Hoe Bram van Ojik zijn partij GroenLinks uit het dal trok

De bij het grote publiek volstrekt onbekende politiek veteraan Bram van Ojik werd een jaar geleden uit het niets leider van GroenLinks. Jolande Sap had zich teruggetrokken na een zeer pijnlijke verkiezingsnederlaag: van tien naar vier zetels. De partij was ook nog eens ernstig verscheurd door de Kunduz-missie en het al even omstreden Lente-akkkoord.

In Trouw beschrijft Romana Abels hoe Bram van Ojik de partij tegen alle verwachtingen in heeft doen herrijzen. De 58-jarige ex-ambtenaar had zich al lang niet meer met de actieve politiek bemoeid. Het Kunduz-drama had hij op zo’n afstand gevolgd dat hem niet eens duidelijk was hoe gevoelig de deelname aan de politiemissie lag bij de partijleden. Ook anderszins stond hij voor een moeilijke taak. Hij kreeg de Zwetsprijs omdat hij zulke saaie verhalen hield.

Van Ojik ging aan de slag, liet zich trainen in spreken, trok het land in om van gewone partijleden te horen wat hen dwars zat en wat ze wilden. Zijn houding was open en eerlijk, een verademing na het gekonkel van de afgelopen jaren en de gesloten sfeer rond de fractie. Vervolgens schiep hij duidelijkheid over de koers van de partij.

Trouw :

Een paar weken geleden presenteerde hij zijn conclusies. Wat Van Ojik betreft gaat GroenLinks niet langer op de liberale toer. Niks versoepeling ontslagrecht, zoals voormalig partijleider Femke Halsema nog bepleitte, of verkorten van de WW-duur. Het is crisis. Nu gaat het om bescherming en banen.

Zo’n duidelijk standpunt zou twee jaar geleden nog een orkaan hebben veroorzaakt in GroenLinks. En nu? Niets.

Vlak daarna nam Van Ojik deel aan de begrotingsonderhandelingen. Ook dat riep geen kritiek op. 

In maart wordt bij de gemeenteraadsverkiezingen duidelijk of ook de kiezer de partij weer omarmt.

cc-foto:  Foundation Max van der Stoel