De Immorele Lafheid van de Linkse Kerk

Recentelijk schreef Ewout van den Berg een relevant en overtuigend artikel op Joop, waarin hij te kennen gaf dat de SP een antiracismeprobleem heeft. Hij spreekt zich uit tegen de zwakheid waarmee de SP stelling neemt tegen racistisch rechts. Als voormalig SP-stemmer, die om die reden de partij verlaten heeft, ben ik het volmondig met hem eens. Maar het is niet alleen de SP die een weerzinwekkende zwakheid vertoont in het publieke discours ten opzichte van Wilders of racistisch rechts.

Ik herinner mij nog dat Wilders, in 2009, de toegang tot Groot-Brittannië was ontzegd, met als gevolg dat linkse politici van Femke Halsema tot aan Wouter Bos stonden te trappelen om Geert’s rechten te verdedigen. Dit was een aanslag op de vrije meningsuiting en Femke Halsema ging zo ver dat ze deze weigering wilde aanvechten bij het Europees Hof van Justitie. Ook herinner ik mij het interview in Vrij Nederland, met PvdA kamervoorzitter Khadija Arib, waarin ze te kennen gaf wat een geweldige vent Geert Wilders – die haar en haar nakomelingen beticht van een dubbele loyaliteit en er in dit land het liefst minder van ziet – wel niet was. Sterker nog, ze ging zo ver te stellen dat “in tegenstelling tot DENK (de partij die staat voor een inclusieve samenleving voor haar en haar dochter), Wilders wél respect voor de kamer heeft”.

Dubbele moraal Het is inmiddels een bekend verhaal, de ruggengraatloosheid van linkse politici die potsierlijk de vrije meningsuiting verdedigen van hen die een, zogenaamd, onwelgevallige mening bezitten. Onwelgevallig, inderdaad, want de desbetreffende vrijheid van meningsuiting is de afgelopen jaren vooral een synoniem gebleken voor het virulent stigmatiseren en discrimineren van minderheden in Nederland. Toch wordt, ook door deze moraalridders, niet ieders recht op de vrije meningsuiting verdedigd. Dat is opvallend. Het toont ons namelijk dat het racisme uit de rechtse hoek, door de huidige linkse politiek, als minder onwelgevallig wordt gezien dan de mening van hen wiens vrije meningsuiting zij niet accepteren.

Zo is het onderhand een patroon geworden om vergunningen in te trekken van islamitische organisaties omdat ze, mogelijk, te radicaal zouden zijn. PvdA-lijsttrekker Lodewijk Asscher lijkt deze taak gulzig op zich te willen nemen. Ook is het niet ongebruikelijk om zogenaamde haatimams bij ons aan de grens te weigeren omdat ook hun mening ons niet bevalt. Het is vergelijkbaar met Groot-Brittannië dat de haat van de heer Wilders niet binnen wilde hebben (maar dát was onacceptabel).

Echter, de dubbele moraal nam nog engere vormen aan toen Thomas von der Dunk, in 2011, zijn speech moest afgelasten omdat vooraf bleek dat hij daarin de PVV een ondemocratische beweging noemde en deze vergeleek met het vooroorlogse fascisme. Geen linkse moraalridders die toen met hand en tand vochten voor Von der Dunk’s recht op de vrije meningsuiting. Of wat dacht u van de Wilders-cartoon van Adriaan Soeterbroek die onze rechtse voorvechters van het vrije woord niet beviel, en derhalve aan het publieke oog onttrokken werd. De man die moslims aanhangers van een fascistische ideologie noemt, en hun heilige boek vergelijkt met Mein Kampf, werd daarin vergeleken met een kampbeul en dat mocht niet. Geen linkse “je suis Charlie” geluiden die zich lieten horen ter verdediging van Soeterbroeks recht op de vrije meningsuiting.

Vrije meningsuiting Helemaal dramatisch wordt het, echter, als een Arabier zich beroept op de vrije meningsuiting. Zo werd Yasmina Haifi in 2014 uit haar ambt gezet omdat ze in een tweet had durven beweren dat er een relatie was tussen ISIS en het Zionisme. Lodewijk Asscher, u weet wel, zogenaamd ter linker zijde, nam het niet op voor haar recht op de vrije meningsuiting. Integendeel, hij vond de mening walgelijk en steunde haar ontslag. Een onsmakelijke mening valt klaarblijkelijk niet onder de vrijheid van meningsuiting. Behalve als die onsmakelijke mening allochtonen stigmatiseert, nie waar? Ook werd de top academicus Tariq Ramadan, in 2009, ontslagen van zijn positie aan de Erasmus Universiteit omdat hij meewerkte aan een programma voor de Iraanse televisie. Bovendien was er een partij aan de rechter zijde, namelijk de VVD, die de suggestie wekte dat hij onacceptabele opmerkingen had gemaakt over homo’s. Dat dit ontslag een beschamende, onterechte blunder was en de man nu gretig door Oxford University is omarmd, laten we maar even voor wat het is. Wat opviel: wederom geen links geluid dat zo standvastig opkomt voor het recht der vrije meningsuiting, u weet wel, zoals ze zo overtuigend doet voor racistisch rechts.

En tot slot, niet te vergeten, is een aantal dagen geleden Dyab Abou Jahjah ontslagen bij de Standaard omdat hij de dodelijke aanslag op vier Israëlische soldaten een volgens het internationaal recht gerechtvaardigde verzetsdaad had genoemd. Al spreek ik hier over België, ik verzeker u, in Nederland zou hem hetzelfde zijn overkomen. Tijdens een reeks bombardementen van Israël op de bezette gebieden, met duizenden onschuldige burgerslachtoffers tot gevolg, zei onze minister-president Rutte dat Israël – de illegale bezetter en regionale supermacht – het recht heeft zich te verdedigen tegen de onderdrukte. Echter, de opmerking dat de onderdrukte het recht heeft zich te verdedigen tegen de onderdrukker is onacceptabel en wederom niemand die opkomt voor die, zogenaamd alles trumperende, vrije meningsuiting. Als klap op de vuurpijl steunde de SP het standpunt van onze premier.

Hypocrisie Kijk, dat het rabiaat rechts is dat een stuitende vorm van hypocrisie vertoont, dat verbaast mij niet. Historisch gezien staat ze hierom bekend. Het is de kant van het politieke spectrum dat de luidste keel bezit wanneer het gaat om het opeisen van de vrije meningsuiting. Op social media als Twitter en Facebook, ontkom je dagelijks niet meer aan de meeste abjecte en afschuwelijke uitingen over minderheden in ons land. Uiteraard, alles onder het mom van de vrijheid van meningsuiting. Terwijl mensen die gezien worden als politiek-links of “Gutmenschen” (u weet wel, die vreselijke mensen die staan voor een inclusieve en warme samenleving) landverraders zijn waaraan regelmatig duidelijk wordt gemaakt dat hun onwelgevallige mening niet wordt getolereerd.

Vervreemding Echter, wat een schande is, is dat heden ten dage ook voor links het verdedigen van de vrije meningsuiting ergens ophoudt. En klaarblijkelijk is dat als iemand van de eigen politieke zijde gebruik maakt van dezelfde retorische kracht als rechts, denk aan bijvoorbeeld Von der Dunk, of wanneer ze geconfronteerd wordt met een mondige Arabier die zich beroept op de vrijheid van meningsuiting. Ziehier, de zwakheid van de politiek-linkse zijde: het totale gebrek aan linkse idealen en enig oprecht tegengeluid jegens rechts racisme. Dit is wat links heeft gemarginaliseerd. Dit is waarom ze de strijd in het publieke debat zo beschamend aan het verliezen is. Maak je geen illusies, de mensen met racistische tendensen zullen altijd voor de real deal gaan. Dus het door links omarmen van racistische retoriek zal deze mensen niet aantrekken tot de linkse partijen, zij gaan voor het echte werk van de PVV. Aan de andere kant voelen de mensen met een oprecht links hart zich vervreemd van, en vergeten door de huidige linkse politiek. De moreel verwerpelijke afwezigheid van linkse strijdbaarheid tegen onrecht en onderdrukking is iets wat voor hen zwaar weegt. Daarom is het niet verbazend dat partijen als DENK of Artikel1 opdoemen. Veel mensen met een links hart zijn de 15 jaar lange, dagelijkse xenofobie ontzettend zat.

Het vrije woord behoort voor iedereen te gelden. Niet alleen voor de onzalige mening van de boze PVV-stemmer. Maar ook voor de onzalige mening van de allochtoon, de onzalige mening van de linkse, en de onzalige mening van de Arabier. Oftewel, de onzalige meningen van ons allemaal. Dat links zich hier niet hard voor maakt, dat stelt teleur. Daarom is het nu, voor hen met een links hart, een kwestie van afwachten. Het is wachten op onze eigen Bernie Sanders of Jeremy Corbyn. Ik verzeker u, de eerste linkse, charismatische politicus die weer staat voor oprechte linkse idealen en gelijkwaardigheid zal enorm veel harten winnen.