Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Integratie is een probleem van wit-Europa, niet van niet-westerse immigranten

  •  
28-02-2016
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
759 keer bekeken
  •  
witeuropa
De Brits-Bangladese  schrijver Zia Haider Rahman schuift zondagmiddag in Buitenhof aan om te vertellen over zijn internationaal bejubelde boek ‘In het licht van wat wij weten’. Daarin schetst hij onder andere waarom het mis schijnt te lopen met de Europese integratie, waarvan de verantwoordelijk niet alleen bij immigranten zou liggen maar juist bij wit-Europa.
De schrijver vertelt waarom het zo belangrijk is om je ergens welkom te voelen. Wat heel erg doet denken aan het omstreden stuk van Nederlands-Marokkaanse journalist Nadia Ezzeroilli die over Nederland ongeveer hetzelfde zei in haar column ‘ik ben geen Nederlander’. Het hoofdpersonage in het boek van Rahman stelt dat als dat in Groot-Brittannië het geval was geweest hij blijmoedig gestreden en gestorven zou zijn voor zijn land. Ook deelt de auteur zijn eigen ervaringen.
"(…) Het is zo belangrijk om je welkom te voelen. Mijn witte vrienden vertelden dat ze rare ervaringen hadden met de Britse douane. Dat ze op een gegeven moment ‘welkom thuis’ tegen hen begonnen te zeggen. En dat overkwam mij nooit. Tot één moment toen iemand dat tegen mij zei en ik stomverbaasd terugliep en vroeg ‘wat zei je?’. Zij dacht natuurlijk dat ze iets verkeerds gezegd had maar ze herhaalde het ‘welkom thuis’. "
Volgens Rahman is ‘erbij horen’ in Groot-Brittannië bijna onmogelijk. Hij krijgt nu veel meer toegang vanwege zijn academische en literaire successen maar vanwege zijn etniciteit en sociale klasse zou hij altijd een buitenstaander blijven.
"(…) Het is een extreem moeilijke maatschappij om tot door te dringen. Ik heb veel dingen die me tegenwerken, mijn kleur en sociale klasse. Ik heb misschien wel een chique accent maar dat heb ik mezelf vroeger aangeleerd maar mijn kleur en klasse veranderen niet. Groot-Brittannië heeft nog steeds een probleem met ‘anders-zijn’."
En de schrijver stopt niet alleen bij zijn thuisland. Heel ‘wit-Europa’ zou een probleem hebben met niet-westerse immigranten. Een houding die de integratie niet bevordert.
"(..) Door die instelling train je mensen om niet te willen integreren. Er wordt zo overdreven gesproken over terrorisme en de risico’s. We zijn als mensen sowieso niet in staat om risico’s goed in te schatten maar het onderliggende is dat Europa een cultureel probleem heeft met ‘de ander’. "
Het zou een taak voor wit Europa en wit Engeland zijn om de hand in eigen boezem te steken. Zij moeten zich bewust worden van de vooroordelen die zij hebben wanneer het op niet-westerse immigranten aankomt en hoe die behandeld worden.
"(…) Europa moet wat doen aan de eigen psyche. Het wordt geframed als dat ‘wij’ meer moeten doen om te integreren. Mensen voelen zich niet op hun gemak om hierover te praten. Het voelt alsof we terug gaan naar 1970 maar het is nog steeds actueel. Het is het gevolg van kolonialisme. Europa heeft zichzelf nog niet geconfronteerd met waarom zij een cultureel probleem heeft met anders-zijn. Mensen die op mij lijken zien constant dat er op kleine en grote manieren verteld wordt dat we er niet bij horen. Dat wit-Europa in het hart niet gelooft dat wij onderdeel van de samenleving zijn. Witte Europeanen moeten de hand in eigen boezem steken. Als kind word je bijvoorbeeld niets over de Britse koloniale geschiedenis verteld. Het wordt onmogelijk om dat goed te kunnen doen zonder dat er een psychische breuk ontstaat maar dat moet om het echt te kunnen begrijpen. Je kan niet uit 200 plus jaar van kolonialisme komen en niet fundamenteel veranderd zijn."
De presentator stelt nog de vraag of dergelijke vooroordelen en onderdrukking wel voor elk Europees land gelden en of het niet een menselijk gegeven is om op die manier naar anderen te kijken. Daarop antwoordt Rahman met het volgende:
"Er zijn veel verschillende factoren die meespelen maar één ding dat over het hoofd gezien wordt – omdat alles rondom terrorisme, ‘de buitenstaander’ en ‘onze bescherming’ geframed wordt – is wat wit Europa moet doen. Ik weet niet wat de consequenties daarvan zullen zijn maar het kan alleen maar goed zijn. De vraag of er onder migranten zelf niet ook discriminatie bestaat, is een valse dichotomie. Het is niet noodzakelijk om die vraag te beantwoorden om te rechtvaardigen waarom je het van jezelf zou moeten onderzoeken. Het is niet relevant. Die vraag wordt gesteld omdat wit Europa geen schuld wil voelen. Kinderen doen dat. Ze zeggen ‘ja ik heb het gedaan maar Johnny doet iets veel erger’. En dan zeg je als ouder toch ook niet ‘okay, dan heb je gelijk’. Het kan uiteraard iets biologisch zijn maar we zijn geen slaven van onze bedrading. We zijn intelligente mensen en kunnen vragen stellen en erover praten. Natuurlijk kan er een tribale soort vooringenomenheid zijn en dat is okay maar het mag geen excuus zijn voor elke ziekte."
De vraag of er onder migranten zelf niet ook discriminatie bestaat, is een valse dichotomie. Het is niet noodzakelijk om die vraag te beantwoorden om te rechtvaardigen waarom je het van jezelf zou moeten onderzoeken. Het is niet relevant. Die vraag wordt gesteld omdat wit Europa geen schuld wil voelen. Kinderen doen dat. Ze zeggen ‘ja ik heb het gedaan maar Johnny doet iets veel erger’. En dan zeg je als ouder toch ook niet ‘okay, dan heb je gelijk’.
Het kan uiteraard iets biologisch zijn maar we zijn geen slaven van onze bedrading. We zijn intelligente mensen en kunnen vragen stellen en erover praten. Natuurlijk kan er een tribale soort vooringenomenheid zijn en dat is okay maar het mag geen excuus zijn voor elke ziekte.
Ook behandelt Rahman nog de politieke verschuivingen in Europa. Rechtse politici zouden veel meer voet aan grond krijgen omdat zij aan de emotie van mensen appelleren. Iets waar de linkse politiek nog wat van zou kunnen leren.
"(…) Angst is bruikbaar. We zijn als dieren bang voor veel dingen. Dat is wel menselijk maar als politici die angst gebruiken – en rechts heeft dat altijd gekund – wordt het gevaarlijk. Linkse politici proberen met statistieken en reality checks mensen te bereiken en daarom falen ze omdat mensen vatbaar zijn voor emotionele argumenten."
De auteur van de internationale bestseller is donderdag 10 maart in de Balie te zien waar hij zal spreken over het falen van de linkse politiek en zijn boek.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.