Albert Heijn en ik speelden een maandje 'hard to get'
De afgelopen maand speelde ik een spelletje met Albert Heijn. Die o zo verleidelijke supermarkt waar een kreunende buik bij thuiskomst naar verlangt. Ik wilde hem niet zien, maar verlangde toch iedere keer naar hem. De haat-liefde verhouding tussen ons speelde al een tijdje, maar uiteindelijk koos ik er voor de relatie een tijdje op hold te zetten. Wanneer de ene partij, in dit geval Albert Heijn, te veel druk legt op de ander, mij dus, moet je soms besluiten om even uit elkaar te gaan of elkaar sporadisch te zien.
Dinsdag, 22 februari 2011
Lieve Albert Heijn, Waar is het mis gegaan? Uit elkaar gegroeid? Ja, sorry Albert Heijn. Ik denk dat ik moet bekennen dat ik de schuldige ben aan de verloedering van onze relatie. Ik ben diegene die is veranderd. ‘No hard feelings.’ Je was mijn rots in de branding. Als ik trek had, kon ik altijd en zelfs op zondag bij je aankloppen en bood je me meer dan mijn hartje begeerde. Maar dat maakte je op een gegeven moment ook minder aantrekkelijk.
Je had geen verrassingen meer voor me. Altijd weer die blinkende bespoten groente bij binnenkomst. Fruit voor, groente achter. Waarom nooit een keertje andersom? Voorgesneden broccoliroosjes in een zakje, die snoepjes bij de kassa. In het begin vond ik het nog wel grappig, maar zo’n geintje werkt natuurlijk maar één keer. Je was op een gegeven moment ook niet eerlijk meer. Dat gegoochel met die bonusaanbiedingen. Als ik één aardappel nodig had, moest ik gelijk een hele zak bij je kopen. En je ging me chanteren en zo, met voetbalplaatjes. Kocht ik toch nog die ene zak chips. Zo ga je niet met je vriendin om.
Dinsdag, 1 maart 2011
Het doet pijn. De eerste keer dat ik langs je liep om naar de Turkse groenteboer te gaan was wel even slikken. Ik heb de andere kant op gekeken omdat ik bang was in verleiding te komen en terug zou rennen naar je voedselparadijs om toch nog even die handige afbakbroodjes te halen, een zak soep en een pakje kauwgom.
Ik voel me ook onbegrepen door de mensen om me heen. “Ga je niet meer naar Albert Heijn? Meid, hoe moeilijk wil je het jezelf maken? Geniet een beetje van je leven. Beter ga je niet krijgen.” Dat dus. Als je iets nieuws probeert en uit de boot springt denken mensen gelijk dat er ‘andere’ problemen zijn. Andere mensen vormen gelijk een oordeel over je. Ze vroegen bijvoorbeeld of ik nu worteltjestaart eet en stampot maak van Hollandse vergeten groente.
Maar het is niet alleen kommer-en-kwel. Ik beleef ook mooie dingen. Bij de Turkse groenteboer heb ik nieuwe vrienden gemaakt. De mensen die daar inkopen doen, doen dat vaak omdat ze eten koken voor de hele familie. Door hen werd ik weer uitgelachen omdat ik twee aardappels voor mezelf kocht. “Meisje, je leeft toch niet in je eigen kosmos?” Dus ik werd uitgenodigd om bij hen thuis te komen eten. Was heel gezellig!
Dinsdag 22 maart 2011
Het gaat goed met me. Ik heb afgezien en alternatieven gezocht, maar het is me gelukt. Hoe het me is vergaan? Op een avond vond ik achterin de keukenkast een zakje bloem en met een eitje en melk ontbeet ik met verrukkelijke pannenkoeken. En, ohja, wat ook zo leuk is. Drie kilo kwijt! Jaah! Serieus! Ik ben weer gaan skateboarden en bij thuiskomst werd het gewoon onmogelijk om met opgevouwen skateboard tussen mij en mijn rugzak ’s avonds nog die drukke supermarkt van je te betreden. En eerst skateboard thuis brengen om daarna weer terug te gaan was geen optie. Ik heb me verbaasd hoe ik toch iedere keer weer van restjes een feestmaal kon maken. Een aardappel met een beetje rozemarijn en olijfolie kon mijn dag goedmaken. Voorheen moest daar toch wel een carpaccio of pasta bleu d’auvergne tegenover staan.
En dan nog iets hè. Je weet, ik ben niet zo’n ontzettende kookfreak. Maar doordat wij elkaar nu niet meer zo vaak zien, hou ik geld over om uit eten te gaan. Op een avondje zat ik ergens een biefstukje te knagen en toen dacht ik; die exclusieve producten die jij verkoopt hè. Daar zou ik mee stoppen. Ze worden nooit zo goed als die vers bereide lapjes vlees die je in een restaurant krijgt.
Lieve Albert Heijn. Deze periode heeft me verlichting gebracht. Maar Albert Heijn. Laten we onze relatie gezond houden. Door je een tijdje niet te zien, ben ik gaan waarderen waar je goed in bent. Die roggebroodvierkantjes van je zijn bijvoorbeeld echt een topuitvinding. Ik zal zo nu en dan zeker blijven binnenvallen, maar niet meer iedere avond. Dat stadium zijn we nu voorbij. I’m an independent woman now.