Hoe sneu is die Rutger?

Dit is mijn eerste tv-recensie. Via de voorlichting van het Europees Parlement was het Rutger Castricum niet gelukt een interview te krijgen met Martin Schulz, de voorzitter van het Europees Parlement. Net als een echte journalist besloot hij de mannetjesmakers en de spin doctors te omzeilen. Donderdagavond bracht Powned het merkwaardig resultaat daarvan in beeld.

Rutger deed consequent pogingen om het Europees Parlement uitgezet te worden. Dat viel hem niet mee. Hij kon het gebouw zonder problemen betreden. Hij vond zélf de weg naar het kantoor van Martin Schulz, maar zelfs op de drempel van deze hoge functionaris ving hij bot.

Weliswaar ontmoette Rutger een meneer met een stierennek die tot tweemaal toe vroeg, welk medium hij vertegenwoordigde, maar die hield zijn handen thuis. “Holländische Televisioon”, verklaarde de jonge reporter. Toen verscheen een Nederlandse woordvoerder die kennelijk door het kantoor van Schulz was opgetrommeld. Deze legde uit dat je voor een gesprek met de voorzitter van te voren een afspraak moest maken maar hij wist helaas voor Powned toch wat te regelen.

Rutger werd netjes door Martin Schulz ontvangen. Wat nu? Onze durfal met de roze microfoon deed nog een laatste sabotagepoging door de hem aangeboden zitplaats te weigeren. Helaas, zijn gesprekspartner bleef glimlachen en Rutger moest aan de bak. Nu bleek dat niet alleen zijn Duits maar ook zijn Engels onder de maat was. Het enige antwoord dat hij Schulz wist te ontlokken was dat deze gebruik had gemaakt van zijn vrijheid van meningsuiting.

Nu had Rutger – zo blijkt uit het Powned-item – eerst een normaal interview gehouden met VVD-coryfee Hans van Baalen en die had hem uitgelegd, dat een voorzitter van het Europees Parlement natuurlijk zijn persoonlijke mening mag geven, maar dan moet hij er wel bij zeggen dat hij niet in functie of ex cathedra spreekt. Daar is  inderdaad wel iets voor te zeggen was. Het Engels van Rutger bleek echter onvoldoende om dit aan Martin Schulz over te brengen.. Het bleef bij wat aantijgingen.

Tenslotte verliet Schulz – nog steeds de vriendelijkheid zelve – het vertrek. En daarna kreeg Rutger eindelijk waar het hem om te doen was: hem werd verzocht op te krassen en een meneer pakte hem even bij de schouder. En verdomd hij hield even de hand voor het oog van de camera, zeggende dat de heer Schulz nu een andere interviewafspraak had. Daar was Rutger dan de hele middag voor bezig geweest.

Die Schulz is om zijn kalmte en zijn vriendelijkheid een bewonderenswaardig man: ik had Rutger op zijn Rijnmonds al lang toegevoegd: “Hee joh, je mot je ouwe moer gaan besodemieren en mijn niet”, want daar had hij tenslotte om gevraagd. Uiteindelijk verdient de benadering van Schulz en de zijnen wel de voorkeur. Op hun dodelijk welwillende manier ontmaskerden ze Rutger Castricum net zo genadeloos als verleden jaar professor Kinneging met zijn methode. Hoe sneu is die Rutger.

Bekijk hier het item over Rutgers bezoek aan het Europees Parlement. Begin bij minuut 7.43

Zo. En nu eens kijken hoeveel er nu gaan reageren, dat het allemaal “satire” was en dat ik daar geen gevoel voor heb.