Japan schrijft Nederland de wet voor

De Steve Irwin en de Bob Barker, de Sea Shepherd schepen die worden ingezet om te voorkomen dat de Japanse walvisjagers, tegen meerdere internationale verdragen en afspraken in, illegaal en bovendien in een beschermd natuurreservaat op walvissen jagen, staan in Nederland geregistreerd. Dit is de reden dat de Japanse overheid een klacht heeft ingediend bij de Nederlandse autoriteiten en Nederland als vlaggenstaat heeft aangesproken op het gedrag van de Sea Shepherd bemanning. In de afgelopen jaren hebben zich in de wateren van het Antarctisch Walvisreservaat diverse incidenten voorgedaan tussen schepen van Sea Shepherd en de Japanse walvisvaarders.

Het ministerie van Infrastructuur en Milieu is nu van oordeel dat er effectieve bestuursrechtelijke mogelijkheden dienen te komen om te kunnen optreden. Derhalve heeft het ministerie besloten om de mogelijkheid tot intrekken van de zeebrief (registratie van een schip in Nederland) uit te breiden. Een wijziging van de Zeebrievenwet wordt hiertoe met spoed voorbereid en wordt als het aan het  ministerie ligt nog voor het zomerreces ingediend. Helaas lijkt de Nederlandse overheid niet stil te staan bij het feit dat alle incidenten tussen Sea Shepherd en de Japanse walvisvaardersvloot plaats hebben gevonden in de wateren van het Antarctisch Walvisreservaat en/of wateren waarin het volgens internationale verdragen en Australische federale wetten is verboden om te jagen.

Sea Shepherd houdt zich bezig met de controle op de naleving van genoemde wetten en verdragen aangezien geen enkele overheid deze taak op zich lijkt te willen nemen. De Japanse walvisvaarders opereren illegaal binnen wateren waar nationale en internationale regelgeving van kracht zijn.

Indien deze Japanse schepen zich aan de internationale regels en verdragen zouden hebben gehouden, zou er nooit sprake zijn geweest van incidenten tussen de Japanse walvisvaarders en de schepen van Sea Shepherd, omdat er dan eenvoudigweg geen reden zou zijn geweest voor Sea Shepherd om te hoeven voorkomen dat Japanse jagers illegaal zouden opereren.

Nederland pretendeert al jarenlang tegen de walvisjacht te zijn, maar heeft daartoe nog nooit daadwerkelijke actie ondernomen. Op papier ziet het er mooi uit, maar wat is de waarde van een afspraak of verdrag als het slechts om loze woorden gaat?

Het Nederlandse parlement heeft op 16 december 2010 een motie aangenomen waarin wordt uitgesproken dat IJsland geen lid kan worden van de Europese Unie als zij de walvisjacht niet onmiddellijk beëindigt. Door het aannemen van deze motie heeft Nederland een duidelijk standpunt ingenomen; wie op walvissen jaagt, kan geen lid worden van de EU.

Het onderhandelingsdocument van de Europese Unie stelt dat lidstaten niet mogen jagen op walvissen in Europese wateren, conform de Europese Habitatrichtlijn. De jacht op beschermde en bedreigde diersoorten als de walvis is verboden. Helaas zijn er bij eerdere toetredingsonderhandelingen herhaaldelijk uitzonderingen gemaakt op dit verbod.

Naar verwachting zal ook IJsland aansturen op een uitzonderingspositie of een overgangstermijn. De Tweede Kamer wil voorkomen dat de onderhandelingen met IJsland resulteren in een gedoogconstructie, waarbij de EU de illegale walvisjacht oogluikend toestaat.

De motie spreekt over het verbod op de jacht op walvissen en de commerciële handel in walvisproducten, en tevens over het respecteren van de internationale verdragen. Al in 1986 is onder de International Whaling Commission (IWC) een moratorium ingesteld op de walvisjacht en ook volgens CITES, het verdrag over de handel in, producten van, beschermde flora en fauna is de commerciële handel in walvisproducten internationaal verboden.

IJsland heeft tegen deze verdragen bezwaar gemaakt, maar het Nederlandse parlement vindt dat IJsland deze bezwaren moet intrekken. Een belangrijke reden hiertoe is het feit dat Japan zich ieder jaar opnieuw onvermoeibaar inzet om de IWC besluitvorming ten gunste van walvisjagende landen te laten uitvallen. De ‘financiële steun’ die Japan onder de noem van o.a.‘fisheries aid’ beschikbaar stelt aan verscheidene landen en delegaties in ruil voor steun bij de IWC besluitvorming is gigantisch. (Financial Grants and Votes for Whaling Japan’s Fisheries Aid and Links with the St. Kitts Declaration – February 2007)

Als IJsland wil toetreden tot de EU, moet het zich volgens Nederland dus ook binnen de IWC duidelijk aan de kant van de walvisbeschermende landen scharen.

Maar hoe zit het met Japan? Dat de overheid van Japan de beschermheer is van de illegaal opererende Japanse walvisvaardervloot wil nog niet zeggen dat dat een vrijbrief moge zijn om internationale wetten en verdragen te overtreden?

Als er nationale overheden zouden zijn die de naleving van de reeds jarenlang bestaande regelgeving aangaande de walvisjacht zouden willen controleren en tevens de kracht zouden tonen om sancties op te leggen in geval van overtreding, dan zou het niet nodig zijn voor Sea Shepherd om actie te ondernemen. Dan zou het ook niet meer nodig zijn, voor om het even welk land dan ook, om de gedragingen van Sea Shepherd te hoeven veroordelen.

Naast de intentie de uitspraak van het Australian Federal Court dat de walvisvangst binnen de Australian Economic Exclusion Zone verbiedt, te handhaven, heeft de Sea Shepherd Conservation Society de intentie om de reglementen van de International Whaling Commission (I.W.C.), de Convention on the Trade in Endangered Species of Flora en Fauna (CITES) en de Antarctic Treaty te handhaven en na te leven.

Vinvissen zijn een bedreigde diersoort en de Japanse walvisvaardersvloot heeft geen CITES vergunning om ook maar een enkele vinvis te vangen. Het doden van walvissen vanuit commercieel oogpunt is een overtreding van het sinds 1986 van kracht zijnde, door de  IWC opgestelde, mondiale moratorium over de commerciële walvisvangst. Bovendien heeft de IWC de wateren van de zuidelijke oceaan in 1994 uitgeroepen tot walvisreservaat. De walvisvangst binnen het reservaat is verboden. Ook als het mondiaal moratorium over de commerciële walvisvangst zou worden opgeheven zou het doden van walvissen binnen het reservaat slechts in beperkte mate worden toegestaan.

De Japanse walvisvaardersvloot overtreed het IWC voorschrift (19a).  De IWC voorschriften binnen de Schedule to the Convention verbieden het gebruik van fabriekschepen voor de verwerking van beschermde diersoorten; 19(a).  Het is verboden om gebruik te maken van een fabriekschip of een land station met het doel om walvissen te verwerken die als beschermde diersoort geclassificeerd zijn binnen lid 10.  Lid 10(c) bevat een omschrijving van de beschermde diersoorten en verklaart dat de beschermde diersoorten geplaatst zijn op de tabellen van de Schedule.  Tabel 1 bevat alle balein walvissen, inclusief dwergvinvis, vinvis en bultrug en verklaart dat alle drie soorten beschermd zijn. Bovendien verbieden de IWC voorschriften specifiek het gebruik van fabriekschepen voor de verwerking van welke walvissoort dan ook, behalve dwergvissen.

Lid 10(d) Niettegenstaande andere voorwaarden van lid 10, is er een moratorium gesteld op het vangen, doden en verwerken van walvissen door fabriekschepen. Dit moratorium geldt voor potvissen, orca´s, en baleinwalvissen, behalve dwergvinvissen.

Commerciele activiteiten die dieren in het wild uitbuiten zijn volgens het Antarctic Treaty verboden.  Het bijtanken van schepen op zee is een eveneens een overtreding van het Antarctic Treaty.

De Sea Shepherd Conservation Society streeft ernaar, om in overeenstemming met het door de Verenigde Naties opgestelde World Charter for Nature, goedgekeurd door de V.N. General Assembly in 1982, toezicht te houden en actie te ondernemen.

Sectie 21 van het World Charter for Nature verklaart; Staten en, voor zover dat ze dat kunnen, andere openbare overheidsinstanties, internationale organisaties, individuen, groepen en instellingen zullen; – gebruik maken van de toepasselijke internationale wettelijke voorwaarden met als doel gesteld het behoud van de natuur, en de bescherming van het milieu. – garanderen dat activiteiten binnen hun rechtsgebied geen beschadiging aan de natuurlijk systemen veroorzaken die zich bevinden binnen andere staten of binnen de gebieden buiten de grenzen van het landelijk rechtsgebied. – de natuur in gebieden buiten landelijk rechtsgebied beschermen en behouden.

Sectie 24 verklaart: Elk mens heeft een verplichting om zich te gedragen in overeenstemming met de voorwaarden van het huidige handvest, zowel als individu, in verband met anderen, en in deelname aan het politiek proces, zal elk mens nastreven te garanderen dat aan de doelstellingen en voorwaarden van het huidige handvest  zal worden voldaan.

De Sea Shepherd Conservation Society meent dat het illegaal jagen van walvissen binnen de grenzen van de Southern Whale Sanctuary door de Japanse walvisvaardersvloot, een overtreding is van de wetten van de IWC, CITES en de Antarctic Treaty en in strijd is met hetgeen door de Australian Federal Court bepaald en ziet de Japanse walvisvaarders derhalve als stropers.

De Sea Shepherd Conservation Society beschouwt de vaartuigen van de Japanse walvisvaardersvloot als illegaal opererende schepen die als intentie hebben het plegen van misdrijven.

De Sea Shepherd Conservation Society ziet geen rechtvaardiging om letsel toe te brengen aan de bemanning van Japanse walvisvaarders en heeft deze intentie ook absoluut niet. Het door de Sea Shepherd Conservation Society gekozen beleid staat voor bescherming van leven en verbiedt het schaden van het leven  van alle levende wezens.

Het moge duidelijk zijn dat de Japanse walvisvaarders bezig zijn met het plegen van misdrijven en dat het World Charter for Nature van de VN het toestaat en zelfs aanspoort dat de bemanningsleden van Sea Shepherd ingrijpen om deze illegale activiteiten te beeindigen.

De Australian Federal Court heeft een bevel uitgevaardigd dat de Japanse walvissers “weerhouden moeten worden” verder te gaan met het doden van walvissen. De Australische Sea Shepherd bemanningsleden onderschrijven dit bevel.

Zou Australië of enige andere staat zich verzetten tegen de acties van Sea Shepherd, dan zou deze moeten aantonen hoe en waarom het handhaven van toezicht en het uitvoeren van bestaande wetten door de Sea Shepherd Conservation Society niet getolereerd kan worden binnen dezelfde wateren waar duidelijk overtredingen worden begaan door de Japanse walvisvaardersvloot welke wel worden getolereerd.

Als het doden van walvissen door Japan een overtreding is van de Australische wetgeving, dan moet het verhinderen van het doden van walvissen door Japan door Australiërs gezien worden als acties die bevestigend zijn, of tenminste die wettelijk getolereerd worden door de Australische wetgeving.

De Sea Shepherd Society is een gezagsgetrouwe organisatie, die bereid is om alle wettelijke en morele verantwoordelijkheid te accepteren voor acties van bescherming van bedreigde diersoorten die gedood worden in strijd met zowel de internationale als de Australische wetgeving.

De Sea Shepherd Conservation Society onderneemt actie wanneer landen en/of staten en hun overheden weigeren de huidige wetgeving uit te voeren wegens belemmeringen die veroorzaakt worden door handel en/of politieke overwegingen. Als landen en/of staten die de wetgeving en/of verdragen ondertekend hebben zelf geen actie ondernemen, dan meent de Sea  Shepherd  Conservation Society te kunnen en mogen optreden onder `colour of right`, om actie uit te voeren wanneer tegenstrijdige belangen elkaar in de weg staan.

De Australian Federal Court heeft een wet uitgevaardigd die het doden en verwonden van walvissen binnen de wateren van  het Australian Antarctic Territory specifiek verbiedt. Australië verzuimt op te treden.  De Australische burgers aan boord de Sea Shepherd schepen zijn van plan om deze wet te handhaven, namens de Australische  bevolking en in plaats van de Australische regering.

De internationale bemanning van de Sea Shepherd schepen heeft verder de intentie om de voorschriften van CITES en de IWC uit te voeren  in afwezigheid van daadkracht van de betreffende naties die de reglementen van de IWC en CITES hebben ondertekend, en ziet het als haar verplichting de overeenkomsten ter bescherming van bedreigde diersoorten te handhaven.

De reeds bestaande regelgeving en wetten zijn heel duidelijk. Het probleem zit in het gebrek aan wil en/of daadkracht om de overtreders aan te pakken. Het lijkt erop dat de overheid van Japan door het op te nemen voor de Japanse walvisvaardersvloot, de overtreder van bovengenoemde afspraken en verdragen, en druk uit te oefenen op de Nederlandse regering het voor elkaar zou kunnen krijgen Nederland de wet voor te schrijven.

Als de Nederlands overheid nu eindelijk daadwerkelijk actie wil ondernemen, waarom dan niet in de lijn van het Nederlandse standpunt om de walvisjacht te willen stoppen?

Het door het kabinet genomen besluit haalt de enige strohalm die voor de illegale Japanse walvisvaardervloot drijft weg!

Waarom durft de Nederlandse overheid niet in te gaan tegen het gedrag van de door de Japanse overheid gesteunde walvisvaardervloot?

Waarom geeft de Nederlandse overheid niet op z’n minst blijk van haar autonome positie en wijst zij niet op de door de Japanse walvisvaardervloot begane overtredingen?

Waarom gelden de internationale verdragen en wetten niet voor een economische grootmacht als Japan?

Waarom steunt de Nederlandse overheid juist niet de in navolging van internationale verdragen opererende acties van Sea Shepherd?

En als de Nederlandse overheid dan echt géén actie wil ondernemen tegen de illegale walvisjacht, waarom dan wel vóór de walvisjacht?

De reden dat de Zeebrievenwet moet worden gewijzigd is dat er de mogelijkheid zal komen om de registratie van de Sea Shepherd schepen in te trekken. De enige die een dergelijk verzoek zal indienen en de enige die daar baat bij heeft, is degene die er baat bij heeft dat de acties die Sea Shepherd onderneemt tegen illegaal opererende en wetsovertredende door nationale overheden gesteunde walvisjagers, zullen worden gestaakt; Japan.

Japan denkt de wet te kunnen treden omdat ze weet dat er geen enkel land sancties durft te nemen. De enige waar ze daadwerkelijk last van heeft is Sea Shepherd.

Het lijkt Japan te zijn gelukt om de Nederlandse overheid te bespelen. Bekrompen zal Nederland kunnen zeggen dat ze een staat is waar recht wordt gehandhaafd en hypocriet zal Nederland kunnen zeggen dat ze een staat is die tegen de walvisjacht is.

Wat redt daadwerkelijk het leven van een, op papier beschermde, walvis; de woorden van tientallen naties of de acties van Sea Shepherd? Onlangs hebben uitgelekte documenten (WikiLeaks) aangetoond dat er op diplomatiek niveau ook herhaaldelijk contact is geweest tussen Japan en de VS en is bevestigd dat de acties van Sea Shepherd de laatste jaren succesvol zijn geweest en daadwerkelijk duizenden walvissen hebben gered:

According to a cable dated January 27, 2010, Fisheries Agency Deputy Director General Masayuki Yamashita told U.S. officials that the Sea Shepherd confrontations could cause domestic political embarrassment for the Japanese government if they keep Japan from fulfilling its whaling quota. Japan’s troubles with the Sea Shepherd group were also referred to in a cable dated Nov. 2, 2009, describing a discussion with an official in the ministry handling fisheries matters. (Japan Pushed U.S. on Whale Group, Cables Show – Wall Street Journal, by Yoree Koh – 03/01/11)

Schrijft Japan nu Nederland de wet voor?