In 1 zitting blijken 3 volstrekt willekeurige mensen lastig te zijn gevallen met voor anderen bedoelde boetes en een dagvaarding
Dat criminelen vaak niet al te snugger zijn zal niemand verbazen, maar dat Justitie zelf ook grote steken laat vallen kan nooit de bedoeling zijn. Toch is dat exact wat er afgelopen maandag naar voren kwam op een zitting van de kantonrechter in Almelo. In één zitting bleken maar liefst drie burgers ten onrechte te zijn lastiggevallen met boetes en een dagvaarding die voor anderen bedoeld waren.
De inhoudsindicatie van de uitspraak laat geen enkele twijfel bestaan over de stommiteiten aan de kant van de officier van Justitie:
De kantonrechter verbaast zich dat in één zitting drie volstrekt willekeurige mensen blijken te zijn lastig gevallen met voor anderen bedoelde boetes en een dagvaarding, zonder dat zij voor deze vergissing enige aanleiding hebben gegeven. Verdachte’s telefoontjes en zijn goed onderbouwde brieven aan het openbaar ministerie blijken aan dovemansoren gericht. Vrijspraak.
Het verslag ontvouwt zich als een bizarre opeenstapeling van persoonsverwarring die – ondanks verwoede pogingen van de ten onrechte als verdachte aangemerkte burgers om opheldering te verschaffen – nooit als zodanig wordt geregistreerd door de betrokken instanties. Sterker nog, in Assen blijken maar liefst twee mensen met dezelfde naam van hetzelfde delict beschuldigt, terwijl beiden er aantoonbaar niets mee te maken hebben. De rechter oordeelt dan ook hard over de werkwijze van de betrokken instanties:
Desgevraagd kon de officier van justitie ter zitting niet aangeven of het openbaar ministerie naar aanleiding van het ingediende verzetschrift enig onderzoek heeft ingesteld. Uit het dossier blijkt niets van enige aandacht bij het openbaar ministerie voor hetgeen in het verzetschrift naar voren is gebracht, terwijl belangstellende lezing van het verzetschrift tot de eenvoudig te trekken conclusie had kunnen leiden dat de verkeerde persoon een strafbeschikking was toegezonden waarna de strafbeschikking had kunnen worden ingetrokken. Verdachte zou dan verdere last, frustratie over het werk van politie en justitie, onzekerheid, ongeloof en tijdverlies zijn bespaard.
In dezelfde zitting wordt ook nog een zaak behandeld waarin een man uit Almelo is verschenen na dagvaarding voor een groot aantal gevallen van zwartrijden in de trein. De man ontkende te hebben zwartgereden en had bovendien het vermoeden dat er misbruik werd gemaakt van een vermist legitimatiebewijs. Dat bleek echter niet het geval, want alle processen-verbaal in het dossier vermeldden als verdachte een compleet ander persoon. Namelijk een mevrouw uit de omgeving van Utrecht met dezelfde familienaam maar met toevoeging van haar meisjesnaam en met een geheel ander adres, een andere woonplaats en een andere geboortedatum. Tot grote verbazing van de rechter, die het voorval ‘een raadsel’ noemt:
Deze kantonrechter heeft het nog niet eerder meegemaakt dat in een enkele zitting van, in dit geval, 34 zaken, zoveel personen ten onrechte door justitie als verdachte zijn aangeduid en zijn lastig gevallen, terwijl zij daarvoor zelf geen enkele aanleiding hebben gegeven. In het geval van verdachte is het beschamende dat de (organisatie van de) officier van justitie ook helemaal niets uitdoet op brieven en telefoontjes maar de vervolgingsmachine gewoon laat doordenderen.
Hij besluit de uitspraak dan ook met een waarheid als een koe:
Drie maal in één zitting onschuldige burgers die toevallig dezelfde naam hebben aanmerken als verdachte is drie onschuldige burgers te veel!