In de jeugdzorg verdwijnt buitenproportioneel veel geld naar bijzaken

@Bouwman Volgens mij een vraag aan de verkeerde, juist Bram heeft aandacht voor die maatschappij: "Vanwaar de medicalisering van problemen die evenzeer als sociaal-maatschappelijke vraagstukken kunnen worden beschouwd?"

wellicht leg je het verkeerde verbanden . u wekt de suggestie dat het hier een welvaartsprobleempje is - een luxe probleem is eerder dat met toenemende welvaart (en afnemend welzijn) het steeds complexer wordt om nog normaal te functioneren - ik kan wel stellen dat mensen die in dit land normaal kunnen functioneren ofwel wat geld hebben ofwel behoorlijk gek zijn. je zou maar jong zijn tegenwoordig - in een koude akelige wereld met rampen aan de horizon

Je blijft weer eens in het concrete vastzitten, Pater. Wanneer reik je eens verder, naar het abstracte?

Abstract, zoiets als Bram verwijten dat hij geen aandacht heeft voor de plaats van zorg in de maatschappij? Of de abstractie van Samsom? Natuurlijk sta ik geheel open voor relevante kritiek.

@Daan .... is dat ook te organiseren.... Ga eens een paar maanden meelopen in de Jeugdzorg, nee, beter nog; proberen je eigen kind eens van zorg te laten voorzien. Nou Daan, pratend over een beter te onderbouwen verhaal: Dat organiseren is HET grote probleem, met al die clubjes met eigen identiteit en 'beter weten' en hun eigen organisatie. Daar zit echt wel een levensgroot probleem. En dan kan er waarschijnlijk ook, eindelijk eens, aandacht komen voor complexe zaken....

Tsj als alles wordt geregistreerd is de "immense bureaucratie" inderdaad gemakkelijk te achterhalen. Naar ik begreep is er net als elders een gebrek aan coordinatie.

Niet ieder beroep op de Overheid wordt gehonoreerd, De Overheid als wensput, geluksmachine of als music box is echt een fantoom. Fantoompijn is pijn aan een lichaamsdeel dat verwijderd is. Nochtans is het enorm pijnlijk en invaliderend.

@Ouwens Je denkt dat je de bureaucratie kan uitschakelen als je de bureaucratische handelingen zichtbaar maakt? Was het maar waar. De bureaucratie is een gevolg van de aanbesteding, een gruwel in de zorg. Terug naar gesubsidieerde clubs die werken vanuit hun vakkennis, niet door handelingen te tellen om ze te kunnen declareren. Die bureaucratie is doorgedrongen in de complete zorg. Ziekenhuizen tellen duizenden behandelingscodes om ze te kunnen declareren bij de zorgverzekeraars.

@ Buitenstaander Jij schrijft: . Ga eens een paar maanden meelopen in de Jeugdzorg, nee, beter nog; proberen je eigen kind eens van zorg te laten voorzien. Waarom? Als ik op basis van mijn eigen ervaring iets beweer dan is het waar? Dan heb ik het overzicht en dan weet ik wat aan de hand is? Ik vind de suggestie al zou vreselijk kortzichtig en dom. Een ding is zeker, als je klant bent van een dergelijke organisatie kan je niet beoordelen of deze wel of niet goed functioneert. Je kan iets zeggen over je eigen casus maar niets over de organisatie. En je schrijft: ... met al die clubjes met eigen identiteit en ‘beter weten’ en hun eigen organisatie. Er zijn nogal wat verschillende instellingen. En er zijn methodiek verschillen. Daaraan liggen ten grondslag opvattingen van hoogopgeleide professionals. Die om allerlei redenen soms te verschillende diagnoses komen. Ga jij nu als leek de diagnose voor jongeren stellen? Weet jij welke methode de beste is? Moet er een standaard door jou goedgekeurde methodiek komen? Ik vond het stuk van Bakker als slecht maar dat van jou is zeker niet beter. @ DanielleDefoe Jij schrijft; Naar ik begreep is er net als elders een gebrek aan coordinatie. Dat zou kunnen over de verschillende instellingen heen. Ik heb een tijdje geleden een gesprek gehad met zo'n instelling in Rotterdam die hoog complexe intramurale zorg bood. Ik had een plannetje dat ik heel leuk vond maar zij helaas niet. Eigenlijk was binnen hun organisatie alles wel op orde maar overdracht en doorstroming is een probleem. Veel professionals zijn naar binnen gericht en kijken te weinig om zich heen. Anderzijds geloof ik ook niet zo in centrale sturing. Dat werkt slecht met dit soort problematiek. Ik denk eigenlijk dat er enkele bovenregionale instellingen moeten komen voor complexe zorg in de tweede lijn. Die zijn er wel, maar juist die clubs zouden direct door het ministerie gefinancierd moeten worden. Maar mijn kennis over deze materie is ook wat gedateerd geworden. @ Bouwman Jij schrijft: Niet ieder beroep op de Overheid wordt gehonoreerd, Niet ieder gebed wordt gehoord. Soms is ook de hel onvermijdelijk. Het verschil tussen de overheid en god is dat de overheid wel bestaat. En dat mensen dus terecht rekenen op een overheid die doet wat hij moet doen. Een jongere die vraagt om hulp bij grote problemen heeft daar recht op. Dat is iets anders als een koorknaap die bidt voor een nieuwe fiets of voetbalschoenen. Ik vind die tekstjes van jou zo vaak totaal misplaatst. Misschien dat ik het zo bij je kenbaar kan maken.

@ Pater Jij schrijft: Je denkt dat je de bureaucratie kan uitschakelen als je de bureaucratische handelingen zichtbaar maakt? Ik denk dat de bureaucratie vaak erg mee valt. De laatste instelling die ik van binnen bezocht had 1 parttime administratief medewerker, 1 teamleider, 12 pedagogisch medewerkers, 1 werkbegeleider en een kok. Een uitbestede financiële administratie en een ingehuurde HRM-er voor enkele uren per week. Welke bureaucratie? Je hebt een mening over iets waar je slechts van hebt gehoord.

@Ouwens Tja, alle professionals in de zorg klagen over de bureaucratie, zo ook Bakker. Maar Ouwens weet het beter. Ik zal het je uitleggen. De bureaucratie zit níet in het aantal administratieve medewerkers, die zit in het vastleggen door de professional van alle handelingen . En dat is weer nodig om je financieel te verantwoorden. Totaal uit de hand gelopen. Beschamend hoe je Buitenstaander de les leest, die met zijn/haar eigen kind tegen de klippen oploopt. Een dieptepunt.

@ Pater Jij schrijft: Tja, alle professionals in de zorg klagen over de bureaucratie, zo ook Bakker. Maar Ouwens weet het beter. Ik zal het je uitleggen. De bureaucratie zit níet in het aantal administratieve medewerkers, Een kenmerk van professionals is dat ze altijd klagen over administratie. Die klacht bewijst niet dat er een te zware administratieve last is. Bovendien levert die klacht geen zinnig argument op. Dat blijkt ook wat die klachten leiden tot niets. In ieder geval niet tot meer eenvoudige procedures. En je schrijft: Beschamend hoe je Buitenstaander de les leest, die met zijn/haar eigen kind tegen de klippen oploopt. Een dieptepunt. Buitenstaander heeft helemaal geen eigen kind met een jeugdzorg probleem. Die wees mij terecht en vertelde mij wat ik moest doen om wel recht op een mening te hebben. Namelijk in de jeugdzorg gaan werken of mijn eigen kind daar brengen. En hij kreeg de respons die logisch is met een dergelijke reactie. Weer bereik je een nieuw dieptepunt door conclusies te trekken die volledig misplaatst zijn. Het wordt steeds meer simplistisch. Je kan beter even je excuses maken.

Ondanks de huidige nadruk op evidence-based werken zou dat in de praktijk wel eens tegen kunnen vallen. Ik verwacht een vrij diepe kloof tussen tussen professionals die vooral gericht zijn op wetenschappelijke kennis en wat bewezen werkt, en professionals die vooral hechten aan praktijkervaring. Vergaande decentralisatie werkt dat in de hand.

@ DanielleDefoe Jij schrijft: Ik verwacht een vrij diepe kloof Volgens mij een correcte verwachting. Ik denk qua diepte aan iets zoals de Marianentrog. Er is een grote opmars van het inzetten van zogenaamde ervaringsdeskundigen in behandelprogramma's dat zijn ex cliënten met geen andere bagage dan hun eigen problematiek en professionals die van mening zijn dat met twee gestreken van 1 uur per dag dat hun agenda wel meer dan gevuld is. Ik heb de GGZ altijd een wonderlijke diffuse wereld gevonden en heb niet het idee dat er meer structuur is ontstaan. Overigens is het niet allemaal kommer en kwel er lopen ook mensen rond met serieuze capaciteiten die mensen met bijvoorbeeld een burn out weer op pad helpen in enkele gesprekken. Maar die schrijven dan weer geen Bram Bakker stukjes. Er is nogal wat verscheidenheid.

DaanOuwens 15 juni 2021 at 10:29 Ik vermoed dat professionals ook niet dol zijn op protocollen. Toch hebben ook die hun nut. Zeld geen praktijkervaring.

zelf

@Ouwens Valt de bureaucratie in de zorg wel mee? Ik adviseer je je te oriënteren voordat je onzin schrijft. Lees bijv. dit artikel: https://www.groene.nl/artikel/de-markt-is-een-amorele-institutie (interview met Frissen, een hoogleraar die enige tijd lid was van de raad van toezicht van een groot ziekenhuis in Heerlen en nu voorzitter is van de toezichthouder bij een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking). Buitenstaander maakt de indruk van een gefrustreerde klant van de zorg, i.v.m. een kind. Je beschrijft hem notabene als over een klant die niet automatisch zicht heeft op de sector. En die veeg je zonder enige onderbouwing onder het kleed. Bah.

Uuh, nou om te beginnen gaat hij er niet over, het hangt voor het grootste deel van de politiek af. En reken maar dat er talloze rapporten en plannen liggen om het anders te doen, het speelt namelijk al jaren en veel professionals hebben goeie ideeën - maar je komt er niet door, het systeem laat 't niet toe. Je kan 't wel doen, als je zelf de financiering kan regelen, of je wordt een dure privékliniek...schiet dus niet op voor het gros van de mensen

@Karingin Eens, 'je komt er niet doorheen', nog los van het feit of je jongeren in een complexe wereld altijd moet helpen via jeugdzorg. Waar is de normale thuisopvoeding in plaats van het steeds meer 'parkeren' bij anderen / instanties?

Wat jammer nou, dat naarmate de kabinetsformatie duurt je schot in de zaak wel even kunt conserveren. De drang tot verbetering van de lokale positie elders heeft wél geleid tot verslechtering van positie in het algemeen.

Als je het onderwerp volgt weet je allang dat het helemáál niet om geld gaat. Nou ja, het gaat in die zin om geld dat het systeem geperverteerd is, maar de oplossing is inderdaad niet om er nog meer tegenaan te smijten. Alles moet op de schop, maar gezien de huidige managementcultuur en het marktdenken gaat dat gewoon niet gebeuren. Overigens zou het in eerste instantie waarschijnlijk wel een klap geld kosten om de patiënt centraal te stellen. Maar op de lange termijn scheelt dat enorm, nu worden mensen gewoon niet (tijdig) geholpen en dat resulteert in langere ziekteperiodes, duurdere behandelingen en meer overlast

Ja dat hokjesdenken is een probleem in de hele GGZ - net als die wijze van financiering trouwens. Het is toch al zo moeilijk om een goede diagnose te krijgen, die trouwens ook gebaseerd is op de DSM waarbij de D voor Dikke Duim staat. Het gaat vaak fout en dan kun je weer helemaal overnieuw de molen in. Of als je meervoudige problematiek hebt, dan ben je helemaal 't haasje. Dat gepingpong tussen behandelaars is sowieso funest, heb je eindelijk een goeie klik met iemand, zie je die nooit meer terug als je behandeling afloopt of vastloopt. Eigenlijk zou iedereen die in de GGZ terechtkomt tenminste 1 psycholoog moeten hebben die in principe altijd beschikbaar blijft - want ook als je "genezen" bent blijf je altijd kwetsbaar, maar de drempel is nu gewoon te hoog om dan even met iemand te gaan praten... Ach, de lijst met idiotie is eindeloos, ik zie dat ook niet op korte termijn opgelost worden