Hoe minister Yeşilgöz – zelf ooit statushouder – onbeschaamd stemming maakt tegen asielgerechtigden

Als dit allemaal maatgevend wordt voor de campagne, dan gaan wij een verkiezingsstrijd tegemoet vol leugens en halve waarheden waarin de feiten het slachtoffer worden.

Zaterdagavond werden de liefhebbers van Ik vertrek zwaar teleurgesteld. De geplande aflevering moest plaats maken voor een extra Op1. Aan tafel zaten Dilan Yeşilgöz, Hugo de Jonge en Maarten van Ooijen. Het werd om het zachtjes te zeggen een weinig memorabele uitzending waarin de gasten elk op hun eigen manier probeerden rookgordijnen op te trekken. Wat dat betreft was het politiek Den Haag in optima forma. In de woordenstromen van Dilan Yeşilgöz vielen echter twee zaken op. Zij vertelde hoe zij op de leeftijd van zeven jaar als vluchtelinge naar Nederland was gekomen. Nú zou zij zeker de kansen niet gekregen hebben, die Nederland toen bood, voegde ze daaraan toe ter verdediging van de VVD-plannen om gezinshereniging te frustreren.

Tegelijkertijd maakte de bewindsvrouwe statushouders verdacht die hun familieleden uit oorlogsgebieden over wilden laten komen. Zij zagen zagen kans om Jan en Alleman ons land in te krijgen. Dilan Yeşilgöz gaf voorbeelden: ineens was men gescheiden en dan kwam niet alleen de ex maar ook de nieuwe partner. Aan dat soort misstanden wilde de VVD paal en perk stellen. Zij liet doorschemeren dat de ChristenUnie zulk misbruik wilde laten voortbestaan.

Als dit allemaal maatgevend wordt voor de campagne, dan gaan wij een verkiezingsstrijd tegemoet vol leugens en halve waarheden waarin de feiten het slachtoffer worden.

Laten we die eens boven tafel brengen. Uittentreuren is het publiek voorgehouden dat straks een onderscheid wordt gemaakt tussen vluchtelingen die vervolgd worden om politieke, godsdienstige of seksuele reden enerzijds en zij die proberen te ontkomen aan oorlog. Voor de eerste categorie verandert er niets. Daar mogen de door Dilan Yeşilgöz gesignaleerde misstanden kennelijk voortbestaan. Dat is dan blijkbaar geen probleem. De verwijten van de minister gelden slechts de slachtoffers van oorlog en geweld.

Hoe zitten de regels dan in elkaar? De site van de IND is heel duidelijk. Asielgerechtigden mogen hun echtgenoot laten overkomen, hun echtgenote of partner en daarnaast (pleeg)kinderen. Zijn ze nog minderjarig, dan kunnen ze ook een aanvraag indienen voor hun ouders. "U moet de identiteit van uw gezinslid en de gezinsband bewijzen met documenten." Al dat papierwerk moet worden gelegaliseerd en door een beëdigd vertaler vertaald naar Nederlands, Engels, Frans of Duits. "Legalisatie kan veel tijd kosten. Begin daarom op tijd." Hebben de gezinsleden een strafbaar feit begaan, dan zijn zij niet welkom. 

Dat ziet er allemaal waterdicht uit. De huidige procedure is dan ook het resultaat van aanscherpingen uit het verleden naar aanleiding van bewezen misbruik, bijvoorbeeld door Somalische vluchtelingen, die – zo deelde minister Leers (CDA) de Tweede Kamer mee - aan vingertopmutilatie zouden doen om de ambtenaren van de IND een rad voor ogen te draaien. Hij stelde daar in 2011 paal en perk aan. Eerder maakte Leers DNA-onderzoek mogelijk om leeftijdsfraude te onderzoeken. 

Onduidelijk is dan ook waarop de verdachtmakingen van Dilan Yeşilgöz berusten. Zij had wel gelijk met haar opmerking dat ze tegenwoordig in Nederland niet meer de kans zou krijgen door te stoten naar een academische graad, een politieke loopbaan en een ministerschap. Kijk maar:

Haar vader, Yüsel Yeşilgöz was in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw als jurist  betrokken bij de DISK, de Confederatie van Progressieve Vakbonden van Turkije. Ondanks het repressieve beleid van Erdogan bestaat die nog steeds. Op 1 mei hield de bond op veel plekken in Turkije demonstraties.

Een dikke veertig jaar terug was dit wel anders. In 1980 greep het Turkse leger de macht, voornamelijk om linkse en Koerdische bewegingen keihard neer te slaan. DISK werd buiten de wet gesteld. Als Koerd en vakbondsjurist stond Yüsel Yeşilgöz hoog op de arrestatielijsten. Via Irak en Iran bereikte hij Nederland waar hij docent kon worden aan de universiteit van Utrecht. In 1984 voegden zijn vrouw en dochter Dilan zich bij hem. Zij kwamen na. Dilan zou later gaan studeren aan de Vrije Universiteit. In haar jonge jaren was zij actief voor de Socialistische Partij, Groen Links en de PvdA.

Vader Yüsil maakte zich sterk voor de erkenning van de Koerden als aparte etnische groep. In 1989 trad hij op als getuige-deskundige voor twee activisten die op de vliegbasis Woensel straaljagers hadden beschadigd omdat ze op het punt stonden aan Turkije te worden geleverd. 

Ook voerde Yusel Yeşilgöz in woord en geschrift actie tegen het toen nog bestaande Onderwijs in eigen Taal en Cultuur voor kinderen van migranten uit Turkije. Dat werd in de praktijk overgelaten aan onderwijzers uit dat land, die daarvoor fel nationalistisch lesmateriaal gebruikten. "De geest van Atatürk waart door Nederland", schreef hij in de NRC. In 1995 kwam vader Yeşilgöz in het kader van zijn promotie aan de Universiteit van Amsterdam op voor de rechten van Turkse verdachten, die naar zijn idee door het Nederlandse rechtssysteem onvoldoende werden gehoord. Zij voelden zich daarom slachtoffer van discriminatie.

Inderdaad zou  een loopbaan zoals die van haar en haar vader nu welhaast onmogelijk zijn geweest. Hun reis was voorlopig geëindigd in Ter Apel, waar het lange wachten op afhandeling van de asielvraag zou beginnen. Aan alle kanten was het haar en haar vader moeilijk gemaakt hun ambities te realiseren. Overigens zijn Dilan, moeder en zusje naar Nederland doorgereisd, nadat zij eerst waren geland op Kos in het veilige Griekenland. Volgens de regels van Dublin is dit de plaats waar zij asiel horen aan te vragen. 

Gelukkig voor Dilan zat in 1984 het toelatingsbeleid voor politieke vluchtelingen heel anders in elkaar.

Anders had deze rasopportuniste nu geen kans gekregen op de nationale televisie onweersproken stemming te maken tegen asielgerechtigden.

Het is een hele zit en vaak dodelijk saai. Bekijk toch de uitzending van Op1 met Dilan Yeşilgöz in een dragende rol.  

Voor hert overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: college geven in het Engels: waarom?