Hoe vaak laat het parlement zich belazeren?

Mooie oogst gisteren in de NRC over Uruzgan en andere Wiki onderwerpen. Vooral Uruzgan. Oh, dus we wisten altijd al dat het een vechtmissie was? Blijft toch interessant om te zien wie er allemaal omheen gedraaid hebben en/of hebben gelogen. En doen ze dat nu weer?

In de context van voorspelbare leugens en draaierij is de heibel over die hoogste ambtenaar van BZ natuurlijk interessant. Zo’n man doet dat niet op eigen houtje. Of wel? Dan hebben we pas echt een probleem. Ik vermoed dat het vragen aan de Amerikanen om Bos onder druk te zetten in opdracht van Maxime Verhagen gebeurde. Verhagen belazerde daarmee niet alleen zijn collega in het kabinet en beklaagde zich vervolgens luidkeels over de onbetrouwbaarheid van PvdA’ers, maar ook zijn staatssecretaris Timmermans. Van mij mag de betreffende ambtenaar op het matje geroepen worden, maar er is er toch maar één die politiek verantwoordelijk was en dat is Maxime Verhagen. Dat hij zijn hand overspeelde en uiteindelijk het kabinet liet vallen, is alleen hem aan te rekenen. En dat hadden die Amerikanen toch ook weer mooi verkeerd ingeschat.

Ik heb al eerder gezegd dat ik denk dat Wilders uiteindelijk een mes in zijn rug krijgt van diezelfde Verhagen. En tja, als je de man hebt meegemaakt en deze wikileaks er nog eens overheen krijgt, dan weet je precies wat je aan zo’n collega hebt. Rutte zal het nooit zeggen, maar hij kan Jaap Burger citeren: afspraken maken met katholieken is scheten vangen in een netje. De enige juiste straf op wat er allemaal rondom Afghanistan is gebeurd, is Maxime Verhagen met gepast wantrouwen behandelen. Maar ja, dat deden we al. Alleen heeft de VVD hem nodig.

En over Afghanistan kun je dan verder kort zijn. In 2003 belazerd over Irak, in 2006 belazerd over Uruzgan, in 2008 doorgerommeld. Tijd voor het parlement om een einde te maken aan die charade.

Dit artikel verscheen eerder op de blog van Frans Verhagen