Hoge Raad politiek? Uitgesproken Paranoia

De laatste tijd worden er vanuit zeer rechts Nederland pogingen ondernomen om de Hoge Raad in een kwaad daglicht te stellen. De PVV nam het voortouw door zich schamper uit te laten over de Nijmeegse professor Ybo Buruma toen bleek dat deze was uitgenodigd  toe te treden tot ons hoogste rechtscollege.

Het grote publiek kent Buruma  een spraakmakend lid van de commissie, die justitiële missers aanwijst. Zo heeft Lucia de Berk het nodige aan hem te danken. Wilders noemt prof. Buruma een aderlating voor de Hoge Raad. Hij twijfelt aan alles wat er aan hem los of vast is, omdat hij het heeft gewaagd de PVV met Mussolini te vergelijken en – misschien nog erger – mee heeft gewerkt aan het programma van de PvdA.

Afgelopen woensdag nam presentator Joost Eerdmans van Uitgesproken WNL het stokje van Wilders over. Hij mikte hoger, want zijn pijlen waren gericht op de voorzitter van de Hoge Raad, mr. Geert Corstens. Deze heeft ooit in een interview op Buitenhof laten merken geen vriend te zijn van de PVV. Wat had de vreselijke Corstens in de ogen van Eerdmans en zijn redactie gedaan? Hij was betrokken bij een uitspraak die Wilders straks dichter bij een veroordeling kan brengen, althans dat beweerden zij.

In het Wakker Nederlandse denken van woensdagavond was dat politiek bedrijven vanuit de rechterstoel. Suggestie: De Hoge Raad der Nederlanden is niet onpartijdig maar gaat te biecht in de Linkse Kerk. Hoezo dat? De Hoge Raad verwees een vrijspraak door het Hof terug van een mijnheer die t-shirts in voorraad hield met het opschrift Combat 18, want in deze context staat 18 voor de eerste en de achtste letter van het alfabet, te weten AH. En dat betekent Adolf Hitler. Vanwege de associaties kan gesproken worden van haatzaaien. Met deze uitspraak in de hand, redeneerde Eerdmans, zou het goed mogelijk zijn dat ook Wilders een veroordeling aan zijn broek kreeg omdat hij de koran met Mein Kampf vergelijkt. Had die linkse Carstens dat even slim gedaan! Een veroordeling kwam dichterbij, vonden de bekende strafrechtadvocaten Peter Plasman en Gerard Spong.

Het klonk overtuigend. Het leek een absurde uitspraak. Straks krijg je problemen als je zegt: “Ik ben zo trots. Mijn zoon is 18”. Of wordt er veiligheidshalve voor gezorgd, dat alle adressen Prins Bernhardstraat 18 worden omgenummerd.

Wacht even, het ligt toch anders. De Hoge Raad heeft het namelijk niet over het getal 18, maar over het gehele T-shirt. Daarop staat: “Combat 18” en nog iets over terrorisme. Combat 18 is blijkens wikipedia een neonazistische vechtersbazenclub die samenhangt met het internationale netwerk Blood and Honour, waar het één en al Führernostalgie is. U mag best wel even kijken.

Wie een t  shirt draagt met combat 18 erop, geeft dus blijk van een bepaalde opvattingen net zoals het geval zou zijn met een insigne van D66. Je laat dan zien dat je een SA-man bent van deze tijd (de SA mannen waren de hooligans van Hitler, de SS in oorsprong zijn lijfwacht) en dat je dus een liefhebber bent van haatzaaiende organisaties die bijvoorbeeld joden op de korrel nemen. Dat is naar mijn bescheiden mening heel wat anders dan overeenkomsten aantreffen tussen de Koran en Mein Kampf, hoe absurd en onhistorisch het inhoudelijk ook moge zijn. Het is heel wat anders dan gekleed als een neonazi over straat paraderen. Plasman en Spong zeiden dan ook niet dat Wilders het wel kon schudden, maar slechts dat dit   e v e n t u e e l tegen hem zou kunnen pleiten. Er is dan ook geen enkele reden om aan te nemen dat Corstens en de zijnen een arme t-shirtverkoper een oor hebben aangenaaid om straks fijn via Wilders het volk een lesje te leren. Ze hebben gewoon een doordachte uitspraak gedaan, wat je er verder in de context van meningsvrijheid en zo ook van kunt beweren. Van vooroordeel of vooropgezette bedoelingen kan geen sprake zijn.

Joost Eerdmans liet na de achtergrond van Combat 18 expliciet en helder naar voren te brengen. Dat kon ook niet, want dan zou de actie ‘beschadiging mr. Corstens’ mislukken. Dan zou blijken hoe ongefundeerd de aanval op de integriteit van de Hoge Raad was. Het programma kon beter worden omgedoopt tot “Uitgesproken Paranoia” .

Opnieuw leerden wij: propaganda is niet de kunst van het liegen, maar de kunst van het weglaten.