Houd direct op met het sluiten van cafés waar een handgranaat voor de deur ligt

Om met Louis van Gaal te spreken: zijn zij nou zo slim of ben ik nou zo dom? Naar aanleiding van de golf aanslagen op panden in Amsterdam-West bespreekt de NRC het burgemeesterlijk beleid om horecabedrijven waarbij een handgranaat voor de deur wordt gelegd meteen drie maanden dicht te gooien vanwege de openbare orde of zo. Nu echter, zo meldt deze courant erbij, lijkt de nieuwe burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, voorzichtig van dit beleid af te wijken. Zij heeft een patatzaak met een handgranaat voor de deur niet gesloten maar voor cameratoezicht en andere bewaking gezorgd.

De Rotterdamse ondernemer Ibrahim Yüce zag zijn deuren om een vergelijkbaar feit wel verzegeld. Hij had de rechter nodig om het besluit van burgemeester Ahmed Aboutaleb ongedaan te maken en nog staat hij oog in oog met een faillissement. Hij dus, niet zijn bedreigers.

Veel burgemeesters houden ervan horecagelegenheden een tijdje te sluiten. Een knokpartijtje in of zelfs buiten de zaak is vaak al voldoende. Of het feit dat je als ondernemer een dronken gast, die wil vechten, zelf een draai om zijn oren geeft.

Zo kunnen criminelen die een appeltje met bepaalde horeca-ondernemers te schillen hebben, bijvoorbeeld omdat zij de door hen opgehaalde ‘belasting’ niet betalen, rekenen op de welwillende en onmiddellijke medewerking van de overheid. De betreurde Amsterdamse burgervader Van der Laan was objectief gezien hun trouwe bondgenoot. Het is heel eenvoudig om een incident te scheppen dat tot sluiting van de zaak leidt.

Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om in te zien dat dit beleid averechts werkt, de misdaad in de hand speelt en de aangiftebereidheid van slachtoffers tot een minimum laat dalen. Want je weet als horeca-ondernemer: jij bent de lul en de dader ligt op het kerkhof.

En nu is er dan één burgemeester blijkbaar voorzichtig bezig dit beleid te herzien. Wat een gotspe! Het is toch glashelder en duidelijk dat je hier landelijk en nog wel vandaag mee moet stoppen. Met dat onrecht. Met die flauwekul. Met dat straffen van de slachtoffers. Met die gezagsondermijnende smoes dat je anders de veiligheid niet kunt garanderen. De overheid is er voor om de veiligheid te garanderen. Dat is haar allereerste bestaansreden.

Bedreigde ondernemers hebben effectieve bescherming nodig van de politie. Chanteurs en bedreigers dienen te worden opgespoord. En als er granaten voor de deur worden gelegd, dan plaatsen ze maar tijdelijk zo’n hok net als voor sommige ambassades en consulaten.

En dan komen we op dat andere schandaal, de reorganisaties die sinds de jaren negentig de effectiviteit van de politie stuk voor stuk hebben aangetast met als klap op de vuurpijl de rampzalige Nationale Politie, dat grote geschenk van Rutte I aan wetsovertredend Nederland. Maar dat is een ander verhaal. Daar horen we meer over als Kamerleden straks tijdens de bijkans onvermijdelijke parlementaire enquête maandenlang de verkeerde vragen zitten te stellen.