Komt het ooit nog goed tussen Rutte en Kaag?

In Den Haag zijn politici de weg kwijt, vindt politiek journalist Peter Kee. “Absoluut.” En dan doelt hij niet op de weg naar het nieuwe onderkomen van de Tweede Kamer maar op de route naar een nieuw kabinet. Dinsdag debatteerden de partijleiders, minus Thierry Baudet , over de voortgang van de formatie. Francisco van Jole constateert dat informateur Mariëtte Hamer voor niks naar de Kamer leek gekomen. Aan haar maandenlange poging de partijen nader tot elkaar te brengen werd amper een woord gewijd. Ze vroeg zich aan het slot toen ze even het woord kreeg zelfs af of de Kamer wel begreep met welke opdracht ze haar op pad hadden gestuurd.

Van Jole merkt op dat Rutte niet aan de tand werd gevoeld over zijn blokkade van PvdA en GroenLinks. Rutte vind dat “geen reflectie van de verkiezingsuitslag” en die combinatie te instabiel is. “En dat terwijl het minderheidskabinet waar hij nu naar streeft al helemaal geen reflectie van de uitslag is, noch stabiel.”

Veel aandacht ging uit naar de rol van Sigrid Kaag die op de avond ervoor haar HJ Schoo lezing had gebruikt om Rutte de oren te wassen. “Een gestrekt been”, noemt Kee het en spreekt van een opvallende nieuwe politieke stijl. Wel vindt hij het slap dat Kaag vervolgens in het debat ontkende dat ze op Rutte doelde toen ze had over mensen die Nederland “een onwijs gaaf land” noemen.

Van Jole merkt op dat het gedrag van Kaag eigenlijk in strijd is met wat ze verkondigde. In de lezing haalt ze het boek Populocracy van de Frans-Britse politiek analiste Catherine Fieschi. Van Jole vertelt hoe Fieschi beschrijft dat het populisme in Nederland zeer succesvol is. Een van de verklaringen die ze geeft is dat in Nederland gesprekken bij voorkeur aan de keukentafel gehouden worden maar dat ook de onderwerpen daar aan aangepast worden. Voor discussies over echt grote thema’s is amper ruimte. Peter Kee demonstreert dat ter plekke door desinteresse te tonen en onderuit te zakken. Van Jole stelt dat Kaag’s aanvallen op Rutte hebben voorkomen dat de echte boodschap van de lezing niet meer aan bod komt. “Zo werkte Kaag zelf in de hand dat er niet over grote thema’s gesproken werd.”

Kee constateert dat het uiteindelijk wel weer goed komt tussen Rutte en Kaag. “Ze moeten wel.” Daarna praten de twee commentatoren nog kort over de rol van Pieter Omtzigt. Kee sluit niet uit dat uiteindelijk nog enkele CDA-fractieleden zich bij Omtzigt voegen.