensen. Goed voor de zaak.
"Voor vrouwen onder te veel mannen is dat erger. Voor mannen onder teveel vrouwen ook, mannen zijn dan minder partij of gehoort, of dan merk je opeens dat je een reactionaire vlaag krijgt die een teken van frustratie met een relatie met echtgenoot of zoon is want zo filteren ze mannen dan. " Vrouwen kunnen in mijn ervaring vreselijk zijn om mee te werken, zeker als je als man in de minderheid bent. Ik heb daar keer op keer slechte ervaringen mee. Niet per se aan mij gericht, maar veel politiek gekonkel, achter de rug over elkaar praten maar dan wel weer poeslief doen als ze onder elkaar zijn, indirecte communicatie, bijbedoelingen. Je moet echt tussen de regels door lezen. Ik heb als militair vooral tussen mannen gewerkt en dat is soms ook lomp maar lang niet zo ingewikkeld. Daarna ben ik in de zorg gaan werken, in een echte vrouwenwereld. Wat een koude kermis was dat. En ik werk nog steeds in de maatschappelijke sector, en kom dit telkens weer tegen. Niet alleen het over elkaar praten maar ook het ontzettend vaak willen vergaderen. Teamuitjes, koffie momentjes, blablabla. Betekent niet dat er geen fijne vrouwen zijn natuurlijk. Maar om mee te werken heb ik 10x liever mannen. Gek genoeg spreek ik veel vrouwen die er precies zo over denken.
Ik had hier graag verwijzingen gezien naar de gedane beweringen over het vaker onderbroken worden van vrouwen door mensen (zowel mannen als vrouwen). Het is immers de basis van dit hele verhaal, maar het beperkt aantal onderzoeken dat ik ken op dit vlak roepen meer vragen op dan dat ze antwoorden geven. Hierbij is vooral weinig aandacht voor de wijze waarop mensen spreken en wat dat oproept bij de toehoorder. Een interruptie is bijvoorbeeld in veel gevallen niet negatief, maar kan ook een aanmoediging of bevestiging betreffen. Uiteindelijk gaat het om gelijkwaardigheid. Hoeveel gelijkheid daarvoor benodigd is, is niet te zeggen. Dat is afhankelijk van alle gesprekspartners. In dit geval ook van de sprekende vrouw. Neemt niet weg dat het gebruik van ons gezond verstand en ons stukken bereidwilliger opstellen ten opzichte van de vrijheid van de geest en het woord van de ander altijd een goed uitgangspunt is.
@ Sam V Doe eens wat verwijzingen naar dat beperkte aantal onderzoek dat jij kent.
@ DaanOuwens Deze is openbaar. En nu? https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0261927X14533197?papetoc=
SamV hebt u dat artikel wel gelezen en/of begrepen? "Consistent with previous studies, these data indicate that females are the more interrupted gender. McMillan et al. (1977) found that men interrupted more frequently than did women, but within each gender group, speakers interrupted females the more than they interrupted males."
Ik interupteer als ik vrees dat ik anders niet aan het woord kom. Of ik dat bij vrouwen meer doe dan bij mannen weet ik niet. Maar als dat het geval is kan het ook zo zijn dat dat bij vrouwen noodzakelijker is.
Dat vrouwen vaker of langer praten is ook een mythe. Allemaal allang gedebunked door onderzoek. Wellicht hebben mannen gewoonlijk geen zin om naar ze te luisteren.
@ DanielleDefoe Waarom dat stukje tekst? Ik weerspreek toch nergens dat vrouwen vaker worden onderbroken? Het gaat er om dat de schrijver het direct in het zeer negatieve trekt. Ik geef aan dat studies weinig aandacht hebben voor de redenen of vorm van interrupties (de kant van de toehoorder) of de wijze waarop de sprekers zich uiten of overkomen tijdens de uiting. Zoveel signalen tijdens een gesprek die niet meegenomen of verder geduid worden. Maar als u een voorbeeld hebt van een gedegen onderzoek waaruit blijkt dat het vaker onderbroken worden puur te maken heeft met het zijn van vrouw zal ik mij laten overtuigen. Ik herken het niet in de praktijk en als iemand het dan wel gebruikt als basis voor een hele verhandeling zie ik graag eerst de onderbouwing. Anders kunnen we hier van alles wel beweren op basis van een statistische uitkomst uit een onderzoek en kan de rest gissen of de bewering wel hout snijdt. Overigens dat vrouwen en mannen een vergelijkbaar aantal woorden gebruiken zegt niets over de informatiewaarde van deze woorden in het zakelijk gebruik.
Sam V er blijkt nergens uit dat de informatieve waarde van wat vrouwen te zeggen hadden de veelvuldigere onderbrekingen rechtvaardigde.
"Overigens dat vrouwen en mannen een vergelijkbaar aantal woorden gebruiken zegt niets over de informatiewaarde van deze woorden in het zakelijk gebruik." Wie maakt dat uit? Suggereer je nu dat vrouwen minder zakenlijk kunnen zijn? Wat dan ook, het is aan jou om met een onderzoek te komen dat de wetenschappelijke conclusies tot dusver weerleggen. Jij brengt het idee dat er andere factoren zouden kunnen zijn die relevant zouden kunnen zijn. Dat zou mischien kunnen. Maar als je dat niet kan tonen, of op zijn minst met een goede werkbare theorie te komen, blijft het in de sfeer van een persoonlijke wens.
Paul Spijkers In het onderzoek werd rekening gehouden met een groot aantal (taal)factoren die van belang kunnen zijn . De suggestie dat vrouwen werden onderbroken "vanwege andere signalen", is niet meer dan een teken van vooringenomenheid.
Nogal. En dat er dan geoppert word dat de informatie waarde van wat vrouwen zeggen minder zou kunnen, is nog veel verder door de mand vallen.
De gemiddelde man heeft het niet eens door en schiet onmiddellijk in de verdediging.
En terecht. Je krijgt als man allemaal slechte eigenschappen in je schoenen geschoven enkel omdat je man bent. Verbetering van die eigenschappen zit er ook niet in want ook dan ben je nog steeds een man.
In een slachtoffercultuur ben je als witte, heterosexuele man altijd de zielepoot, qualitate qua. Het wordt tijd voor een Internationale Mannendag (niet voor mij, oude man, maar voor de jonge garde).
Dirk op alle andere dagen behalve op vrouwen- en moederdag is het al mannendag.
@Danielle ik ken legio mannen die elke dag gepest worden (ja ook door vrouwen) en depressieve mannen met zelf moord neigingen. Denk jij echt dat elke dag (behalve die 2) hun dag is??
Berend, zoals Daniele al aangaf is het iedere dag mannendag. Maar voor de duidelijkheid, hoe zou zo'n mannendag eruit moeten zien? Bij wat moeten we op die dag stil staan?
Er is al wel een vaderdag, en die kwam pas veel later dan moederdag, wordt ook minder intens gevierd. Is meteen ook de verklaring dat er geen mannendag is, niet nodig inderdaad.
Wat zitten Googlen nav moederdag/vaderdag. Wat kan er toch achter zitten dat in de westelijke wereld moederdag wordt gevierd, en in Rusland, Oost Europese landen, Ukraine, China en Afhanistan e.a. vrouwendag, dus de sexe niet in de positie van moeder, maar als vrouw sec. Dit kan niet toevallig zijn, moet iets politieks/cultureels achter zitten ....