Kok en Zalm

Met mensen als Wim Kok, Hans van Mierlo, Frits Bolkestein en Gerrit Zalm. Grote staatsmensen die jaren lang de toon zetten in de Nederlandse politiek en het poldermodel ontwikkelden. Een concept dat in de hele wereld geprezen werd en wordt, maar in Nederland door populisten als Fortuyn, Verdonk en Wilders inmiddels vakkundig om zeep geholpen is.

Mensen die (los van hun beleid, daar zal vast genoeg op aan te merken zijn) mij altijd het gevoel gaven de natie echt te leiden. Die wisten waar ze mee bezig waren. Een gevoel dat ik bij Balkenende en consorten nog weleens mis deze dagen.

Maar na eerder Gerrit Zalm verscheen deze week Wim Kok voor de commissie-De Wit. Het is pijnlijk om ze van hun sokkel te zien vallen. Hoe kon Zalm zijn medewerking geven aan de woekerpolissen van DSB en wat bezielde Wim Kok toen hij toestond dat ING bonussen uitkeerde die tot vijf maal hoger waren dan wat hij in 1997 nog exhibitionistisch had genoemd?

Gerrit Zalm en zijn Zalm-norm: geen gulden uitgeven die we niet eerst hebben verdiend. Van de begrotingsoverschotten en de zalmsnip. Wim Kok met zijn kwartje van Kok (daar mogen we wat mij betreft een rijksdaalder van maken) maar vooral zijn vaderlijke uitstraling en gevoel voor leiderschap.

Grote staatsmannen moeten geen directeur of commissaris willen worden. Voor hun eigen bestwil. En grote voetballers geen trainer.