Politiemacht arresteert 1579 vreedzame klimaatactivisten, onder wie Carice van Houten
Kinderen met achterstand moet je helpen
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (13)
Als moeder van een kind met Down syndroom sluit ik me hierbij helemaal aan. In de tijd dat deze kinderen niet verder kwamen dan moeders keukentafel leerden ze niets, en werd daarmee bewezen geacht dat ze niets konden leren. Niets is minder waar. Deze cirkelredenering wordt doorbroken, in de praktijk, door kinderen naar school te laten gaan, door ze bijvoorbeeld hun zwemdiploma te laten halen en ze te leren lezen, en door wetenschappers als Dr Swaab. Dank u wel.
Een zeer interessant stuk. Zo is er een theorie dat je vast voedsel (aardappels, brood, vlees e.d.) maar circa 40 dagen kan missen, je ongeveer drie dagen zonder water kan, 6 minuten zonder zuurstof en minder dan een seconde kan zonder INDRUKKEN. Deze theorie zegt dus dat je je hersennen voldoende voedsel moet geven, en daarmee moet je beginnen als het brein nog in ontwikkeling is. De paden van het brein worden dan gevormd. Jammer dat de Matrijs School voorlopig moest stoppen. Hierin werd rekening gehouden met de natuurlijke ontwikkeling van kinderen, met gebruik making van menselijke kwaliteiten die nodig zijn om de leerstof eigen te maken. In Nederland wordt het helaas niet meer gedaan, maar in Israel en Canada onder andere wordt nog wel deze lesmethode succesvol aangeboden. Een reactie op een artikel in Trouw op het veranderen van het onderwijs: "De Gouden Onderwijs Matrijs is een onderwijsmethode gebaseerd op de natuurlijke leerprocessen en groeipatronen van het kind, en wordt in Nederland sinds 2005 toegepast op de Matrijsschool in Hillegom. In het buitenland wordt het al langer toegepast en is het succesvol gebleken. In deze methode bestaat er een evenwichtige balans tussen het academisch leren en het leren ontwikkelen van essentiële menselijke kwaliteiten en waarden zoals zelfvertrouwen, verantwoordelijkheidsbesef en het vermogen tot flexibel denken. De Onderwijsinspectie was erg lovend in haar rapport over het curriculum van de school. En de praktijk laat het zien: het werkt! De kinderen leren veel, krijgen zelfvertrouwen en gaan respectvol met elkaar om. Is dat geen mooie basis voor later? Snijder, Teylingen op 24-06-2008, 13:53" Voor onze kinderen is nog veel te doen en niet alleen de zogenaamde achterstandskinderen, maar alle kinderen.
Een prachtig pleidooi voor solidariteit. In welk gezin, in welke omstandigheden je geboren wordt is een kwestie van pech of geluk hebben. In onze maatschappij kunnen we er vervolgens alles aan doen om de negatieve gevolgen van geboren worden in armoede zoveel mogelij op te heffen.
Ik ben hoogopgeleid, maar toch de zoon van een timmerman. Ik moet zeggen dat mijn jeugd (wat zeg ik, met mijn pas 25) een zeer stimulerende was. We hebben nu met de huidige technologie best veel mogelijkheden om kinderen te stimuleren. Informatie is nu nog makkelijker te verkrijgen, bijvoorbeeld via internet. En met de huidige kenniseconomie is het zaak dat we met heel Nederland in mee kunnen gaan. Dus naast solidariteit is het ook nog eens goed voor de ontwikkeling van ons kikkerlandje in het algemeen.
Zolang het maar niet ten koste gaat van kinderen die geen achterstand hebben. Alle kinderen hebben recht op evenveel aandacht.
Het probleem is niet nieuw. het is decennia geleden al ruimschoots beschreven en er zijn ook wel een aantal stimuleringsprogramma's geweest. Deze functioneerden echter niet. Ik kan niet anders dan denken dat meneer Swaab dat heel goed weet. Dus aan de oplossingskant zou ik graag een wat uitgewerktere theorie zien.
Terecht noemt u hier Maria Montessori. Haar idee over een stimulerende omgeving in het klaslokaal (in het jargon aangeduid als 'de vorobereide omgeving) speelt in de Montessorididactiek nog altijd een grote rol.
In dit zelfde verband zou ik dan wel eens willen weten, welke invloed kinderen met taalachterstand hebben op kinderen zonder deze achterstand. Zou je dan kunnen betogen dat zij die hier mee geconfronteerd worden ook een achterstand gaan oplopen. Zou dat het een verklaring kunnen geven waarom alle kinderen in de grote steden achter blijven bij die op het platteland.
Zonder ontmoedigd te raken moet ik constateren dat, wat ik al wist als geboren onrendabele, dat we als samenleving nog véél werk te verrichten hebben, om gevestigde denk en werksystemen ,die van boven naar beneden werken, voornamelijk om zichzelf in stand te houden en meer aan budgetbeveiliging doen dan ècht de ander te zien en te horen,binnenste-buiten en op z'n kop te keren. Wel mistte ik in de discussie dat deel wat vrije wil en keuze is, we evolueren (hopelijk) in 1 leven en als maatschappij, in opgaande lijn. Hard werk en je moet het ècht Willen, waar een wil is is een weg.
Jammer dat er in de praktijk zo weinig echt gespecialiseerde hulp voorhanden is . Als je om hulp komt gaat al snel het vingertje omhoog en daar heb je als ouder van een probleem kind niets aan. Jonge meisjes die jou komen vertellen dat je anders moet handelen maar als je dan vraagt wat er anders moet, weten zei geen antwoord . Daar begint het dan mee . Het oordeel nestelt zich vast en wordt in een doge opgeschreven . Dit doge vervolgt je dan op je verdere zoektocht naar goede hulp. Ik zou een boek kunnen vullen met de opmerkingen die uit dat oordeel voort zijn gekomen. Vier kinderen waarvan twee met problemen. Het gevolg van ontoereikende hulp , geen steun, en verkeerde plaatsingen in verschillende internaten, is een leven op een koord , je kunt er elk moment van af vallen . Als er een goed onderzoek zou zijn geweest bij mijn zoon,s , had men echt goed kunnen handelen . Er moet echt nog erg veel veranderen . Veel werk maar zo de moeite waard .
lieke, dat is nou net de ellende, met mijn koters alle ervaringen doorgemaakt van allerlei soorten en maten scholing en hulpverlening, er wordt , het woord is gevallen in de discussie, een illusie gecreerd , dàt er hulp is, dàt er expertise is, en dat zal heus wel, maar in mijn 55 jaar ervaring heeft dit géén resultaten laten zien. Toch wel enstig als je van "mislukte" ? hoeveel 30.000, groepen jonge mensen ,per generatie, spreekt, de desillusie onder de "armen"is enorm toegenomen, wat weer lijdt tot cynisme, hopeloosheid, frustratie ,woede. Je kunt daar ,aan de onderkant,met niemand constructief over praten,want men luistert niet, men ziet niet. net zoiets als een programma op tv zien met de vooruitgang in de wetenschap, mooi maar in het dagelijks leven nog niet in voorraad. Het dwingt je wel tot enorme krachtsinspanningen, die hopelijk dan wel resultaten geven,een enkele keer pakt het teruggeworpen worden op je zelf positief uit, daar put je dan weer uit voor de volgende ronde, mijn respect heb je en mijn bewondering
Ik heb ooit een onderzoeker in een documentaire over tweelingen horen opperen dat de grote gelijkenis tussen apart opgegroeide een-eiige tweelingen ook een soort geruststelling in zich bergt; doordat klaarblijkelijk zoveel zaken genetisch gepredisponeerd zijn zou dat de ouders ontlasten, ze zouden zich niet zoveel zorgen hoeven maken want er valt toch weinig te vertimmeren aan het genetisch lot. Ik heb me altijd geirriteerd aan "het zit allemaal in de genen, full stop", en ben zeer blij met dit stuk....(van Dick Swaab nog wel)
Helaas is de natuur zoals -ie is, onafhankelijk van wat wij graag zouden willen. Bijna alles is in aanleg genetisch bepaald, niet alleen haarkleur maar ook intelligentie, smaak, opvliegendheid. De omgeving kan daar hooguit détails aan veranderen. Het hier beschreven verschijnsel dat de ontwikkeling gestoord raakt door verwaarlozing in de kindertijd doet daar weinig aan af. Alle intellectuele stimulantia in de wereld kunnen een kind dat in aanleg niet slim is slim maken. Dat onwenselijk te vinden is zoiets als een mening hebben over het weer: zinloos, want het regent nu eenmaal.