IKEA: Ik Koop Ergens Anders

Met een moegestreden ‘Plof…’ viel onlangs weer de nieuwe Bijbel voor interieurminnend Nederland in de brievenbus. En waarschijnlijk was dit geluid tegelijkertijd in zo’n honderdtachtig miljoen andere huizen ter wereld (!!) ook te horen.

Het meest gelezen boek ter wereld, want zo mag je dit driehonderddertig bladzijden tellende meesterwerk wel noemen, lag eindelijk klaar voor ‘Zijn’ langverwachte bezichtiging. Ik had in mijn mailbox al een aankondiging gekregen dat ‘Hij’ er aan zat te komen en dat ik alvast een kijkje kon nemen op de site van de ‘Zweedse Designheersers’. Maar mede doordat deze site onhandiger bleek te zijn dan het in elkaar zetten van een doorsnee ‘Expedit kast’ waarvan een onderdeeltje ontbreekt, sloeg ik het digitale Zweedse aanbod af. Ik wachtte wel totdat ‘Hij’ er was.

Post-neo-retro Vanuit mijn vak als docent Beeldende Vorming en interesse voor nieuwe ontwerpen en interieurs, was ik benieuwd naar ‘Hem’. Enkele vorige jaargangen lagen nog netjes opgestapeld in onze witte ‘Billy boekenkast’, die ik jaren geleden met behulp van twee kameraden, één vader, een aanwijzingen gevende vriendin, één handleiding en slechts twee missende onderdeeltjes, al binnen enkele uren rechtop in de werkkamer had staan. Sindsdien heb ik me voorgenomen om nooit meer een in-elkaar-zet-meubel van onze Scandinavische prijsvechtende designervriend aan te schaffen. Teveel gedoe. Te slechte handleidingen. En een beduidend slechtere kwaliteit dan dat de foto’s in ‘Hem’ mogen doen geloven.

Terwijl ik de voorkant van het ‘Heilige’ boek bekeek, bekroop me al meteen een soort van post-neo-retro-gevoel, wat dat ook moge zijn. Het zal wel een fout zijn… Of de schuld van een stagiair(e)… Of een Zweedse vooruitstrevende interieurtrend, die wij hier nog niet begrijpen, maar wellicht binnenkort door ‘Hem’ gaan overnemen…

De voorkant was in elk geval, op zijn zachtst uitgedrukt, ‘niet mijn ding’. Dat kan natuurlijk. Ieder zijn eigen ‘ding’, maar ik kan me persoonlijk geen onaantrekkelijkere voorkant van een wereldwijd heersend designlabel voorstellen dan deze. Heeft het wellicht te maken met de crisis? Gaan mensen letterlijk alles ‘oppotten’? Of alles zelf telen en kweken? Waarom staat die enorme kist met rood-gele appels op die onafgewerkte, robuust uitziende houten werkbank/eettafel? En waarom hangt er een levensgrote foto van een gevulde voorraadpot waar je bang van wordt, als ‘eyecatcher’ in de linkerhoek…??

Lelijkheid Ik begrijp het niet. ‘Hij’ straalt zoveel lelijkheid uit, dat ik bang ben dat ‘Hem’ geen lang leven beschoren zal zijn in de honderddtachtig miljoen huishoudens waar de ‘PLOF’ de afgelopen weken heeft geklonken. Een snelle blik in ‘Zijn’ binnenkant, leert al snel dat de tijd stil lijkt te staan in de Zweedse design-trucendoos. De Ikea-gids uit 2005 biedt helaas dezelfde produkten en sfeer als die van 2013. Misschien ben ik te pessimistisch en sla ik zelf de plank mis met mijn oordeel. In augustus 2014 zal de nieuwe gids verschijnen. Hopelijk is de misplaatste ‘voorraadpotten-in-houten-stellage-trend’ en de ‘appelkisten-op-quasi-robuust-onafgewerkte-houten-tafels-trend’ dan weer gaan liggen en staan de ‘Billy boekenkasten’ gewoon weer in alle kleuren op de voorkant. 

Net als in 2004. En 2007.

Volg Pascal ook op Twitter