Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

'Ik laat de moordenaar alleen met zijn geweten'

  •  
27-08-2010
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
297 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Wat zegt een strafrechtpopulist eigenlijk tegen een van verdriet uit elkaar vallende moeder die instant vergiffenis schenkt aan een moordenaar?
Er zijn mensen die zeggen dat ik – tot vervelens toe – altijd maar de kant van de verdachte of de dader kies. En daarbij stelselmatig het lot van het slachtoffer aan de kant schuif.
Ruim baan dus een keer voor het slachtoffer.
De moeder van de 26-jarige rapper Farrel Provence uit Amsterdam. Provence (alias Rapper Rel) krijgt op 9 november 2009 in een nieuwbouwflat in Hoogezand een kogel in zijn lies. Afgeschoten door een man die claimt met bruut wapengeweld in zijn eigen huis overvallen te zijn. Hij schoot – naar eigen zeggen – puur uit zelfverdediging. Drie tot vier keer. Met een politiewapen. Uit Duitsland.
Het projectiel raakt de liesslagader van de rapper. Een belangrijke en grote levenslijn. De getroffen muzikant blijft twee seconden liggen en vlucht. Met iedere slag van het hart verzwakt zijn leven.
Ironisch genoeg blijkt de bloedende Farrel tijd te hebben gehad. Maar hij kreeg het niet. De inwendige wond krijgt door een paniekerige beslissing veel te veel tijd. Omdat de vrienden van Provence hem vanuit Hoogezand helemaal naar zijn woonplaats Amsterdam rijden, in plaats van naar het ziekenhuis in Groningen. Tweehonderd kilometer om zestien kilometer. Er gaat niets boven Groningen.
Farrel is waarschijnlijk al vertrokken als hij het ziekenhuis in Amsterdam bereikt. Twee liter bloed in de buikholte.Verbloeding. Exit circulatie. Verstikking door ‘breiig’ materiaal in de longen. Klinkt rauw en dat is het ook. Ik kan en wil het ook niet anders maken. Moord heeft een lelijk gezicht. 
De rouwende moeder van de dode rapper staat niet stil bij het ongepaste ziekentransport. Zij schrijft in een brief aan de rechtbank over God. Over geweten en vergeving.
‘In het ziekenhuis hoopte ik nog dat het een vergissing was. Dat het iemand anders was. Dat hij slechts gewond zou zijn. Ik zag zijn lichaam en zei tegen hem: dit is mamma. Ik wilde hem wakker schudden, maar ik mocht hem niet aanraken. Hij lag er vredig bij, precies zoals hij was. Vanaf het allereerste moment heb ik de schutter vergeven. Ik laat hem alleen met zijn geweten. Een leven met wrok is geen leven voor mij. Ik vraag God mij kracht te geven.’
Indrukwekkend.
Wat zegt een strafrechtpopulist eigenlijk tegen een van verdriet uit elkaar vallende moeder die instant vergiffenis schenkt aan een moordenaar?
‘U ziet het verkeerd? U bent knettergek? U behoort tot de linkse elite die denkt dat de wereld er uit ziet als Woodstock ?’

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.