Rutte had nergens herinneringen aan en Yeşilgöz wil nergens aan herinnerd worden.
VVD-lijsttrekker Dilan Yeşilgöz zegt in vrijwel ieder verkiezingsdebat dat ze niet terug wil kijken. Ik begrijp best dat ze dat niet wil. De VVD is al ruim dertien jaar de grootste partij in dit land en als Dilan wel terug zou kijken, zou zich moeten verantwoorden voor de crisis op de woningmarkt, de ellende met de opvang van asielzoekers, de wachtlijsten in de ziekenhuizen, het sluiten van verzorgingstehuizen, het failliet van de jeugdzorg, de verdubbeling van het aantal daklozen, de toename van mensen die naar de voedselbank moeten, de stijging van mensen die wel werken maar niet rondkomen, de oneindige wachtlijsten bij de GGZ en ga zo maar door. Mark Rutte had nergens herinneringen aan en ik snap best dat zijn opvolger Dilan Yeşilgöz nergens aan herinnerd wil worden.
In plaats daarvan zegt Dilan op posters in reclamefilmpjes dat ze ‘aan jouw kant’ staat. Maar aan wiens kant stond de VVD dan precies? Naast de boeren? Naast de slachtoffers van de toeslagenaffaire? Of misschien naast de Groningers om de aardbevingsschade af te handelen? Of sprong de VVD in de bres voor die daklozen, de armen, de mensen die geen huis kunnen vinden, de verplegers die bezwijken onder de werkdruk of de studenten die nu met torenhoge schulden zitten?
De VVD stond naast niemand en liet vrijwel iedereen in de kou staan. Waarom werpt niemand dat mevrouw Dilan Yeşilgöz voor de voeten? De PvdA, D66, het CDA, de ChristenUnie en andere partijen die met de VVD regeerden bieden hun excuses aan voor hun fouten en de VVD zwijgt. Dit terwijl de VVD dertien jaar de grootste partij was. VVD-er Mark Rutte was de baas. Vrijwel alles is onder zijn leiding misgegaan en vrijwel iedere partij die met hem samenwerkte heeft daar de rekening voor moeten betalen. In die campagne horen daar amper iets over. De VVD komt overal mee weg en viert, als we de peilingen mogen geloven, volgende week weer feest. De VVD bespeelt het volk blijkbaar goed. We lopen al dertien jaar als lemmingen de afgrond in en blijven geloven dat we in een gaaf land wonen. Te bizar voor woorden eigenlijk.