Illegaal steelt harten

De Franse monsterhit Intouchables uit 2011 had veel liefhebbers en een paar fanatieke haters. De nieuwe film van schrijver-regisseurs Olivier Nakache en Erik Taledano zal waarschijnlijk dezelfde mensen behagen en afstoten. Samba heeft weer de charismatische hoofdrolspeler Omar Sy en dezelfde zonnige multiculturele bril, alleen leunt het verhaal iets minder op de lach.

Verhaal gaat over de Senagelese vluchteling Samba die al tien jaar in Frankrijk in de illegaliteit leeft. Als hij uiteindelijk belandt in een detentiecentrum, ontmoet hij daar Alice, een zakenvrouw die na een burnout daar vrijwilligerswerk doet voor minderbedeelden. De wereld van de illegaal en de verwende middenklasser, met haar antidepressiva en luxeproblemen, clasht behoorlijk. Maar Samba is ook een romantische komedie, dus het is niet moeilijk te raden wat er uiteindelijk zal gebeuren tussen de twee tegenpolen.

Rare ideeën Omdat Intouchables een Franse film was, kreeg hij automatisch het stempel art house . Dat is waarschijnlijk de reden dat de film bij bepaalde mensen zoveel afkeer opwekte, want in feite was het een mainstream feelgood-vertelling. Met Samba zal het wel niet anders lopen. Maar iedere film moet worden beoordeeld op zijn eigen voorwaarden, niet op rare ideeën wat art house en wat mainstream is.

Met Samba proberen Nakache en Taledano het chaotische leven van de illegaal in het westen te portretteren op een manier die toegankelijk is voor een zo breed mogelijk publiek. Dat is om te beginnen al lovenswaardig. De makers zien dat sommige situaties – vluchten voor de politie, misverstanden met tolken, gesjoemel met valse papieren – ook hele grappige kanten kunnen hebben. En de film maakt de titelfiguur niet zielig, maar portretteert het hem als een compleet mens met zwaktes, passies en dimensies.

Bitter mens Net als Intouchables is Samba soms slordig verteld en qua structuur krukkig opgebouwd. Het plot valt dikwijls stil of in herhaling. Andere scènes zijn juist weer te overduidelijk bedacht om het plot bij elkaar te houden. Met name hierdoor is Samba geen film die je lang bijblijft, al moet je wel een heel bitter mens zijn hem te haten.

De belangrijkste reden dat de film zo aardig is, is dat de acteurs aardig zijn. Omar Sy is weer bijzonder goed, evenals Charlotte Gainsbourg. Vrij laat in de film doet Tahar Rahim zijn intrede en hij steelt de show. Na zijn rol als gangster in Un Prophète en getroebleerde familieman in Le Passé, legt hij hier een onweerlegbaar komisch talent aan de dag en bewijst hij zich als een van meest veelzijdige acteurs van dit moment.

Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde, bespreekt op Joop wekelijks een film.  Volg Bart ook op Twitter