Paul Tang: Duitsland bepaalt uiteindelijk de richting en het tempo van de beslissingen, hoe
vaak Jan Kees de Jager ook naar Brussel afreisde en hoe bot hij zich ook
opstelde
Geregeld heeft Jan Kees de Jager moeten uitleggen dat hij niet zomaar van partij kan veranderen. Dat laat zien dat hij toch meer de schatkistbewaarder van Nederland is geweest dan een vooraanstaande bewindspersoon van het CDA. Daardoor heeft Jan Kees de Jager meer aan zijn partij te danken dan het CDA aan hem. Het CDA heeft hem de positie van bewindspersoon gegund, maar is niet in de positie gekomen om de zuinige maar populaire minister van Financiën bij de verkiezingen in te zetten. Dat schrijf econoom en oud-PvdA-politicus Paul Tang deze week in De Groene Amsterdammer
In 2007 is Jan Kees de Jager begonnen als staatssecretaris van Financiën, belast met belastingen. Hij is voortvarend begonnen. Met vergroening van het belastingstelsel: de vliegtaks, de verpakkingenbelasting, de scherpe CO2-heffing op auto’s. Maar ook met de jacht op zwart geld in Zwitserland en elders: inkeerregelingen, tipgevers en geldhonden.
Met name in de periode als staatssecretaris hebben hij en ik veel samengewerkt, en soms gesoebat.