'Je suis Charlie': zullen we ons weer richten op de kwestie zelf?

Op het internet gaat alles tien keer zo snel. Dus ook het politiek uitbuiten van een situatie.

The medium is the message. Maarten roept terecht op ons weer te richten op de zaak zelf. Voor mij draait die niet om het vrije woord versus het geloof. Door ons op die onoplosbare controverse te focussen, zullen we elkaar de maat blijven nemen en de les blijven lezen en is het wachten op een volgende Charlie Hebdo. Die is enkel te voorkomen door in te zien dat het vrije woord noch het geloof het gelijk aan zijn kant heeft, dus dat Charlie Hebdo in feite het gevolg is van gebrek aan inzicht, zowel van de redactie van het weekblad als van de aanslagplegers. Een gebrek waar echter de hele samenleving onder gebukt, dankzij een bestel dat gestoeld is op de fictieve scheiding van kerk (het geloof) en staat (het vrije woord). Het daaruit voortvloeiende tweedracht zaaiende partijpolitieke beleid zal nooit in staat zijn tot de creatie van de noodzakelijke eendracht, waardoor het kind (het algemeen belang) dagelijks met het (Haagsche) badwater wordt weggespoeld. Met het nodige inzicht en vertrouwen in elkaar – wat het gezamenlijk beteugelen van de problemen betreft – moeten we als samenleving in staat zijn die kraan dicht te draaien. Dat huzarenstukje moet zijn beslag kunnen krijgen via een Brede Maatschappelijke Discussie (BMD) over de ontoereikendheid van onze parlementaire democratie, wat het adequaat behartigen van het ultieme algemeen belang betreft: “De leefbaarheid van onze planeet”. Met het organiseren van die broodnodige BMD handelen we niet alleen in ons eigen belang, maar bovenal in dat van onze eerste zorg: “Ons nageslacht”. Voor het bewerkstelligen van die diepingrijpende en verstrekkende verbouwing van ons bestel, hebben we onze (media-)tijdperk mee. Vandaar dat ik voor het welslagen daarvan een uitgelezen taak zie weggelegd voor onze media. Niet als betweter maar als wegwijzer.