Islamisering en massa-immigratie vormen een giftige mix

Al ruim twintig jaar lijkt immigratie het belangrijkste onderwerp op de politiek agenda in Nederland, een onderwerp dat steevast hand in hand gaat met de angst voor islamisering. Twee onderwerpen die als fundament dienen voor twee behoorlijk succesvolle politieke partijen. Maar blijven die speerpunten wel overeind als je ze confronteert met cijfers en feiten?

In 2019 groeide de Nederlandse bevolking volgens de laatste ramingen van het CBS met 132 duizend personen. Dat is natuurlijk een behoorlijk aantal, maar het is nog geen 1 procent bevolkingsaanwas, het is dus nogal overdreven om te spreken van massa-immigratie of erger nog, gevaarlijke begrippen als ‘omvolking’.

Als je die cijfers nader bekijkt gaat het daarbij voornamelijk om Europese migranten, ruim 50%. Het leeuwendeel daarvan komt uit Polen en andere Midden- en Oost-Europese landen. Ook het aantal Britten is toegenomen. De tweede grootste groep komt uit Azië, de meesten daarvan zijn Indiërs (studenten en expats). Op de derde plaats volgt Amerika met zo’n 16 duizend immigranten en tot slot Afrika met bijna 13 duizend personen. Het aantal asielmigranten bedroeg 16 duizend, zo’n 6 procent van het netto immigratiesaldo. Relatief weinig, Nederland kent een strenger asielbeleid dan andere Europese landen.

Uit de retoriek van extreemrechtse partijen als Forum voor Democratie en de PVV kun je afleiden dat hun zorgen over die vermeende massa-immigratie toch vooral vluchtelingen en moslims betreft. Je hoort ze misschien ook af en toe over Europese arbeidsmigranten (zonder wie de economie vast zou lopen), maar nooit over Amerikanen, Britten of Aziatische kennismigranten.

Het wil alleen niet echt lukken met die islamisering. Je kunt vaststellen dat maar een klein deel van de immigranten uit moslim-landen komt. Gezien het feit dat een ruime meerderheid van de migranten uit niet-moslimlanden komt draagt immigratie daarom bij aan een afname van het percentage moslims in de Nederlandse samenleving. Het percentage moslims in Nederland neemt nauwelijks toe en zit al jaren rond de 5 procent (terwijl de gemiddelde Nederlander denkt dat 1 op de 5 Nederlanders moslim is).

Terwijl een bonte polonaise van populisten als Bolkestein, Fortuyn, Wilders, Verdonk, Baudet en vele anderen al ruim twintig jaar waarschuwt dat we worden overlopen door moslims blijkt die alarmistische retoriek dus niet op feiten gestoeld. Er is geen sprake van massa-immigratie en islamisering kan evenmin aangetoond worden. In de context waarin Baudet en Wilders de term islamisering gebruiken kan het dus niets anders zijn dan een intrinsiek racistisch begrip. Een genormaliseerd begrip bovendien, want je hoort haast nooit de vraag waaróm het erg zou zijn als het percentage moslims in de Nederlandse maatschappij wel zou toenemen. Die vraag hoor je ook niet wanneer het over Amerikanen of Indiërs gaat, maar dat is voor extreemrechts blijkbaar minder interessant.

Nederland kent internationaal gezien geen bovengemiddelde bevolkingsgroei, massa-immigratie is een hyperbool en islamisering is een diepgewortelde racistische mythe. Ondertussen jagen deze schijn-onderwerpen al twintig jaar het publieke debat aan. Iedereen die deze eeuw is opgegroeid weet niet anders dan dat deze leugens de politieke agenda bepalen.

Dat extremisten als Wilders en Baudet zich van dit soort feitenvrije retoriek bedienen en islamofobie en moslimhaat aanwakkeren mag geen verrassing heten. Ook als het over andere onderwerpen gaat trekken ze zich weinig aan van feiten en cijfers, dat is hun politieke verdienmodel. Een model waar gelijkgestemde extreemrechtse en racistische bewegingen en politici wereldwijd succes mee hebben. Een model doorspekt met een voorliefde voor autoritaire leiders, antisemitisme en levensgevaarlijke complottheoriën over cultuurmarxisme.

Zorgelijk is dat ook traditionele partijen als het CDA en de VVD er geen bezwaar in zien mee te doen aan zondebokpolitiek en zich bedienen van dezelfde leugens over massa-immigratie en islamisering. Vice-premier Hugo de Jong wakkert de angst voor migranten aan  voor electoraal gewin, als bonus is het een mooie afleidingsmanoeuvre om de aandacht af te leiden van de grotendeels door het CDA veroorzaakte stikstofcrisis.

Ook de VVD heeft er door de jaren heen nooit moeite mee gehad angst te zaaien over migratie en moslims, Bolkestein was een pionier. Voor de ‘liberalen’ is de bonus dat zij de woningcrisis kunnen wijten aan asielzoekers terwijl de VVD de grootste oorzaak van de problemen is. De VVD heeft het, wanneer het over vluchtelingen gaat, alleen over opvang in de regio en vergeet daarbij dat buurlanden van bijvoorbeeld Syrië miljoenen vluchtelingen huisvesten. Aantallen die schril afsteken bij de 16 duizend asielmigranten die Nederland in 2019 opnam. Staatssecretaris Broekers-Knol pleit voor een asielsysteem dat niet is “gebaseerd op rechten, maar veel meer op regels”  en gooit daarmee moeiteloos internationale verdragen in de prullenbak.

Het is politieke armoede dat partijen met zo’n rijke traditie zich bedienen van dezelfde retoriek als Forum voor Democratie en de PVV. Het is verwerpelijk dat ze daarmee de leugens en het racisme van Thierry Baudet en Geert Wilders legitimeren. En het is ronduit gewetenloos dat CDA en VVD doen aan zondebokpolitiek ten koste van vluchtelingen en moslims.