Kut-inspectie

In 1967 heeft dictator Ceausescu abortus en contraceptie in Roemenië verboden. Eén jaar later ben ik geboren en ze noemen onze generatie de kinderen van Ceausescu. De wet heeft het aantal nieuwe baby’s verdubbeld. Zonder de abortuswet had je dit stukje misschien nooit gelezen.

Na de wet moest elke vrouw maandelijks langs de gynaecoloog gaan, voor een kut-inspectie. En als ze zwanger bleek werd ze achtervolgd tot aan de geboorte. De geheime politie hield dokters, verpleegsters en ziekenhuizen nauwlettend in de gaten. Ik had liever niet bestaan, dan mijn bestaan te danken te hebben aan een dergelijke perversiteit.

Later zijn sommigen van mijn vriendinnen zwanger geraakt. Daar had je schoolmeisjes en hun vrienden voor onmogelijke keuzes gesteld. Moet je de school verlaten en gaan werken om een kind groot te brengen? Wat als de zwangerschap gebeurt na een eerste ontmoeting, na een paar bier in een donkere discotheek? Een illegale abortus werd regelmatig gevolgd door de dood of de gevangenis.

Behalve de breinaald probeer je als meisje de stomste dingen – broodje aap methodes. Je drinkt eerst een paar flessen wijn, je blijft uren in een heet bad liggen, je staat op een tafel en je springt daarna met je kont tegen het tafelblad. Ik had liever niet bestaan, dan mijn bestaan te danken te hebben aan een dergelijke perversiteit.

Ze zeggen dat de abortusboot een schending is van de soevereiniteit. Ik geloof van niet. Ik heb de tiran nooit in het zadel gebracht en heb hem nooit de soevereiniteit gegeven. Ze zeggen dat je anderen niet kan dwingen om liberaal te zijn. Nee hoor, dat is een foute manier van waarderelativisme want waarom zou je de waarde van de tiran willen beschermen en niet mijn waarde? Dit is geen waarderelativisme maar het recht van de sterkste.

Het is een fout waarderelativisme, omdat men gelooft dat er geen universele waarden bestaan. Everything goes. Niets is minder waar.

Twee stellingen: Ten eerste, de kernwaarden mag je aan anderen opleggen. Als Pietje gelooft dat hij mij mag beroven of vermoorden en ik het tegendeel geloof, ben ik vrij om mijn waarde aan Pietje met dwang op te leggen. Ten tweede, je mag iemand te hulp schieten als anderen hen onderdrukken, door de kernwaarden te schenden. Je mag te hulp schieten als Soedan genocide pleegt, als de VS mensen martelt en zonder rechtsgang op Guantánamo opsluit, als Saudi-Arabië vrouwen stenigt, als Iran homo’s ophangt. Dus de soevereiniteit geldt slechts voor satellietwaarden.

De hemelpositie Waarom mag je anderen te hulp schieten? Omdat je dat zelf zou willen als je in die situatie zou zijn. Stel je voor dat we met elkaar in een ‘democratiekamer’ zouden kunnen debatteren en onderhandelen, al vóór onze geboorte. Bijvoorbeeld als ‘geesten’ in een denkbeeldige hemel, zonder te weten als welke persoon we geboren zullen worden. Je kan een man of vrouw zijn, blank of zwart, gelovig of atheïst, rijk of arm, slim of dom, superfit of (geestelijk) gehandicapt. Je kan als Nederlander geboren worden of als Marokkaanse vrouw. Welke gedragsregels, wetten en instituties zouden je dan bedenken?

De stelling is dat je vrijwillig een contract zou afsluiten met alle andere mensen om elkaar te hulp te schieten als toeval ons in een situatie brengt, waar een ander individu, groep of staat evident in strijd met de kernwaarden handelt. Als je het risico loopt om gedood te worden, wil je dat anderen voor jou opkomen. Hetzelfde gebeurt als je andere risico’s loopt, om slaaf te worden, of als iemand je vrijheid ontneemt.

Ik weet dat ik blij zou zijn geweest met een abortusboot en met alle buitenlandse druk op de tiran aan de macht. En ook als de meerderheid van de andere Roemenen een waarde zou hebben gehad, in strijd met één van de kernwaarden, zou ik hulp uit het buitenland hebben gewild. Terwijl de mens beschermd wordt door een kernwaarde – het recht op leven – na de geboorte, in de eerste periode van de zwangerschap heeft een andere kernwaarde voorrang: de vrijheid van de vrouw om over haar lichaam te beschikken.

En als gevolg van het rationeel contract dat we in de hemelpositie zouden afsluiten, vind ik dat ik een plicht heb om voor anderen in de wereld op te komen. De pot op met de soevereiniteit en met het waarderelativisme.

Zonder de abortuswet was ik er misschien niet geweest. Nou en? Wij, Ceausescu’s kinderen hebben hem ondankbaar uit het zadel geschopt.