Hypocriete mannen dumpen hun buitenlandse vrouwen met hulp van de IND
© cc-foto: Bas Bogers
Praat mee
Reacties (42)
Al eerder opgemerkt, maar toch nog maar eens. Het artikel bevat niet voldoende informatie om er echt iets zinnigs over te zeggen. Echter, wat wel helder is is dat de woonsituatie en de verblijfsstatus twee verschillende dingen zijn. De uithuiszetting kunnen zij aanvechten bij de rechter (dus zsm juridisch advies vragen). Die kan beslissen dat ze (tijdelijk?) in het huis van hun (ex)partner mogen blijven ook al is die eigenaar resp. huurder.
Wetgeving die gestoeld is op linkse naiviteit en op het idee dat iedereen altijd goed of anders zielig is is wetgeving waar door velen misbruik van gemaakt word, dat maken deze voorbeelden mooi duidelijk. Overigens gebeurt er ook een hoop doortrapts door vrouwen met dezelfde wetten; denk aan de vele vrouwen die een Nederlandse man trouwen en zodra de papieren binnen zijn met de noorderzon vertrekken in sommige gevallen inclusief allimentate. Maar eerlijk is eerlijk de sitautie als hierboven is nog een stuk vervelender voor de vrouwen.
Ik weet niet of ze ook Engels lezen, maar zo ja zou ik ze aanraden gratis wat hoofdstukken van A Course of Love te lezen: http://acourseoflove.com/selected-chapters/ Een Cursus in Liefde is ook in het Nederlands te krijg. Althans het eerste boek van de serie van 3. Een beschrijving: http://www.nieuwespiritualiteit.nl/recensies/auteurs/een-cursus-in-liefde-3 Wat zou de maatschappij ten goed veranderen als men zou ontdekken dat liefde onze ware essentie en natuur is, hoe eerst bedekt ook door uiterlijke liefdeloosheid.
De mannen dumpen hun vrouwen.De IND doet zijn werk volgens de wet. waarom moet Nederland de vrouwen hier opvangen. Ze kan terug naar haar familie en eigen land en hem er bij.
Deze man heeft van zijn recht gebruik gemaakt deze vrouw hierheen te halen. Dat vinden wij namelijk correct. En zo niet, dan heeft de IND het ook fout gedaan. Vervolgens is die man er klaar mee, en dan moeten wij haar opvangen? Ik denk dat wij eens moeten stoppen met de arrogante opstelling dat onze overheid al het leed uit de wereld kan verhelpen. Mij lijkt het voor die vrouw het fijnste dat ze weer terug kan naar haar eigen land, familie en vrienden? Dat kan ze beter zo snel mogelijk regelen. Trouwens, de IND voert alleen de wet uit, maar altijd fijn om daar tegenaan te schoppen natuurlijk.
Ach ja, het wordt er echt gezelliger op in Nederland als we de grenzen openzetten... Waarom laten we zoveel vrouwonvriendelijke mannen binnen? Of is dat een domme vraag?
Aparte wetten voor mannen en vrouwen lijkt mij geen oplossing. Zeker niet in de 21ste eeuw.
Maar het gebeurd ook andersom. Maak aub hier geen vrouwenprobleem van. Misschien is het een kromme wet die de nieuwkomer niet goed genoeg beschermd maar het heeft niks met geslacht te maken.
Niet alleen werkt dat zo in Nederland , in Thailand kan je als buitenlander niets bezitten en ben je overgeleverd aan je partner. In Denemarken geldt wetgeving dat zonder economische of familieband men er niets mag kopen of verblijven. Zo uniek is dit dus niet
In veel landen is het natuurlijk zo dat het verblijfsrecht van een buitenlandse partner afhankelijk is van de nationale partner. In Nederland heb je dan wel het 'geluk' dat de vreemdeling het verblijfsrecht na 5 jaren in veel gevallen kan veilig stellen door naturalisatie of aanvragen van een andere verblijfsgrond (zoals zelfstandig verblijf, mits aan die eisen wordt voldaan). Uitgangspunt bij Nederland en veel landen is: wij als land en samenleving wensen 0,0 euro te betalen aan buitenlanders, in ieder geval de eerste (vijf) jaren. In Thailand kun je het wel schudden zonder geld, als je zonder voldoende geld komt te zitten (en met alleen een enkel AOWtje hoeven ze je al niet). heb je een Thaise partner dan is de inkomenseis 50% hiervan, maar ja je zal in de problemen komen mocht je dankzij je Thaise partner net aan de eis voldoen, gaan scheiden en dan is het koffers pakken ook als je al vele jaren in het land woont en niemand tot last bent in sociale of economische zin. Naast het constante gehamer op " uw partner moet alles voor u doen" (ik mis daarin trouwens "en u zelf ook, hang niet alles op aan uw partner!") kan ik alleen maar bedenken dat de IND in hun folders een extra zin toevoegt die de afhankelijke status van de vreemdeling op de referent extra onderstreept. Dan moet toch een helder signaal zijn aan vreemdelingen (die geen bij de hand netwerk hebben van mede migranten of een goede referent) dat de eerste jaren afhankelijk van hun partner zijn en daar mogelijk niet 100% op willen vertrouwen en diverse toekomst opties omtrent verblijfsstatus (zekerheid) open houden!!
Voorstel : Bij dit soort gedrag à la minute de verblijfsvergunning / asielaanvraag van de man intrekken en hem uitzetten En de vrouw een status verlenen in Nederland
En een nieuwe maas in de wet creëren om een verblijfsstatus te bemachtigen ?
Ik vind het verhaal nogal incompleet. Iemand die NL nationaliteit of recht op een lange verblijf in NL heeft kan met een buitenlander trouwen en de partner meenemen naar NL, met de voorwaarde om aantonen zelf kan garant staan voor de kosten van partner (voldoende inkomen). Normaal het eerste jaar krijgt de buitenlandse partner een eenjarige verblijfsvergunning met de tittel ‘verblijf bij partner’. Als er geen beroep is gedaan op publieke middelen (bijstand), word de vergunning voor vijf jaar verlengd, anders wordt vergunning ingetrokken of met nog een jaar verlengd. In al die periode dat de verblijfsvergunning tijdelijk is zal de NL-partner verantwoordelijk zijn voor de kosten en als er een scheiding komt moet de buitenlandse partner vertrekken. En niemand vraagt naar reden, terecht ook. Als na eerste jaar of later de verblijfsvergunning vijf jarig afgegeven is, praktisch geen mogelijkheid meer bestaat om de partner uitwijzen mits de NL-partner nadrukkelijk achterna gaat om het te regelen (via rechter, in land waarin trouw geregistreerd is} en aangeeft wilt niet meer garant staan voor de inmiddels gescheiden partner. Want bij de wet draait het om deze garantstelling en niet meer dan dat. Als er nog geen scheiding plaatsgevonden heeft, en tot vrouw uit NL vertrokken is zijn de kosten voor de rekening van partner uit NL (nogmaals mits er geen sprake is van een beroep op publieke middelen). Een scheiding komt niet onaangekondigd. Het is haast onmogelijk om er scheiding aan te vragen zonder dat allebei partners ervan in de hoogte zijn. Er is dus altijd een lange tijd nodig om de scheiding te regelen. Een partner die deze voorwaarden accepteert en naar NL komt moet ook weten eens kan het misgaan en moet terug keren. Of dat een man betreft of een vrouw maakt in principe niet veel uit. Er zijn ook gevallen waar men kan zich beroepen op het bewust niet nakomen van verplichtingen zoals inburgeringsplicht of gewoon overspel waarin de NL-partner kan het beëindigen van garantstelling opvragen, zonder een scheiding. In geval van dit stuk gaat het over een vrouw uit Iran. Misschien dat roept wel enige vragen op. Als de vrouw terugkeert zal veel van haar luxe NLse rechten in Iran moeten missen. Maar als ze in Iran getrouwd zijn, volgens Iraanse wetten de vrouw heeft meer mogelijkheden om het voor de man onmogelijk maken naar Iran terug te keren zonder gevangenis of grote bedragen riskeren beboet te worden! Of de Nederlandse wetten er meedogenloos overkomen, is ook geen verrassing. De hele migratiebeleid en gezinshereniging is gebaseerd op het pesten van migranten uit veelal niet westerse landen!
Sind de invoering van de wet MoMi (modern migratie beleid), krijgt de vreemdeling meteen een VVR verblijfsvergunning voor 5 jaar. Die kan daarna worden omgezet in een VVR voortgezet verblijf of zelfstandig verblijf. Dan ben je als vreemdeling minder of totaal niet meer afhankelijk van je referent. De vreemdeling moet dan wel een eigen inkomen hebben (ook 100% wettelijk minimumloon??), anders resteert óf een VVR verblijf bij partner voor onbepaalde tijd, óf naturalisatie tot Nederlandse (m/v). Een vreemdeling die het slim aanpakt zou dus na 5 jaar de verblijfsstatus zeker kunnen stellen. De eerste paar jaren wenst Nederland die zekerheid niet te geven en hangt alles van de referent of (hij/zij staat garant, men mag als gezin geen beroep doen op publieke middelen etc). Nu vermoed ik wel dat de heren in dit stuk hun partner niet hebben verteld over het zeker stellen van het verblijfsrecht, en deze dames er ook niet zelf achter zijn gekomen. Tja, dat zegt natuurlijk veel over vooral de referent die blijkbaar geen open kaart speelde en deels over de vreemdeling die geen vragen heeft gesteld hoe het met verblijfsrecht zit indien de relatie spaak loopt. Ze zullen er van uit gegaan zijn dat het allemaal wel goed zit, wat achteraf niet zo blijkt te zijn. Dan resteert bijstand van een vreemdelingen advocaat en vrienden netwerk om te kijken of er nog iets gedaan kan worden of dat men terug zal moeten naar land van herkomst. Mogen duidelijk zijn dat ik geen respect of begrip heb voor de mannen uit dit voorbeeld. Men had samen netjes vanaf dag 1 om de tafel gaan zitten omtrent verblijf in Nederland op langere termijn.
Vergeten: tijdens het inburgeringsexamen buitenland (een examen dat de vreemdeling vooraf op de ambassade aflegt), benadrukt de staat meermaals dat je van de overheid niets te verwachten hebt. Meermaals is het antwoord "mijn partner", opvragen zoals "wie moet er voor u zorgen?". Nederland wil laten weten dat je geen geld of wat ook krijgt, alles komt op de partner (referent) neer. Ik kon me dood ergeren aan die 100 KNS (kennis Nederlandse samenleving) vragen. Mijn wijlen lieveling lach in een deuk, de grapte maar al te graag dat ze in Nederland niets zo hoeven doen mij flink zou uitknijpen en uitbuiten. Was uiteraard grappen en grollen met mij maar het was haar wel duidelijk dat veel van mij afhing. Ben trouwens tegen de inburgering buitenland, dat doe je pas ná migratie. Probeer eens de Sri Lankese of Tibetaanse aal, cultuur en wetgeving te leren vanuit Nederland. Zou nergens op slaan. Blijft inlezen in migratie wel een must want het is echt niet niks.
Die agent was wel kort door de bocht als hij het zo gezegt heeft. Indien de referent (dat kan een man of vrouw zijn) aangeeft dat de relatie met de buitenlandse partner (dat kan een man of vrouw zijn) -in IND termen is dat 'de vreemdeling'- verbroken is, dan zal de IND een procedure gaan starten om het verblijfsrecht in te trekken. Het verblijfsrecht is uiteraard pas vervallen als de IND heeft vastgesteld dat de relatie verbroken is, of wanneer men niet meer samen op een adres woont (dat kan blijken uit de gemeente inschrijving in het BRP). Huwelijkse staat staat hier los van, ongehuwd of gehuwd doet er niet toe voor de IND, gelukkig maar. Het enige* wat voor de IND telt is of er spraken is van een oprechte, duurzame relatie. ls één van de twee personen aangeeft dat de relatie verbroken is zal de IND een procedure starten om het verblijfsrecht op basis van de huidige 'verblijf bij partner' vergunning in te trekken. Zowel man als vrouw kan hier de dupe van worden. *En uiteraard de andere eisen zoals een 'duurzaam en voldoende inkomen' voor de referent, inburgeringsplicht voor de vreemdeling etc. Het op straat komen te staan is hier eigenlijk ook los van, dat ligt er maar net aan wie de eigenaar is van de woning. Dat zal veelal de referent zijn maar in theorie kan het (ook) de vreemdeling zijn. Indien de relatie verbroken wordt door een van de twee betrokkenen, zonder medeweten of instemming van de ander dan is er een vies spel bezig. Dat is het werkelijke probleem. Er zijn ook vreemdelingen die plots een punt achter de relatie zetten, al zullen die als ze slim zijn er eerst voor hebben gezorgd dat hun verblijfsstatus niet in gevaar komt door bijvoorbeeld een andere partner te hebben of de verblijfsvergunning naar een ander doel om te hebben gezet (studie bijvoorbeeld). Of soms blijkt de vreemdeling zonder medeweten van de referent te zijn genaturaliseerd tot Nederlandse (m/v). Het spreekt voor zich dat zulk gedrag verwerpelijk, misselijkmakend is. In een oprechte relatie neem je samen verantwoordelijkheid, ook als je besluit niet meer verder te willen. Zaken netjes oplossen... Maar gezien ook de vechtscheidingen zijn er mannen en vrouwen die niet alleen in de eerste plaats aan zichzelf denken maar alleen maar aan eigen belang. Zelf heb ik enkele jaren met de IND te maken gehad, mijn vriendin kwam uit Azië en trok bij mij in. De IND is niet de meest makkelijke organisaties, genoeg geblunder gezien, zo had mijn vriendin ondanks haar VVR verblijfsvergunning de eerste weken óf geen verblijfsstatus volgens het BRP (die dat doorkrijgt van de IND),of was deze zelfs komen de vervallen (!). Daar ben je lekker mee als een ambtenaar zoals agent een check zou doen. Ik heb een stuk of 10 gebeld en enkele weken bezig geweest om dat recht te zetten. Leuk is anders. Uit de omgeving ken ik verhalen van referenten die door de vreemdeling zijn bedrogen, en die soms moeite hadden om van de vreemdeling af te komen. Die hadden het meestal slim gespeeld, wie zich inleest in de materie of goede connecties heeft kan de andere partner lelijk verassen! Anyway, wij stonden op het punt om naturalisatie aan te vragen, een verblijfsvergunning geeft toch geen zekerheid ook al blijft verblijfsrecht bestaan bij overlijden van de referent. Helaas kwam mijn lieve schat plots te overlijden en zit ik vandaag de dag ik zak en as. :( Het was ware liefde en wij hadden alles voor elkaar over.
Duidelijk is de wet hierin leidend, zaak is dus als importpartner zsm naturalisatie aan te vragen. Dat is een zekere garantie op rechten en verblijf. Maar ja wie gaat dat vertellen aan mensen die geen woord Nederlands kennen
De tamtam kan heel snel gaan als de dames en heren "import partner" (lijkt op de denigrerende term 'import bruidje') elkaar leren kennen in inburgeringsklassen en facebook groepen. Mijn schat wisselde al snel informatie en kennis uit met dames uit Thailand, Indonesie, Vietnam, China en diverse latijns-amerikaanse landen. De dames uit de regio Noord-Afrika en midden oosten waren dan vaak weer een eigen clubje. Die gingen dan (helaas, als je het mij vraagt) niet gezeliig spontaan een het weekend iets samen doen. Mijn BP had de grootste lol, samen met dames uit alle windstreken naar een terrasje, of ergens in de natuur zitten, cultuur snuiven etc. Uiteraard kwamen dan ook migratie gerelateerde zaken omtrent verblijf en inburgering aan bod. Kon ik alleen maar toejuichen. Daarnaast zijn er op facebook natuurlijk besloten groepen voor dames/heren uit een bepaald land die voor de liefde naar Nederland zijn gekomen. ook daar wisselen ze dan allerlei kennis uit van koken en examens tot wederom vragen omtrent verblijf (VVR, naturalisatie etc.). Heel fijn, al wees ik mijn partner wel op het feit dat wetgeving veranderd of soms verkeerd uitgelegd wordt en om iets zeker te weten je gewoon actuele informatie bij de betrokken instantie moet opvragen. En een beetje Nederlands partner help de buitenlandse liefde natuurlijk met wegwijs worden hier, maar deze eigen communities helpen er zeker ook bij. Prima.
Dit is een zeer onwenselijke situatie. Het lijkt me dat hier toch echt kamevragen over gesteld kunnen worden. Deze vrouwen verdienen bescherming.
Het lijkt godverdomme wel slavernij. Wat een geweldige wetgeving en wat een geweldige handhavers hebben wij toch in dit trotse land.
Han, ik verwacht niet dat de Nederlandse wetgeving deze situaties voor ogen had toen het werd aangenomen. Maar gelukkig kan het in dit trotse land wel relatief gemakkelijk worden aangepast. Wat dat betreft hebben we een meer dan geweldig land.
De vakantietruc zal dan in populariteit toenemen. Als ik me goed herinner werd die ook door Marokkaanse heren gebruikt.
Het is zeker geen uniek Iraans probleem, of iets van " buitenlanders" onder elkaar. Vrouwen (en mannen) in een migratiehuwelijk lopen verhoogd risico om slachtoffer te worden van huiselijk geweld, gedwongen isolement, achterlating en huwelijkse gevangenschap. Dit blijkt uit de SCP-publicatie "Huwelijksmigratie in Nederland" uit 2014.
Ik begrijp hem niet helemaal. Ook als een Nederlands stel in een echtscheidingsprocedure verwikkeld raakt, kan de ene partner de andere partner het huis uitzetten. Als er kinderen bij betrokken zijn, krijgt meestal de verzorgende ouder het huis en moet de ander er uit. Vaak gaat die persoon tijdelijk op kamers wonen of bij familie of vrienden wonen, totdat hij of zij een geschikte woning heeft kunnen krijgen. Op het moment dat er sprake is van een echtscheiding lopen de gemoederen soms zodanig op dat het soms onhoudbaar wordt om samen onder een dak te wonen en een wil dat de ander de woning verlaat. Dat heeft op zich niets met iemands afkomst te maken. IND bellen of in Iran beletsels vinden voor de ex-partner is gemeen, maar mensen kunnen in een echtscheiding onaardig tegen elkaar zijn en soms ook gemeen. Men denkt dan vaak aan het eigen belang. Ik zie niet goed waarom de situatie hier anders is, behalve dat die persoon het land uit moet als ze niet 3 jaar gehuwd zijn als de ander de Nederlandse nationaliteit heeft, dan wel 5 jaar gehuwd als ze beiden een buitenlandse nationaliteit heeft. Dat is wel sneu voor de partner die Nederland moet verlaten en helemaal als er kinderen bij betrokken zijn en terug zouden moeten gaan naar het land waar ze niets mee hebben. In een dergelijk geval kunnen ze dan een beroep proberen te doen op humanitaire gronden en family life (recht op omgang vader en kind in Nederland).
Klopt als een bus. En wat je eraan kan doen is bijvoorbeeld Femmes for Freedom steunen.
Wellicht voegt dit helemaal niets toe, maar toch voel ik de behoefte om iets te delen. Zelf ben ik getrouwd met iemand die niet in Nederland is geboren, en heb zodoende enige ervaring met deze materie. Het is best wel vernederend. Mijn vrouw had een verblijfsvergunning waarop stond "verblijf bij partner". Ik was me bewust, dat wanneer mij iets zou overkomen, ze linea recta teruggestuurd zou worden. Voordat we überhaupt konden trouwen, hebben ambtenaren gecheckt of we wel echt verliefd waren op elkaar en dat soort dingen. Begrijpelijk (schijnhuwelijken bestaan ook), maar niet iets wat gebeurd als twee Nederlanders willen trouwen. Al met al, heb ik een enorme druk ervaren (ik spreek voor mezelf) en ik was zielsblij toen mijn vrouw genaturaliseerd werd en nu net als ik met een Nederlands paspoort loop. Waarom? Omdat we pas toen konden laten zien dat we echt van elkaar houden en zo. We zijn nu gelijk, de een is niet meer afhankelijk van de partner, dan de andere. Toen ik het artikel las waar ik nu op reageer, triggerde dit mij best wel. Ik realiseer me, dat er dus mannen zijn die die afhankelijkspositie van hun niet-Nederlandse partner schandelijk gebruiken. Walgelijk. Ik vond het verschrikkelijk dat mijn vrouw zo afhankelijk was van mij, ook al betekende het niets in de praktische zin. Dat wilde ik even kwijt.
Maar wat is nu precies het probleem? Het feit dat zodra de relatie wordt afgebroken de verblijfsvergunning vervalt (ongeacht of de statushouder een man of vrouw is)? Want dat lijkt mij niet meer dan logisch, anders kun je wel een handeltje in verblijfsvergunning gaan opzetten door telkens te trouwen en de scheiden. Het feit dat de mannen deze vrouwen uit hun woning verwijderen? Ik weet niet waarom deze mannen van hun vrouwen scheiden, misschien zijn de vrouwen wel vreemd gegaan? Dan zou ik ook niet meer in één huis met die persoon willen slapen. Hoe dan ook, het huis is het eigendom van in dit geval de man. Waarom zou de vrouw in zijn huis mogen zijn zonder hij dit wilt? Dat is niets anders dan huisvredebreuk. Welk recht heeft zij precies op het eigendom van een ander? En daarnaast heeft dit helemaal niets met vrouwenrechten te maken. Hetzelfde kan ook een buitenlandse man overkomen.
"Onbegrijpelijk dat de wet buitenlandse vrouwen die een verblijf bij een partner hebben geen enkele bescherming biedt. En dat in een land waar de rechten van vrouwen hoog in het vaandel zouden staan." Het enkel noemen van vrouwenen vrouwenrechten suggereert dat er sprake is van discriminatie door Nederland, maar een vrouw kan dit ook een vrouw aan doen. Beste advies: trouw alleen bij echte liefde!
Zoiets zou toch niet moeten kunnen? Dit zou je bijna als mensenhandel kunnen aanmerken, wat een losers die mannen wat verdere achterliggende redenen ook zijn.
Duidelijk pleidooi voor het moeilijker maken van het uit het buitenland halen van een echtgenoot. Waarom zou een bruid/bruidegom naar Nederland moeten komen als beiden een achtergrond in een ander land hebben ? Wil je persé een bruid uit Iran(Turkije Marokko whatever), ga je daar maar leven met z'n tweeën.
Mensen die vinden dat je verbannen dient te worden als je verliefd wordt door iemand uit een ander land, zouden zelf eens een tijdje over de grens gezet moeten worden.
Verliefd worden is een mooi iets, duurt ca 3 maand. De vraag blijft waarom je perse je bruid(egom) uit het buitenland moet halen om hier te gaan wonen. Dat kan toch ook daar ? Spreek je iig allebei de taal, heb je die achterstand niet meer... Overigens is verliefd worden door een interessant concept.
Het lijkt me dat een telefoontje naar de IND niet genoeg is om de verblijfsvergunning van de partner te annuleren. Er zal wel wat meer bij komen kijken. Maar de essentie van het verhaal klopt. Zolang de partner niet zelf Nederlander heeft kunnen worden is die afhankelijk van de grillen van degene met de Nederlandse nationaliteit. Volgens femmesforfreedom kan dat nog verder gaan als er naast een burgerlijk huwelijk ook sprake is van een islamitisch huwelijk. De man moet volgens islamitisch recht dan naast de gewone scheiding toestemming geven aan de vrouw om het islamitische deel ook te ontbinden. Doet hij dat niet dan kan de vrouw in het land van herkomst niet opnieuw trouwen. Ik hoop dat ik dat goed weergegeven heb. Misschien kan Ferdows deze kwesties eens aan hen voorleggen. Zij hebben alle juridische kennis in huis. En het klinkt hard. Maar dit soort huwelijken vormen een risico voor de buitenlandse partner. Ik vermoed dat Ferdows hier nog maar een topje van de ijsberg te pakken heeft.
Of er al dan niet sprake is van een islamitisch huwelijk blijkt niet uit dit verhaal. Mocht dat het geval zijn heeft mevrouw een nog groter probleem. De echtgenoot heeft namelijk geen belang bij het ontbinden van een religieus huwelijk.
Vluchten voor onvrijheid , maar die onvrijheid wel weer toepassen in het vrije westen. En daarom minder immigranten op deze manier.
Kennelijk was er toch geen sprake van echte liefde, daarnaast zijn rechten natuurlijk geen rechten als iemand ze kan afnemen..
Wat ik lees in uw reactie: Goedzo mannen, weg maar met die ellendige vrouwen waar je 'niet meer van houdt'. Ik ben dan vast een vooringenomen linkschmensch die maar geen problemen wil benoemen ofzo.
Dit lijkt me de omgekeerde wereld. Wanneer een autochtone man wil scheiden kan hij zijn vrouw niet het huis uitzetten. Integendeel, vaak eindigt hij in een caravan op een camping. Hier moet echt met spoed werk van gemaakt worden. Een enge en zeer onrechtvaardige situatie. Ik zie morgen kamervragen.. Oh, nee, ze zijn met vakantie.
Het venijn zit in de verblijfsvergunning. Ook een autochtone man kan de relatie of huwelijk met een buitenlandse vrouw verbreken. Aangezien het recht op een verblijfsvergunning gekoppeld is aan de relatie met die man. Overigens geldt dit ook voor buitenlandse mannen die met een Nederlandse vrouw trouwen.
Alleen als er een juridische band is tussen de inwoner en bewoner (huurder resp. eigenaar van de woning), kan de bewoner hem of haar niet zomaar de deur wijzen. Strict genomen is de relatie nog niet verbroken maar ik neem aan dat op korte termijn het geval zal zijn. Dan staat naar ik vrees de man hier in zijn recht. Er is niet zoiets als een woonrecht waar de vrouw beroep op kan doen. Het omgekeerde zou ook gelden als de vrouw de eigenaar resp huurder was. Alleen is deze situatie zelden het geval. Geen kamervragen dus.