De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Jongeren met psychische klachten hebben ook problemen door het systeem

Opinie

•

05-02-2020

•

leestijd 3 minuten

•

Doorgaan op dezelfde weg brengt ons enkel dichter bij de conclusie dat het een doodlopende weg betreft.

Bijna dagelijks krijgen we berichten over problemen in de jeugdzorg: geldtekort, te weinig personeel, faillissementen, wachtlijsten, enzovoort. De belangrijkste slachtoffers zijn zonder uitzondering de jonge mensen (en hun dierbaren) waar die jeugdzorg voor bedoeld is. Er liggen vast geen kwade bedoelingen aan ten grondslag, maar hoe pijnlijk is het dat juist de meest schrijnende gevallen de belangrijkste slachtoffers lijken?

cc-foto: Gerd Altmann

Er zitten een aantal structurele weeffouten in het (jeugd)zorgstelsel, en ook zeer lovenswaardige initiatieven als ‘Lijm de zorg’ (even tekenen graag ) gaan het niet redden als de bestaande kaders teveel als vertrekpunt worden genomen.

Een jonge vrouw die ik ken, met een langdurig en complex traumatisch verleden, werd tientallen keren opgesloten in een separeer, omdat er personeelstekort was, of omdat men niet wist wat men met haar moest beginnen bij ernstige herbelevingen of dissociatieve crises (‘schemertoestanden’). Nooit kwam ze beter uit de cel dan ze er was ingegaan. Ondertussen hebben we in een internationaal verdrag al wel beloofd dat we stoppen met separeren…

Een andere vrouw, ook met zeer ernstige problematiek, heeft tot haar achttiende verjaardag al meer dan 200 hulpverleners gehad. Nu moet ze verplicht over naar de zorg voor volwassenen, vanwege een getal dat enkel haar leeftijd betreft. Ze kan, nee moet, opnieuw beginnen. Als ze pech heeft komt er nog een station tussen: de ‘jong volwassenen’. En is ze over een aantal jaren weer aan de beurt voor overplaatsing…

De journaliste Charlotte Bouwman (26) zorgt momenteel voor wat rumoer in de media: meer dan twintig suïcidepogingen en al meer dan twee jaar op een wachtlijst voor passende zorg. Terwijl iedere professional stiekem weet dat die passende zorg niet voorradig is.

Het is al misgegaan toen we het fenomeen ‘jeugdzorg’ introduceerden. Er is op grond van leeftijd namelijk geen fundamenteel en onbetwistbaar onderscheid te maken tussen mensen met psychische klachten. En het getal achttien mag dan een juridische betekenis hebben, in psychologische/psychiatrische termen is het slechts een stoorzender. We zouden veel beter kunnen beginnen bij het probleem dat iemand heeft, en van daaruit kijken welke hulp nodig is. Nu zijn er talloze instellingen met een zorgaanbod met standaardproducten waar we hulpbehoevende jonge mensen in proberen te passen, zonder dat we nog nadenken over de werkzaamheid van al die instellingen. En op een bepaalde leeftijd stopt het dan ineens. De professionals doen hun uiterste best, de instellingen zorgen voor werkgelegenheid en dragen bij aan de economie, maar het aantal jongeren dat, als je het ze recht op de persoon af vraagt, vindt dat alle goedbedoelde hulp weinig effect heeft gehad is schrikbarend hoog.

Het is onmogelijk om morgen opnieuw te beginnen, maar doorgaan op dezelfde weg brengt ons enkel dichter bij de conclusie dat het een doodlopende weg betreft. Dus laten we blijven nadenken over alternatieven buiten de gebaande paden, ‘out of the box’. Dat vereist creativiteit en durf, maar die hebben we hard nodig met zoveel jonge mensen waar het water aan de lippen staat…

Meer over:

charlotte bouwman, ggz, jongeren, opinie, psychiatrie

Praat mee

onze spelregels.

0/1500

Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Reacties (10)

Sorteren op:

MySundayFeeling7 feb. 2020 - 16:00

Eens met Karingin.

Robotnik16 feb. 2020 - 17:08

Ik merk dat dit belangrijke onderwerp niet leeft hier op Joop. En dat vind ik heel erg teleurstellend!

2 Reacties

Minoes&tuin7 feb. 2020 - 7:17

Oh jawel, mensen weten niet meer wat ze nog moeten zeggen dat nog niet gezegd is!

0 Rapporteren

Robotnik17 feb. 2020 - 9:11

@minoes; nou dan zijn de honderden herhalingen op Baudet , Trump etc overbodig . Drie items in nog geen 24 uur over een gebakje? En bijna 80 items over Trump sinds impeachment . Alles is daar al honderd keer gezegd. Ik dacht gewoon dat het veel van de vaste reageerders veel meer zou interesseren gezien hun ervaringen.

0 Rapporteren

Ellen Schoof6 feb. 2020 - 13:30

Men dient op alle mogelijke manieren deze mensen te redden. Men mag ze niet laten barsten. Zouden we dat wel doen als het om een somatische ziekte ging?! In 'mijn tijd' werd er gewoon behandelaanbod voor iedere jongere gemaakt. Mijn therapiegroep was voor 16-23 jaar. Overigens zaten er in die tijd weer andere haken en ogen aan de hulp die ik kreeg. Studeren werd ontmoedigd - beetje ouderwets toch: https://ellenschoof.nl/?p=359 . En een diagnose kreeg je niet, want stigmatiserend. Overigens vond ik die diagnose later in mijn eentje op een zolderkamer in de verzekeringspapieren en ik mocht toen geen contact meer opnemen met deze hulpverleners, omdat ik mijn eigen weg moest gaan... Een paar jaar nadien liet ik me nog eens onderzoeken bij een Riagg en men kon geen afwijking vinden. Sindsdien is er niets belangrijker voor me dan bestrijden van stigma.

1 Reactie

Griezel in post-gezellig Nederland7 feb. 2020 - 10:25

Het vreselijke is dat je beter gewoon een verwonding kunt hebben want dan ziet iedereen dat het erg is. Dit soort dingen - echt ze zijn zwaar, heel heel heel erg zwaar

0 Rapporteren

Griezel in post-gezellig Nederland6 feb. 2020 - 9:39

Voor de rest van de mensen is de psychische zorg ook rampzalig. Ze bezuinigen bedden weg in klinieken maar daarvoor zou je dus ook minder patiënten moeten hebben. Het erge is dat als iemand gewond is dan gaat ie naar het ziekenhuis en zeggen ze niet dat die persoon maar thuis verzorgd moet worden door de partner. Wie zulke dingen bedacht heeft is geen idioot maar puur kwaadaardig.

Robotnik16 feb. 2020 - 4:08

Goede en vooral snelle hulp is cruciaal. Misschien is voor de oud opinie schrijfster AFD dit iets waarover zij benaderd kan worden. Zijp neergaat op dit moment zelf zo’n traject.

Karingin5 feb. 2020 - 21:37

Ja dat hokjesdenken in de GGZ...zucht... Als je niet precies binnen een DSM-hokje past, weten ze niet wat ze met je aan moeten. Er moet veel meer integraal behandeld worden, en inderdaad met veel meer maatwerk.

Grietje Vleeshart5 feb. 2020 - 20:50

Ach, ja, met lagere belastingen - zeker voor hen die een veertje kunnen laten - en een kleinere overheid - participeer tot in de separeer - wordt ook dit probleem zo opgelost. Let maar op en read my lips.