Hoe je de wereld verandert en homo's gelijke rechten geeft

In het volledig naar binnen gekeerde Nederland is er zoals deze eeuw gebruikelijk amper aandacht voor maar 17 mei is de Internationale Dag Tegen Homofobie en Transfobie. De Verenigde Naties maakten er een mooi spotje voor dat tevens een mini-cursus is hoe je de wereld verandert. Want in Nederland mogen wereldverbeteraars dan graag met spot bekeken worden, als je de wereld niet verbetert wordt-ie niet beter. Zo simpel is dat.

En er worden successen geboekt. Zo hees de president van Costa Rica vandaag de internationale regenboogvlag uit solidariteit met de strijd van gelijke rechten voor homo’s. Dat is misschien toch beter dan een biertje drinken met Poetin.

In Brussel wordt vandaag de Pride gehouden, een feest dat te vergelijken is met de Gay Pride die later in het jaar in Amsterdam plaatsvindt. Zoals ook hier klagen in België conservatieve verburgerlijkte homo’s over de extravagantie tijdens die manifestatie. Sevn Pichal pareert in De Standaard de kleingeestige kritiek die bijvoorbeeld ook over Conchita Wurst werd uitgestort:

Zelf vind ik het een cadeau dat ik, behalve zoveel andere dingen, ook homo ben. Het heeft me doen inzien hoeveel vastgeroeste ideëen er bestaan over ‘hoe we moeten zijn’. Een jongen moet een meisje vinden. Een man moet sterk zijn. Een vrouw moet twee dingen tegelijk kunnen. Mannen hebben een baard, vrouwen een rok. De geaardheid die je langzaam ontdekt als je opgroeit, heeft bij mij alvast dat eerste heilige huisje omvergeworpen. En me doen beseffen hoe zwaar die vastgeroeste ideeën op de schouders kunnen liggen.

Daarom vind ik dat we op zijn minst moeten opkomen voor wie zich beknot voelt. Als een jongen met een baard zich goed voelt in vrouwenkleren, later gaat optreden met een pruik en fantastisch zingt, dan zijn wij de eersten die hem geen ‘freak’ moeten noemen. Dan moeten wij blij zijn dat hij het stereotype over hoe een man of vrouw moet zijn aan zijn laars lapt. Dan moeten we verder kijken dan zijn baard lang is.