Kunstenares wordt na decennia overvallen door een oude liefde
Praat mee
Reacties (10)
Het is een van de allermooiste kunstdocumentaires die ik heb gezien. Ik ken het werk al vele jaren en het was werkelijk ontroerend om te zien.
Pijnlijk intens, zuiver en mooi. De liefde en diepe genegenheid is bijna tastbaar.
Zie hier hun oude werk samen, echt prachtig en spannend en dat maakt de context nog indrukwekkender: http://www.youtube.com/watch?v=3Tz-K4EC8hw http://www.youtube.com/watch?v=iAIfLnQ26JY http://www.youtube.com/watch?v=t-j0Ey2O4HU
Ja prachtig, ik ben uit bed gegaan omdat ik niet kon slapen na het zien van de verpletterende film "La vie d´Adèle". Die over liefde, relaties en de pijn daarvan gaat.
Tussen maar 2% van alle mensen met een relatie bestaat echte passionele liefde! Zij behoren tot die 2%.
Dank. Al vind ik de performance als geheel belangrijker is dit moment natuurlijk prachtig. Ik wees op deze performance in bredere zin dan dit moment hier al eerder op de via door de AVRO uitgezonden en 15 oktober nog herhaalde documentaire. Je kunt deze AVRO-docu via deze VPRO-link nog steeds bekijken: http://www.vpro.nl/speel.program.14457714.html
"Je kunt deze AVRO-docu via deze VPRO-link nog steeds bekijken" Een AVRO docu die via de VPRO op de website staat? Dat is wel erg aardig van de VPRO, dat ze materiaal van andere omroepen op hun website zetten.
Een icoon in de performance art, maar helaas blijft de performance art een marginale kunststroming, zeker hier in Nederland. Een collega van mij had de luxe de performance in New York mee te maken en kwam overdonderd terug. Zelfs met kennis van haar voorgeschiedenis en eerder werk is haar aanwezigheid en (afwezigheid van in deze performance?) persoonlijkheid zo verschrikkelijk sterk. Ik ben blij dat door deze documentaire een grotere publiek op deze manier met de waarde van de 'niet-plaatjes-kunst' kan kennismaken.
Wat heeft dit met een plaatje te maken? Voor mij is dit gebeuren eigenlijk een moment waar je geen pottekijkers bij nodig hebt. Maar omdat het kunst is en publiek erbij betrokken wordt zal er toch wel iets in de emotie zijn wat aan de verwachtingen van deze opzet voldoen. Meestal lopen exen een beetje meewarig langs elkaar heen als ze elkaar na een tijdje weer zien. Of komt er rancune naar boven. De vraag bij dit evenement is dus waarom er geen servies naast de tafel stond en een schild om -als er wat door de lucht vliegt- om dat tegen te houden, want mochten de emoties niet te voorspellen zijn dan moet je mn. in de kunst op alles voorbereid zijn.