Politiemacht arresteert 1579 vreedzame klimaatactivisten, onder wie Carice van Houten
Is er nog een positieve toekomst mogelijk met een Wajong?
© cc-foto: Tumisu
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (33)
Best een herkenbaar verhaal. Ik heb zelf ook een wajong uitkering (asperger, chronische depressie, agorafobie, hypogondrie), en de route naar werk is best lastig. Er wordt door neurotypische mensen vaak ook wel heel makkelijk over gedacht. Je bent al snel lui en werkschuw. Het blijft lastig je te verplaatsen in een ander, helemaal als je je er geen voorstelling van kan maken. De meeste mensen doen er ook geen moeite voor. In mijn geval kan ik moeilijk (/geen) contact leggen met mensen. Dit betekent dus geen relatie, praktisch geen sociaal leven, Mijn 'comfort zone' is een straal van 5 kilometer, oftewel geen dagje uit, niet op vakantie, geen baan in een andere stad met reistijd. Mijn snel overprikkeld raken betekent geen bioscoop, geen restaurant, geen terrasje pakken. Alle dingen die neurotypische mensen zo normaal vinden zijn voor onze groep alles behalve dat. Op het vlak van werk doet dit 2 dingen. Omdat ik buiten de deur zo weinig kan, wil ik kunnen investeren in tijdverdrijf in mijn eigen huis. Het probleem is dat dat geld kost, en omdat de werkdruk laag moet zijn loont werken totaal niet. In het verlengde daarvan moet werk ook vaak leuk zijn omdat werk het enige is dat je nog buiten de deur brengt. Probleem is dat het veelal ongeschoold werk betreft (want opleiding is voor mij onmogelijk), en ongeschoold werk is vaak niet leuk. In jouw geval zou je eens moeten aankaarten bij het UWV of er geen werk binnen de copywrite sector is. Ik heb het een tijd gedaan, maar ben afgehaakt vanwege uitbuiting (wat vast niet overal zo is). Zo ben je mooi bezig met schrijven ook meteen en de werkdruk is relatief laag.
Ik krijg de indruk dat haar begeleiders nu zitten van 'ja maar wat wíl je nu eigenlijk?' Ze hebben geluisterd naar de wensen van Anne ('in de zorg', 'weinig uren', 'als schrijver', etc) en daar banen bij geprobeerd te vinden. Maar ze zijn daarbij natuurlijk wel afhankelijk van het werk dat beschikbaar is. Net als wanneer een gezonde persoon werk zoekt: de gemiddelde stratenmaker vind vast ook niet heel veel geestelijke voldoening in steentjes leggen. Tuurlijk zal er af en toe een hele slechte match tussen zitten en dan mag je echt wel voor jezelf opkomen. Zo merkt een andere reactie terecht op dat het heel moeilijk is om na een demotie weer een baan op je oude niveau te krijgen. Er wordt door jobcoaches beweerd dat je bij sollicitaties een goede indruk maakt omdat je 'je trots hebt ingeslikt en aan het werk bent gegaan ipv een uitkering op te strijken', maar dat is absoluut niet zo. Maar een reputatie van gedoe en gezeur en contracten die voortijdig zijn opgezegd zorgt dat toekomstige werkgevers iets hebben van 'geef mij maar liever die andere werkeloze uit de UWV-kaartenbak, die werkeloze die wel blij is met zijn baan en zelf ook moeite wil doen om er een succes van te maken'
lol qwerty als je weet hoeveel moeite ik heb gestoken om werk te vinden hoeveel teleurstellingen ik heb gehad en hoe moeilijk ik het heb gehad daarmee dan zou je dit niet zo zeggen. Lees mijn verhaal https://joop.bnnvara.nl/opinies/waarom-ik-nog-steeds-geen-betaalde-baan-heb en dan begrijp je hopelijk waarom ik deze beslissing heb genomen. Ook is het zo dat ik als ik zoveel rust en ruimte nodig heb, welke werkgever zit er nu te wachten op een werknemer die continue moet afbellen omdat het haar te veel is of geen energie heeft of teveel angsten heeft en als ze wel aan het werk is constant op het toilet zit te huilen? Toen een vriendin van mij overleed door hartfalen aan 22q11 besefte ik het volgende: stel ik heb nog maar 10 of 20 jaar en ik ga nog 10 of 20 jaar door op deze voet en blijf teleurstellingen oplopen Of ik ga het leven leiden op een manier die werkt voor mij? Mag dit nog van Nederland, het land waar zo gezegd alles kan? Aan de reacties te lezen kennelijk niet.. ja ik had zo graag mijn eigen geld verdiend en nee ik vind het echt niet tof dat ik in deze situatie zit maar het enige wat ik wil is RUST. Tevens heb ik ontdekt dat ik dmv schrijven mensen kan bereiken en mijn verhaal kan vertellen en dat is ook hoognodig zie ik aan de reacties op mijn stukje, mensen zitten vast in hun vooroordelen jegens mensen met een uitkering. Nee ik zit hier niet voor niets op de bank nee ik zit hier niet voor mijn plezier ik wil ook gewoon graag aan het werk op een manier die voor mij haalbaar is, ik wil graag proberen mijn verhaal te vertellen dmv spreker zijnde.
Tsja, in andere stukjes schrijf je dat weinig kunt, en dat je al snel overprikkeld raakt, en dat een verbouwing in de wijk bijvoorbeeld ervoor kan zorgen dat je niet kunt werken. Daarbij komt dat je je neus ophaalt voor werken in de sociale werkplaats waar een plekje gevonden was. Je blijft maar schrijven dat je het zo goed zou doen in de zorg, maar in andere stukjes schrijf je dat dat helemaal niet ging. Je schrijft in een ander artikel dat 2 uur per week je al te veel werd. Dat die 2 uur per week ervoor zorgde dat je er niet 2 uur mee bezig was maar 7 dagen in de week. Je wilde graag werken, zei je, en er kwam een onderzoek doen naar wat je wél zou kunnen. Daar kwam uit dat je werk als inpakker of in een sociale werkplaats zou kunnen doen. Maar dat wil je niet. In weer een ander artikel schrijf je dat je 100% afgekeurd wilt worden. Je schrijft dat je hart ligt bij de zorg, bij het werken met demente bejaarden, maar zoals je zelf schrijft "Naast deze neurologische uitslag heb ik namelijk ook nog te dealen met depressies, energieproblemen, faal- en sociale angsten. Welke werkgever zit daar nu op te wachten?" Daarbij komt, zoals je zelf ook al schreef, dat je dergelijk werk hebt gehad en de pijp aan maarten hebt gegeven omdat 2 uur in de week al te veel was. Het lijkt erop dat men met man en macht probeert om jou te geven wat je zei te willen: 'een betaalde baan maar dat jij jouw zinnen heb gezet op een onhaalbaar iets en zonder dat niet tevreden bent, en liever world of warcraft blijft spelen.
Hoi Krek Bedankt voor je zinnige reactie, je wijst me op de feiten dat ik mss idd niet reeël genoeg ben en teveel droom. Ik vind het ontzettend moeilijk om de juiste keuzes te maken in het hoe en wat. Ik denk al een tijdje dat ik graag wil stoppen met spelen en dat ik weer met mn hoofd in de realiteit terug zou moeten, echter hoe pak ik dit aan. Ik game juist nog veel omdat ik teveel vrije tijd heb, ik ga hier nog eens heel goed over nadenken en bedenken wat ik hiermee kan. Dank voor je reactie die zette me weer even met beide benen op de grond!
Schaam je nergens voor! Tegenwoordig is het niet zo gemakkelijk om afgekeurd te worden. Dus als je al bent afgekeurd,dan is de kans groot dat dit wel terecht is. Tevens heb je tijdens de periode dat je wel hebt gewerkt ook gewoon je "premies" betaald voor de "sociale verzekeringen" en dat vergeten veel mensen. Het is niet zo dat je gewoon lekker van de staatsruif aan het vreten bent, zonder dat daar ooit iets tegenover heeft gestaan.Als ik iets claim bij mijn doorlopende reisverzekering, dan hoor ik toch ook niemand klagen dat zij ook premie hebben betaald voor die verzekering maar niets te claimen hebben. Ik heb mijzelf 21 jaar helemaal de gallemiese in gewerkt. En toen ging het lampje uit. Vervolgens heb ik het mijzelf nog 3 jaar kwalijk genomen en schuldig gevoeld voor het feit dat ik niet aan het werk was. En dat doe ik nog steeds. Het is zo makkelijk om mensen in onze situatie, met welke uitkering dan ook, van alles te verwijten. En geloof me, dat deed ik zelf ook totdat het mis ging. Als ik nu terugkijk dan besef ik mij dat ik die gedachtegang had puur uit onwetendheid en kortzichtigheid. En een ergens diep van binnen ook een beetje afgunst. Totdat het jezelf overkomt. En dan, geloof me, is het helemaal geen feest of een oneindige vakantie om die uitkering te krijgen. Je word soms met de nek aangekeken en financieel gezien ga je er dusdanig op achteruit dat dat ook echt geen reden voor een feestje is. En ik hoor het iemand nog tegen mij zeggen: 'Je krijgt toch gratis geld en je hoeft er niets voor te doen.' In het begin geloofde ik het ook nog, uit schuldgevoel. Maar als zo'n uitspraak land, kan ik zeggen dat ik, buiten het feit dat je ook premies hebt betaald voor een uitkering, dat ik er inderdaad niets voor hoef te doen. Er word wel aan het feit voorbij gegaan dat ik er niks meer aan "kan" doen.
Dank voor u begrip en precies daarom schrijf ik deze stukjes voor meer bewustwording hierover mensen staan veel te makkelijk klaar met hun vooroordelen!
!! Wat goed een verandering is dit begin meschien idee!(stichting uitkering) beginnen.
Het uitzuigen en kapotmaken van mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking is al decennialang aan de orde in deze smerige asociale graaiersdictatuur. Bovenmatig rijken onderdrukken steeds meer de zwakkeren in onze samenleving, en owee als je niet werkt of dat niet kan dan heb je dikke pech en wordt je als vuilnis levenslang aan de kant gezet en afgescheept met een uitkering die te weinig is om van te leven maar net teveel is om te sterven en ben je zelfs aangewezen op de voedselbank en toeslagen om te kunnen eten! Er is een harde kern van politieke debielen op het pluche die in de veronderstelling verkeren dat je van 1.000 euro maandelijks je hoofd boven water kan houden! En als je met een (Wajong)uitkering 80-100 boven maatmanloon bijverdiend (dus 150 euro per maand) ben je alles wat je daarboven verdient kwijt. Rutte beweert al vele jaren dat mensen die in een uitkering zitten een prikkel moeten hebben om aan het werk te gaan. Echter hebben degenen met een WAJONG uitkering of andere arbeidsongeschiktheidsuitkering geen schijn van kans om ooit meer te verdienen dan amper het minimumloon. En natuurlijk zijn er zoals altijd grote bekken die wel even zullen zeggen dat je te lui bent om te werken, maar juist dat plebs schreeuwt moord en brand als ze zelf een haar gekrenkt wordt, op dit moment b.v. door het Covid-19 virus. Als ervaringsdeskundige kan ik lachend vertellen dat al het negatief reagerende plebs op deze site inmiddels 29 jaar lang voor mij ANDERHALFMILJOEN EURO gemeeenschapsgeld heeft moeten ophoesten en dat is dus 71 x keer meer dan de toekenning van een normaal minimumloon.Lieve Anne Houtsma pas op dat je niet gaat werken voor een bedrag dat gelijk of minder is dan je Wajonguitkering want reiskosten overwerk en vakantiegeld verdwijnt uiteindelijk in de zak van de rijke graaiers van dit vieze land. Trap nooit in een ZZP-constructie want je bent nog minder dan een slaaf! Er is pas "toekomst" als de VVD-hype waarbij iedereen directeur van BV de Voordeur is voorbij is en mensen met krothuisjes waarvoor vaak meer dan 4 ton of meer is neergeteld er keihard achter gekomen zijn dat een huis slechts bedoeld is om in te wonen en meer niet!
"Als ervaringsdeskundige kan ik lachend vertellen dat al het negatief reagerende plebs op deze site inmiddels 29 jaar lang voor mij ANDERHALFMILJOEN EURO gemeeenschapsgeld heeft moeten ophoesten en dat is dus 71 x keer meer dan de toekenning van een normaal minimumloon." Tel je zegeningen zou ik zeggen, en wees blij dat je in dit "vieze land" woont, waar dat plebs, al dan niet van harte, er in ieder geval voor zorgt dat je een dak boven je hoofd hebt en eten op tafel.
Abel is er zo een die vindt "zolang ik het maar heb kan de rest barsten!" Hij heeft ook niet het besef dat die anderhalfmiljoen euro VOLKOMEN NODELOOS zijn uitgegeven aan medischekosten enz. Kortom liever anderhalfmiljoen euro per persoon over de balk dan dat de oorzaak wordt weggenomen. En jaah zoals altijd wordt fijntjes verwezen naar andere landen waar het nog slechter is en mensen niet of nauwelijks te eten hebben. Het vermogen om wat verder te denken ontbreekt bij deze domme mensen. Weleens bedacht dat die arme landen zijn onstaan door het niet willen delen van rijkdom? Met een eurotje in het kerkzakje kopen dit soort figuren hun geweten af!
Het is erger dan je denkt Peter. Anne heeft nog het 'geluk' dat ze uberhaupt voor een Wajong in aanmerking kwam en de kans kreeg bij een Sociale Werkplaats aan de slag te gaan. Anne's die nu een Wajong aanvragen krijgen bijstand of als ze niet alleenstaand zijn en een partner hebben die boven de bijstandsnorm verdient, niets! En reintegratie of de kans op een plek bij de sociale werkplaats met een arbeidscontract daar, vergeet het maar. Trouwens, de meeste SW-bedrijven maken werk van detachering. Ook niet per se zaligmakend, maar veel meer dan nu kans op een aangepaste werkplek. Dit alles overigens (ook)met dank aan de PvdA en mevrouw Klijnsma.
Lego is af, want het luie kutargument "ergens anders is 't nog slechter hoor" is geen reden om niet om verbetering te vragen. Bovendien doet NL het inderdaad vrij beroerd als het gaat om inclusie van mensen met een beperking
"Een van de dingen waar ik tegenaan liep is dat er niet gekeken wordt naar het individu maar dat iedere werknemer hetzelfde werk krijgt aangeboden." Dat is op andere werkvloeren ook zo. Bedrijven zijn er niet voor jou, jij bent er voor dat bedrijf en moet ervoor zorgen dat je een toegevoegde waarde bent. Ben je dat niet, dan houdt dat op. Heb je meer in je mars, dan zal je dat moeten laten zien. Als je voor een bedrijf wilt werken die altijd rekening houdt met jou, dan moet je voor jezelf beginnen. En dan zul je ook merken dat dat niet mogelijk is.
Wat een gelul, een bedrijf kan best een maatschappelijke en sociale functie vervullen. Sterker nog, dat zou elk bedrijf in zijn missie moeten hebben staan. Zonder sociale paragraaf kom je bij de overheid als bedrijf niet eens aan de bak - in theorie in elk geval. Je doet alsof bedrijven alleen maar onmenselijk kunnen zijn, een soort parasieten die erop uit zijn om de samenleving zoveel mogelijk uit te zuigen. Bij veel bedrijven, de joekels, is dat inderdaad het geval, helaas. Maar veel mensen beginnen een bedrijf vanuit een passie, of om een probleem op te lossen, en hoeven daar niet per se rijk van te worden. En sowieso bij de overheid zou er ruimte moeten zijn voor mensen met een beperking, ongeacht hun productiviteit
“ Dat is op andere werkvloeren ook zo. Bedrijven zijn er niet voor jou, jij bent er voor dat bedrijf ” Oei grote denkfout van bedrijven dan. Bedrijven zijn niet slechts georganiseerde bendes waar je bij mag horen. Het zijn organisaties met een maatschappelijke missie & visie die ze intern en extern moeten uitdragen.
Wat je echter vaak ziet is dat bedrijven vaak piramidespelen spelen met persoonlijke inzet. Daarmee maak je een bedrijf inweze corrupt. Kritische geluiden worden de mond gesnoerd. De klant is daarvan de dupe. Maar die pikt het vaak en het bedrijf mag verder.
@Karingin. Bedrijven die door de overheid gekozen worden b.v. in de ICT zijn de meest asociale bedrijven. Als zij ZZPers inhuren dan krijgen deze vaak pas heel laat betaald, dat kunnen ze afkopen voor 2,50 per uur in te leveren op uurtarief en overheidsinstellingen betalen vaak nog veel later dan dat wettelijk is toegestaan. Dus als overheden iets accepteren of niet, zegt niets of zij sociaal zijn of niet.
@Karingin "Zonder sociale paragraaf kom je bij de overheid als bedrijf niet eens aan de bak – in theorie in elk geval." Waarom denk je dat dat zo is? Omdat bedrijven zitten te springen om werknemers die minder valide zijn? "Je doet alsof bedrijven alleen maar onmenselijk kunnen zijn, een soort parasieten die erop uit zijn om de samenleving zoveel mogelijk uit te zuigen. " Zo doe ik helemaal niet, check mijn laatste twee zinnen. Wat ik bedoel is dat bedrijven vaak relatief veel onkosten moeten maken in het geval van minder valide werknemers. Een kleine ondernemer kan die kosten vaak niet dragen en heeft het al te druk met zijn/haar startende bedrijf. Veel eigen ondernemers worden trouwens nooit rijk. Daarnaast zijn er heel veel mensen zonder beperking aan het werk in een baan die ze eigenlijk niet leuk vinden. Maar er moet wel brood op de plank komen. Dat geldt nog meer als je een eigen bedrijf begint; als je de niet-leuke dingen niet doet, dan kom je nooit ergens. Dan maar eerst een baan die je niet leuk vindt. Heb je in ieder geval minder gaten op je CV, wat helpt bij een sollicitatie voor een baan die je wel leuk vindt. "En sowieso bij de overheid zou er ruimte moeten zijn voor mensen met een beperking, ongeacht hun productiviteit" Die overheid moet er dan wel voor zorgen dat die mensen dan zo productief mogelijk kunnen zijn. Banen zijn er niet voor de lol. Maar mijn punt is dat personeel op een werkvloer heel divers is terwijl ze allemaal hetzelfde werk doen, de een met meer plezier dan de andere. Dan kan je wel klagen over 'het systeem', maar dat systeem werkt ook gewoon evolutionair. Meer tijd = hogere kosten = grotere kans het af te leggen tegenover concurrenten. Als het daadwerkelijk op goodwill zou aankomen, dan had half Nederland hun pakketjes bij lokale ondernemers besteld, ipv een grote Chinese internetwinkel. Als je een wensenlijst hebt die uiteindelijk onhaalbaar blijkt, dan moet je wensen gaan wegstrepen totdat je een haalbare lijst hebt. Dat geldt voor iedereen. Anne heeft met haar bijdrages ondertussen wel laten zien dat ze meer kan dan alleen dingen inpakken, maar wat helaas ook duidelijk is, is dat daar weinig tot geen vraag naar is. Verder kan ik me moeilijk voorstellen hoe het is om Anne te zijn, omdat ik Anne niet ben, haar niet goed ken, en geen mensen ken die hetzelfde hebben als zij. Dus ik ga daar verder niet over oordelen.
@Deugkeizer "Het zijn organisaties met een maatschappelijke missie & visie die ze intern en extern moeten uitdragen." uhuh Das marketinggelul. Bedrijven staan in dienst van hun aandeelhouders en sturen daarom aan op winstmaximalisatie.
@Ch0k3r: “ Dan maar eerst een baan die je niet leuk vindt. Heb je in ieder geval minder gaten op je CV, wat helpt bij een sollicitatie voor een baan die je wel leuk vindt. ” Dat helpt dus niks als je switched naar een mindere of andere baan wordt je namelijk geacht dat pad te volgen. Bijv: Als je als manager als magazijnmedewerker gaat werken om je tijd te vullen kan je je baan als manager wel compleet vergeten. Want men zal stellen dat je totaal geen recente ervaring meer heb. Als je vrijwilliger werk doet op een dusdanig hoog niveau weer niet. Ik kan het weten ik ben timmerman geweest en toen ik later een andere richting koos en het na 4 jaar weer wilde proberen zeiden ze dat de ervaring er niet meer was en ik te duur was om opnieuw te beginnen. Het verhaal wat je vertelt zijn zoethouders, arbeidsmarkt volklore.
“ Maar mijn punt is dat personeel op een werkvloer heel divers is terwijl ze allemaal hetzelfde werk doen, de een met meer plezier dan de andere. Dan kan je wel klagen over ‘het systeem’, maar dat systeem werkt ook gewoon evolutionair. Meer tijd = hogere kosten = grotere kans het af te leggen tegenover concurrenten. Als het daadwerkelijk op goodwill zou aankomen, dan had half Nederland hun pakketjes bij lokale ondernemers besteld, ipv een grote Chinese internetwinkel. ” Bedrijven vergeten vaak dat mensen zich vaak anders kunnen voordoen de periode voordat ze een onbeperkt contract krijgen. Als ze eenmaal in die periode zitten dan is de verbinding met de werkgever veel belangrijker geworden. Er is dan immers al heel veel tijd geïnvesteerd in een medewerker. Daar zitten de meeste kosten in. Op de Midlange termijn. Maar daar ligt de focus vaak niet.
Wat ik mis in het verhaal is wat je wel kunt en wat je wel wil. Ik zie alleen maar onmogelijkheden en zaken die je niet wil.
Hoi goed dat u dit opmerkt, ik schrijf mn artikels op zo'n manier als een soort vervolg verhaal, waarin ik de verhaallijn laat zien van de situatie waar ik in zit. Ik snap dat het overkomt alsof ik alleen gefocused ben op wat ik niet kan maar op het moment ben ik me juist heel bewust van wat ik wel kan en dat is schrijven!
Wisbaar is ook af; als iedereen alleen maar zou mogen klagen als de oplossing meteen wordt meegegeven, dan wordt er nooit iets opgelost, dan krijgt niemand hulp. Anne, je hoeft je niet te verontschuldigen voor je verhaal en hoe je dat opschrijft. Dit soort mensen is er alleen maar op uit om het probleem bij jou terug te leggen
uiteraard ben ik me ervan bewust dat ik in Nederland in een 'Luxe' positie zit, maar kijk ik naar bijvoorbeeld de Scandinavische landen zoals Denemarken die gaan toch een heel stuk beter om met mensen die een beperking hebben dan wij in het oh zo Tolerante Nederland, waar we gewend zijn dat alles kan mits je gezond bent.
Het grootste probleem in de samenleving is het leveren van individueel maatwerk. Dat komt niet alleen door de politiek.Veel mensen vinden dat gewoon teveel moeite. Het is de oorsprong van veel problemen, zo niet alle problemen. Rechtse mensen willen het, maar dan alleen onder valse voorwendselen voor hunzelf. Linkse mensen beloven het maar doen het niet. Daardoor heb je van de hulpverlening tot aan het onderwijs naar het bedrijfsleven, geen goede middelen om excessen op te vangen. Een kennis van mij deed mee aan baantraining van gemeente. Hij leerde dat hij zoveel mogelijk een netwerk op moest zetten. Hij werd ermee dood gegooid. Kwam die eindelijk ergens binnen via een netwerk. Gingen al zijn collega's vragen of die vrienden was met die persoon uit zijn netwerk die hem binnen had gehaald. Ze waren namelijk allemaal jaloers,die vent uit het netwerk had niks te zeggen over hun afdeling en hij zat toevallig op een plek die iemand wilde hebben bij hun....Dus na een kleine misstap en wat directe argwaan van collega's mocht die vertrekken en het imago van diegene die hem had aangeboden(uit het netwerk) was geschonden.
Wat je eigenlijk zegt is dat we ten onder gaan aan egoïsme...daar heb je wel een punt
“Je zal er wel in zitten omdat je niet wilt werken, lekker de hele dag op de bank hangen!” Mss een zilvere lijn van corona dat mensen dit nu anders gaan zien.
Mijn ervaring is dat de onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden juist toeneemt. De oogkleppen worden groter en het gelijk willen hebben idem. De situatie verslechtert en het wijzen naar anderen wordt vergroot. Ik hoop het zeker, maar helaas is het niet wat er in de echte wereld gebeurt.
@K Ik reageerde op zijn laatste zin van Grozny over Covid en de manier waarop mensen naar andersdenkenden kijken en de bijbehorende onverdraagzaamheid, die lijkt op de manier waarop uitkeringsgerechtigden worden behandeld.