Hoe kunnen we Nederland nu eens eindelijk voor iedereen inclusief maken?

Afgelopen woensdag was Wereld Gehandicapten dag. Een mooie dag om stil te staan hoe we mensen met een handicap op een betere manier kunnen laten deelnemen in de samenleving. Want eerlijk gezegd bakken we er tot nu toe vrij weinig van. Wist je dat veel ouders die een kind hebben met een zwaar verstandelijke beperking de samenleving niet meer in durven omdat ze worden uitgelachen of uitgescholden op straat?

En dat maakt me verdrietig. Zelf ken ik het gevoel van uitsluiting maar al te goed omdat ik belast ben met het onbekende 22q11ds.

Geen uitsluiting meer maar inclusie 
Ook ik heb te maken met negatieve reacties over mijn uiterlijk of vind het moeilijk om te antwoorden als mensen vragen wat ik in het dagelijkse leven doe. Laatst vroeg iemand van de Deense les wat ik zoal doe en toen ik zei dat ik vrijwilligerswerk doe, vroeg hij hoeveel uren ik dat deed.  Ik voelde me bezwaard toen ik zei dat ik door een energieprobleem maar 2 uur in de week kan werken. De blik die hij me gaf sprak boekdelen. 

Ja, ik heb mijn leven inmiddels een eigen draai kunnen geven en doe alleen nog waar ik blij van word, maar dit was toch wel even confronterend.  En dan heb ik het nog niet eens over hoe er gekeken word naar mensen met een zwaardere handicap waar je wel direct aan ziet dat ze een beperking hebben.

Meedoen net als ieder ander
Het hoeft allemaal niet zo moeilijk want het enige wat mensen met een beperking willen is gewoon meedoen net als iedereen.  Iets heel kleins kan iemand al het gevoel geven dat hij of zij ook meetelt. Net dat beetje begrip of een compliment. Mensen mee laten doen op hun eigen manier, dat kan zoveel eigenwaarde en trots geven.

Mijn wens voor de toekomst 
Ik hoop dan ook oprecht dat het nieuwe kabinet onder Jetten zich beter zal gaan houden aan het VN Verdrag-handicap. Want dat er nog veel verbeterd moet worden om iedereen mee te kunnen laten doen is een ding dat als een paal boven water staat.