Ik ga op de ChristenUnie stemmen

Soms zou je bijna geloven dat het kantelpunt al daar is. Het kantelpunt waarop de gevestigde orde eindelijk gaat inzien dat de tijd is gekomen om iets te doen aan de twee belangrijkste problemen op aarde. De ongelijkheid en de uitbuiting van de aarde. Het geldt in ieder geval voor de kiezers in Amerika (hoewel het natuurlijk ongelooflijk is dat er toch nog meer dan 70 miljoen mensen op zijn idiote tegenstander hebben gestemd). Ook in Nederland lijkt het tij te keren.

De VVD presenteerde eind vorige week een verkiezingsprogramma waar heel Nederland stijl van achterover sloeg. Het is nog maar een concept, maar – zo meldt de website – het is wel geschreven samen met 25.000 VVD-leden. Nou, stem dat nog maar eens weg als partijbestuur, minister of loslopend VVD-lid. Klimaatverandering bestrijden, onderwijzers beter belonen, zorg uit de marktwerking, betaalbare huren en koopwoningen. Onze liberale middenpartij is sociaal progressief geworden!

Nog bemoedigender is het belastingplan waar de ChristenUnie gisteren mee kwam. De CU pakt de ongelijkheid aan. De partij citeert een onderzoek van de Rabobank waaruit blijkt de welvaartsgroei de afgelopen 40 jaar voor 0% bij de burger terecht is gekomen (60% bij het bedrijfsleven en 40% bij de overheid). De partij vindt dat het hele belastingstelsel op de schop moet. De toeslagen voor kinderopvang, en zorg, de kinderbijslag, het kindgebonden budget, de hypotheek en zelfstandigenaftrek: weg ermee. Ze compenseren dat door een soort basisinkomen, de belasting voor de middeninkomens gaat 5% omlaag en het minimumloon 10% omhoog. (Je zou bijna denken dat ze mijn column op Joop daarover hebben gelezen).

Radicaal progressieve ideeën bij rechtse partijen: zou nu het populisme eindelijk een nekslag worden toegebracht?

Laten we niet overdrijven.

Iedereen in de politiek kan zien dat een steeds groter deel van de middenklasse door heeft dat er iets mis is in hun land. Dat de welvaart voor hen niet groeit, de ongelijkheid wel en grote problemen als klimaat en sociale voorzieningen steeds prominenter worden. Voor hen is er nog steeds woningnood, problemen in de zorg en het onderwijs en een onrechtvaardig belastingstelsel waarin grote bedrijven nagenoeg geen belasting betalen. De volksopstand die vier jaar geleden in de VS plaatsvond zien we natuurlijk – zij het in bescheiden vorm – ook in Nederland met groeiende partijen als PVV en FvD. En in de VS is die natuurlijk ook nog lang niet voorbij, ondanks de bemoedigende speech van Biden, waarin hij grote beloftes deed aan de morrende middenklasse.

Maar goed, ik klaag niet over de progressieve koers die partijen rechts van het midden nu inslaan. De CU spant de kroon met haar ideeën voor een sociaal belastingstelsel. Zij kunnen wellicht straks net het verschil maken  zoals ze dat nu ook vaak doen bij het stemmen. De CU zegt onverbloemd dat we niet langer zo met elkaar en met de planeet kunnen omgaan en komen met een plan dat zelfs de meest radicale linkse partij niet in zijn programma durft op te nemen.

Jezus Christus wat een partij! Hoewel ik een niet-gelovige anarchist ben en uit principe niet stem, begin ik nu toch te twijfelen.

Een minuut voor twaalf: eerlijke belastingen tegen ongelijkheid