Ik heb een halalwoning

Geert Wilders heeft woedende vragen gesteld over de halalwoningen die de Amsterdamse woningbouwvereniging Eigen Haard in voorraad heeft, speciaal voor moslims. Ook columnist Jan Bennink gaat tekeer tegen dit concept, uiteraard in de Volkskrant, die zich tegenwoordig op dit soort onderwerpen specialiseert. GeenStijl liet zich evenmin onbetuigd en op zondagochtend gispte Eva Jinek met vlammende ogen het toegeven aan islamitisch gemotiveerde renovatiepraktijken nog voordat zij terugkeerde tot haar gebruikelijke gezelligheid, het getuttut van de naïeve minister Plasterk ten spijt.

Maar de primeur van dit schokkende nieuws gaat naar het door Pieter ’t Hoen in 1940  als verzetsblad gestichte Parool. Naar deze krant onthulde, zijn woningen in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer zo gerenoveerd dat de beide geslachten elkaar zo min mogelijk tegen hoeven te komen. Daarom zitten er ondoorzichtige schuifdeuren tussen de woonkamer en de extra grote keuken, zodat die het uitsluitend domein wordt van de vrouwen. Er staat nog net niet bij: onder de moslims is het enige recht van de vrouw het aanrecht. 

Met hetzelfde oogmerk liggen de slaapkamers aan een langwerpige hal, waarmee het Parool waarschijnlijk een zogenaamde gang bedoelt. Die indruk wekt in ieder geval de bijgevoegde plattegrond. Nog een sprekend detail: er zijn extra kranen voor rituele wassingen en er is een kast voor schoenen.

“Verrek”, dacht ik. “Mijn appartement is óók een halalwoning. En dat is al het geval sinds de bouw in 1958. Toen al plempte de elite ons land vol heeft  met woningen voor moslims. Van te voren! Nog voor ze hun tsunami organiseerden!”

Ga maar na: je komt bij mij binnen en meteen sta je in de langwerpige hal, die dus vroeger “gang” genoemd werd. Direct aan je rechterhand bevindt zich de keuken, die door een stevige houten deur kan worden afgesloten. Daar tegenover bevindt zich de deur naar de woonkamer en de daarop aansluitende eetkamer. Je hebt ook direct toegang tot een kast die – surprise, surprise! – heel geschikt is om schoenen in op te bergen. Aan beide kanten van de gang bevinden zich nog meer kamers. De vrouw kan zich aan het oog van de mannen onttrekken omdat de natte cel op geraffineerde wijze zowel toegang verleent tot de keuken als tot het vertrek dat op de oorspronkelijke tekening als “slaapkamer ouders” wordt aangeduid. De deur daarvan kan op slot. Zo wordt de vrouw in staat gesteld haar aanwezigheid te beperken tot de twee ruimtes waar zij volgens de salafisten iets te zoeken heeft: de keuken en die afsluitbare slaapkamer.

Aan het eind van de gang voert een trap naar beneden waar zich opnieuw zo’n langwerpige hal bevindt met aan beide kanten deuren, respectievelijk naar kamers en een berging. Krek hetzelfde als boven dan? Nee nog veel erger: want in die langwerpige hal bevindt zich een wastafel voor God weet wat voor rituele wassingen en aan het eind is een tweede toilet. Ik vraag: waar is een tweede toilet voor als iedereen ook boven terecht kan? Wat zit daarachter? Waarom wordt de bewoner uitgenodigd op deze wijze een eind te maken aan het gemengd toiletteren?

En waarom kan de tuin alleen maar betreden worden via een kamer op de benedenverdieping? Is dat om de vrouwen binnenshuis te houden? Moeten zij als ze even willen luchten dan gebruik maken van het balkon waartoe de keuken toegang geeft?

Nooit iets kwaads vermoed, maar dankzij de nieuwsgaring van Het Parool ben ik wakker gemaakt.

Rest nog één vraag: zou mijn woning dankzij dat onvermoede halal-keurmerk nu in waarde stijgen of juist niet?

De reactie van de woningbouwvereniging “Eigen Haard” op de berichtgeving in het Parool staat hier.

Update: Maandag is bij FunX Radio, www.FunX.nl , de stelling van de dag “Halalwoningen zijn noodzakelijk in deze samenleving”. Tussen 21 en 23 uur komen de luisteraars aan het woord en ik word geïnterviewd.

Update 26 nov: AT5 , de Amsterdamse stadstelevisie, kreeg een rondleiding door zo’n halalwoning.