De witte tranen van Rosanne Hertzberger
Iedere 10 dagen sterft er iemand in totale eenzaamheid
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (7)
Tja schrijnend als je dit leest, en nu nog de cijfers van de over het algemeen 'meestal' eenzame mens in onze samenleving die door alle sociale diensten in ons land begraven werden omdat zij onvoldoende verzekerd waren en geen 'familie' hadden die deze kosten willen of kunnen dragen. In Duitsland werd verleden week die cijfers gepubliceerd, bij een werkende bevolking waarvan een gedeelte aan de onderkant van de arbeidsmarkt ook aangewezen is op de bijstand om de vaste lasten te kunnen opbrengen waren dit er honderdduizenden, toen realiseerde ik mij dat D66 een slechte keuze zou zijn bij de gemeenteraadsverkiezingen op 19 maart en daarom gaat mij stem naar de SP.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Waar zou je voor kiezen, 10 jaar dood in je eigen bed liggen of 10 jaar tussen de wormen?
Het kan zelfs zo zijn dat anderen je zien als iemand op een voetstuk, iemand die veel weet en waar je u tegen zegt etc, maar het zelf eigenlijk beu bent. Daaruit kan je concluderen dat er niet louter een verband met eenzaamheid agv. weinig mensen kennen gelegd kan worden.
Extra goede reden dat het verzoek van het CDA zeer pienter is om het nemen van kinderen te stimuleren; het is een ware investering in de toekomst immers! Ook weer iets dat immigratie nooit zal kunnen leveren.
Ben je daar zo zeker van? Kort geleden gleed ik weer uit in de gang (galerij) en de mensen die me naar huis hielpen waren mijn buren. Algerijnen. De hulpvaardigheid van de mensen uit Zuid-Europa en Noord-Afrika en Klein Azië is beslist vaak beter dan die van onze eigen bevolking. Daar ben ik zeker van. Je merkt het in supermarkten dat deze mensen, als ze zien dat je hulp nodig hebt, direct klaarstaan om te helpen. Je moet het alleen wel willen zien.
Eenzaamheid kan ook een keus zijn. Dank zij alle media is er tegenwoordig ook een hoop te beleven zonder menselijk gezelschap. Ik ben een beetje bang voor mensen want ze kunnen je vreselijk kwetsen. Wel heb ik geleerd mijn buren (ook die niet op mijn brievenbus passen) te waarschuwen als ik weer eens een paar weken op reis ga, want anders denken ze dat ik ook zo'n eenzame dooie bejaarde ben - dat is al gebeurd. Ja, ik ga ook eenzaam op reis. In het backpackers tijdperk wordt dat ook niet zo vreemd meer gevonden, al kreeg ik wel vragen dat ze het raar vonden dat ik als oudere alleen reisde. Enfin, op reis ontmoet je een hoop mensen. Alleen ga ik nooit te lang met ze om, dan wordt het eng. Ik ben een paar keer met een groepsreis mee geweest maar dan raak ik al heel snel in een sociale paniek. En als ik helemaal niets meer weet heb ik JOOP.NL nog om met uit te leven in vreselijk nuttig commentaar. Als u "Frits Jansen" hier plotseling mist is dat reden tot ongerustheid. Alleen weet niemand waar ik woon. De webmaster heeft wel het (echte) e-mail adres achter dit pseudoniem, maar ook dat verraadt mijn woonadres niet. Trouwens, ik hoop ooit spoorloos te verdwijnen. Geen begrafenis waar ze dingen over je zeggen die je niet meer kunt horen. Een vliegtuigongeluk lijkt me ideaal. Dan zit je wel een paar minuten in doodsangst, maar dat is veel korter dan wanneer je als zieke hoogbejaarde jarenlang in doodsangst moet leven.
Met je laatste alinea ben ik het helemaal eens, Frits. Ik reis zelf ook alleen en vanaf mijn (snel naderende) pensioen kan ik eindelijk ook de hort op, waar ik maar naar toe wil. In dit appartementengebouw komt toch niemand uitzoeken hoe het met je is, als je bv eens gevallen bent. Dat is een alleenstaande, oudere heer overkomen die zich normaliter voort beweegt met een rollator in huis en een scootmobiel buiten. Hij heeft 4 uur gelegen voor hij in staat was zich wat op te trekken en de telefoon te pakken. Zowel de buren boven, als onder hem hadden het gehoord en zijn niet gaan kijken. Dit is een meneer van Iraakse afkomst, maar als dat de reden zou zijn? Eng. Ik ben zelf in oktober vorig jaar uitgegleden en gevallen en heb mezelf flink bezeerd. De benedenburen waren gewoon thuis, maar er is niemand komen kijken. Ik ben na een kwartier modderen in staat geweest me op de bank te hijsen. Daarna kon ik weer opstaan. Maar beide voorbeelden geven aan dat het een aantal bewoners hier een biet zal wezen, of je al dan niet hulp nodig hebt, ziek bent, of zelfs overleden bent. Het is tegenwoordig dus 'heel normaal'...