Kantelpunt nadert voor apartheidsstaat Israël

Israël is een apartheidsstaat. Het valt niet meer te ontkennen. Ook Amnesty International komt na 4 jaar diepgaand onderzoek tot deze verpletterende conclusie. De Palestijnen weten het al decennia lang en de afgelopen jaren kwamen vele juridische experts en mensenrechtenorganisaties tot dezelfde conclusie, waaronder Human Rights Watch vorig jaar. Nu is het slechts een kwestie van tijd tot het kantelpunt zal worden bereikt, waarop de internationale gemeenschap de medeplichtigheid zal beëindigen en sancties zal treffen. Net als destijds met het apartheidsregime van Zuid-Afrika gebeurde. Er zal Israël geen andere keuze resten dan het Palestijnse volk zijn rechten en ál zijn rechten terug te geven.

Agnès Callamard, secretaris-generaal van Amnesty Internationaal, concludeerde in een vurig betoog op de persconferentie dat de Palestijnen worden behandeld als een inferieure raciale groep en dat zij systematisch van hun rechten worden beroofd, of ze nu in Gaza, Oost-Jeruzalem of op de Westelijke Jordaanoever wonen, in Israël zelf, of als ontheemde Palestijnse vluchtelingen in andere landen.

Het rapport beschrijft hoe massale inbeslagnames van Palestijns land en eigendom, het onwettig doden, gedwongen verplaatsing, drastische bewegingsbeperkingen en het onthouden van staatsburgerschap aan Palestijnen allemaal componenten zijn van een systeem dat neerkomt op apartheid volgens het internationaal recht.

De overeenkomsten met apartheid in Zuid-Afrika destijds zijn frappant. Ook de reacties van de machthebbers zijn geheel in lijn met elkaar. In plaats van kritisch naar zichzelf te kijken wordt er wild om zich heen geslagen met valse beschuldigingen en drogredenen. Nog voor het rapport uitkwam, noemde de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Yair Lapid, het onjuist, bevooroordeeld en antisemitisch. Hij reduceert 4 jaar lang nauwkeurig onderzoek tot: “Amnesty citeert leugens van terroristische organisaties”. Tijdens de persconferentie stelde de Israëlische pers vraag na vraag over Iran, China en Myanmar in een vergeefse poging aan te tonen dat Amnesty International met twee maten zou meten, ondanks al hun publicaties over die betreffende landen en de daaropvolgende maatregelen door de internationale gemeenschap. Precies dezelfde argumenten als fervente aanhangers van apartheid Zuid-Afrika destijds gebruikten. Zelfs het vermeende religieuze recht op het land hebben beiden gemeen.

Het zijn enkel wanhoopspogingen om het onvermijdbare niet onder ogen te hoeven zien. Zuid-Afrika zag zichzelf genoodzaakt apartheid af te schaffen onder druk van de internationale boycot, de sancties en het daarmee gepaard gaande isolement. Israël nadert het Zuid-Afrikaanse kantelpunt. De geschiedenis herhaalt zich.

Wanneer er sprake is van kolonisatie, van onderdrukking, van uitbuiting, van onrecht, volgt er altijd verzet. In eerste instantie vanuit de onderdrukte bevolking zelf, gevolgd door de internationale solidariteitsbeweging. En het verzet verstomt niet zolang het onrecht voortduurt.

We leven in de 21 e eeuw. Moderne technologie zorgt ervoor dat informatie voorhanden is en per direct. Duistere praktijken onder het tapijt vegen kan niet meer. We zijn niet langer afhankelijk van persbureaus die braaf de persberichten van bedrijven en overheden overtypen.

Bovendien groeit het bewustzijn dat in de hedendaagse mondiale economie ons beleid en onze keuzes hier gevolgen hebben voor mens en planeet wereldwijd. Dat de structuren van onrecht internationaal met elkaar verbonden zijn. En dat de strijd tegen ongelijkheid en racisme en voor klimaatrechtvaardigheid hier hand in hand gaat met internationale solidariteit.

Jonge generaties roepen overheden en bedrijven ter verantwoording en laten hen niet meer wegkomen met slechts mooie woorden op papier over maatschappelijk verantwoord ondernemen. Financieel bijdragen aan en profiteren van de onderdrukking van Palestijnen valt niet meer uit te leggen.

De vraag is wanneer de Nederlandse overheid en bedrijven in actie komen. Nederland was laat met het nemen van maatregelen om het apartheidsregime van Zuid-Afrika te isoleren ondanks de historische rol van Nederland aldaar.  Ook met Israël heeft Nederland zeer nauwe historische, zakelijke, militaire, academische en culturele banden – Nederland is zelfs medeplichtig aan de apartheid. Ook in Israël wonen Nederlandse kolonisten.

De geschiedenis herhaalt zich. Maar heeft Nederland van de geschiedenis geleerd en gaat het aan de juiste kant van de geschiedenis staan? Wij roepen de Nederlandse overheid op om sancties te treffen tegen Israël en het Nederlandse bedrijfsleven om de zakelijke banden te verbreken. Wij roepen burgers in Nederland op om zich aan te sluiten bij de BDS-beweging. Wie A zegt van Apartheid, moet ook B van Boycot zeggen.