Humans of New York in Erbil

Een van de meest ontroerende blogs op het internet is Humans of New York. Brandon Stanton fotografeert mensen die hij op straat tegenkomt en laat die foto’s vergezeld gaan van een klein stukje van de conversatie die hij met die mensen heeft gevoerd. Zo geeft het blog een mooi inzicht in wat mensen bezighoudt. Altijd respectvol, vaak ontroerend.

Op uitnodiging van de VN, maakt Stanton nu een reis rond de wereld om mensen te fotograferen in achtergebleven gebieden en zo aandacht te vragen voor de millenniumdoelen. Stanton:

Het doel van de reis is niet om commentaar te leveren op wat we zien, maar om afgelegen plekken te bezoeken en te luisteren naar wat de mensen te zeggen hebben.

Een paar dagen geleden plaatste Stanton een aantal foto’s uit Erbil in het Koerdische gedeelte van Irak. Op een van de foto’s is een man in een rolstoel te zien met onvolgroeide benen. Het bijschrift luidde:

Ik ben het gelukkigst als ik mijn moeder gelukkig zie. Wanneer was ze het gelukkigst? Toen ik een kind was vertelde een aantal doktoren ons dat ik een operatie kon ondergaan waardoor mijn benen weer zouden werken. Ze was zo gelukkig dat ze moest huilen. Maar ik heb nooit het geld gehad om er heen te gaan.

Niet lang daarna kwam het bericht dat IS Erbil naderde en dat de Amerikanen bombardementen uitvoerden in het gebied. Inmiddels is Stanton in Dohuk, elders in Irak. Daar maakte hij een foto van drie vrolijk kijkende jongetjes , die met blikken aan het spelen zijn. Uit het bijschrift wordt duidelijk dat vlak buiten de foto hun ouders in paniek zijn. Het zijn yezidi’s en hun familie zit vast op de berg Sinjar.

Bezoek vooral Humans of New York ! Wired:  ‘Humans of New York’ Is Suddenly a War Report From Iraq