In bed met de dader

Aan de buitenkant zie je het er niet vanaf. Geen bordjes aan de gevel. Geen dure verwijzingen naar organisaties met namen die om de vijf jaar veranderen. Al dan niet van christelijke signatuur.

Aan niets is te zien dat de huizen bijzonder zijn. Ze zien er ook steeds weer anders uit. Duur. Soms. Grote villa’s. Soms ook gewoon keurig in een rij. Of midden tussen de appartementen van een flatgebouw.

Honderden buren. Die veelal van niets weten.

Het is niet zo eenvoudig om achter de locatie van die speciale huizen te komen. Maar ik weet er wel een paar te vinden.

In een van die huizen woont een dader. Iemand die ooit zijn lusten losliet op een kind. Meerdere malen. Het misbruik werd op film vastgelegd. Door hem. Schokkende beelden. Van kinderen die doen wat ze normaal gesproken niet doen. Van een man die niet alleen misbruikt, maar ook slaat. In het gezicht.

In hetzelfde huis woont ook een slachtoffer van seksueel misbruik. Ooit misbruikt in een parkje in Utrecht. Nog maar een kind. En van het misbruik werden nog foto’s gemaakt ook.

Daar kun je van walgen.

Maar om ons heen wonen mensen die graag naar zulke filmpjes en foto’s kijken. Die er urenlang naar speuren op het internet. Zelfs hun creditcard trekken om de allerbeste kwaliteit naar hun huiskamer te halen.

Marktwerking.

Dader en slachtoffer. In dezelfde stad. Dezelfde straat. Exact hetzelfde huis. Samen aan de ontbijttafel. Met natte haren voor de televisie. Het bord op schoot.

In het huis doet men ook geen enkele moeite de schone schijn op te houden. Dader en slachtoffer slapen gewoon in hetzelfde bed. Douchen in dezelfde kleine badkamer. Staan naakt voor de spiegel op de momenten dat een mens naakt voor de spiegel staat.

En dat gaat. Zo goed en zo kwaad als het kan.

Gelukkig staan ze er niet altijd helemaal alleen voor. Dan is er iemand die goed let op signalen. Op een voorbode van naderend onheil. Iemand die waakt over de computer. Zorgt dat er geen kinderporno in het huis verschijnt.

En er zijn soms deskundigen die alles weten. De pijnlijke verhalen. De moeite om te accepteren wat niet te accepteren is. De worsteling met het geweten. De schuldvraag.

De deskundigen weten dat samenwonen onvermijdelijk is. Omdat er aandacht moet zijn voor allebei. Maar ook voor het individu.

Een gewaagd experiment.

En toch staat dit huis niet alleen.

Overal in Nederland staan soortgelijke huizen. Misschien wel bij u in de straat.

U loopt er voorbij. Groet de bewoners. Misschien knoopt u wel een praatje aan.

En het kan best zijn dat u denkt.

Wat een aardige mensen.

Niets mis mee.