Hittestress bij dieren

Vandaag is weer een heerlijk warme dag. Wat hebben we een geluk met zo’n nazomer. Ik kan intens genieten van dit weer. Ga na mijn werk vaak nog even zwemmen in een meer, liefst met Wolf. Maar na het zien van de beelden van dieren met hittestress in de bio-industrie geniet ik minder van dit soort momenten. Als ik nog een duik neem omdat ik het op de kant te warm vindt of een schaduwplek voor Wolf creëer en haar pootjes nat maak om af te koelen, denk ik aan die andere dieren.

Vorig jaar werd ik een beetje wanhopig van alle berichtgeving over honden die nog steeds worden  achtergelaten in een auto bij deze temperaturen. Ieder jaar berichtten we erover bij Piepvandaag.nl, maakten we posters en probeerden we op alle mogelijke manieren mensen bewust te maken van het feit dat je een huisdier (of kind) niet in de auto moet achterlaten met dit weer.

Honden kunnen niet zweten en de temperatuur in een auto kan ongelofelijk snel oplopen. Toen er vorig jaar weer een hond dood uit een auto was gehaald bedacht ik dat ik mensen op een andere manier wilde laten zien hoe het is om in zo’n auto achtergelaten te worden. Ik ben zelf in een witte auto gaan zitten , voor de helft in de schaduw met een raampje half open. Een uur heb ik het volgehouden en het werd uiteindelijk 51 graden.

Het filmpje kan ik eerlijk gezegd niet meer zien. Wat voelde ik mij ellendig. Hoofdpijn, misselijk, draaierig. Het leven voelde ik letterlijk uit mij stromen. Dat klinkt overdreven en dramatisch maar zo voelde het. Het maakte mij allemaal niets meer uit. Heel eerlijk heb ik eruit laten knippen dat ik eigenlijk niet meer op mijn benen kon staan. Ik heb het dierenarts Piet Hellemans, die mij bijstond tijdens het experiment, niet makkelijk gemaakt. Ik heb namelijk nooit hulp nodig en kan alles prima zelf. Maar feit is dat hij mij letterlijk uit de auto heeft moeten halen omdat ik dat zelf niet meer kon. Lopen naar een plek in de schaduw lukte ook niet meer. Zelfs na een uur op de grond in de schaduw te hebben gelegen kon ik niet zelfstandig de weg oversteken naar een café waar we met zijn allen even bij wilden komen van ons avontuur.

Het filmpje is uiteindelijk veel bekeken en gedeeld en Piet en ik zijn voor de zomer nog aangeschoven bij het televisieprogramma Koffietijd om er ook daar nog eens over te vertellen. Het gegeven dat veel mensen nu op een andere manier hebben kunnen zien wat het met je doet als je in zo’n warme auto zit, en dat dat voor een hond nog veel erger is omdat ze niet kunnen zweten heeft hopelijk wat meer bewustzijn gecreëerd.

Helaas werden er ook deze zomer weer honden in auto’s op parkeerplaatsen aangetroffen, maar ik heb het idee dat veel mensen extra goed opletten nu, en de verontwaardiging en boosheid die te lezen is op onder andere sociale media na zo’n vreselijk gebeurtenis is gelukkig enorm groot.

Maar nu de beelden van die miljoenen bijna onzichtbare dieren in ons land. De varkens in de bio-industrie. Grote schuren vol waar mensen langsrijden zonder zich te realiseren wat een vreselijk onrecht dieren daarbinnen wordt aangedaan. Boven op elkaar gepakt is het er binnen meestal zo’n 5 graden warmer dan buiten.

Een nummer, een economisch goed, zo wordt er naar deze dieren gekeken. Ik vind dat op alle momenten van het jaar een zeer pijnlijke gedachte, maar na het zien van oververhitte zeugen die tussen stangen zwaar liggen te hijgen omdat het zo gruwelijk warm is bedacht ik mij dat het altijd weer een stapje erger kan.

Henk Bleker zei over het hitteprotocol dat van kracht was met betrekking tot het transport van dieren:

Maar het gaat niet alleen om het welzijn. Als dieren uitdrogen zijn ze minder zwaar en leveren ze minder op in het slachthuis, aldus Bleker tegenover de NOS.

Het gaat uiteindelijk alleen maar om geld. Hoe kunnen we op zo’n goedkoop mogelijke manier zoveel mogelijk vlees produceren. Eyes on Animals stond bij het slachthuis te controleren hoe het gesteld is met het hitteprotocol. Slecht dus. Ook hier varkens die oververhit in ellendige toestand naar hun eindstation worden gereden. De temperaturen stegen tussen de 35 en 38 graden en er was zelfs een vrachtwagen waar het binnen 45 graden was. Omdat varkens zo vreselijk veel dikker zijn dan ze zouden moeten zijn hebben ze het vanaf 25 graden heel zwaar. Het schuim komt uit hun bek, ze worden lusteloos en gaan braken. En wie zo’n oververhitte zeug heeft horen ademen vergeet dat geluid, net als de beelden, nooit meer. Bekijk de video hieronder maar eens:

Volgens Eyes on Animals hadden bij 80 procent van de transporten de dieren last van hittestress. Op papier lijkt het in Nederland met zo’n hitteprotocol weer goed geregeld maar in de praktijk is het simpelweg een wassen neus waar de sector en de politiek zich achter kunnen verschuilen, want wat hebben ze toch weer goed nagedacht over het welzijn van de dieren.

Toen ik in die auto ging zitten heb ik van tevoren met een bevriend arts overleg gehad hoe ver ik kon gaan en waar ik op moest letten. Ik had een hartslagmeter om en om de zoveel tijd werd mijn temperatuur gemeten. Ik wist waarom ik dit per se wilde doen de beelden van de hond die net de week ervoor uit een auto op een parkeerplaats werd gehaald stonden op mijn netvlies gebrand. Daarbij was er een team van ongelofelijk lieve en bezorgde mensen die per minuut in de gaten hielden hoe het met mij ging.

Maar die varkens… Er is vrijwel niemand die echt om ze geeft of zich zorgen maakt om hun welzijn, op een handvol dierenbeschermers na. Een dier is een ding verworden in onze maatschappij en dat wordt ook nu weer pijnlijk duidelijk.

Voor nu ben ik Eyes on Animals intens dankbaar dat zij met hun veelal vrijwillige inspecteurs in de hitte bij die slachthuizen gaan staan om Nederland te laten zien hoe het er werkelijk aan toe gaat. Ze kunnen iedere steun hard gebruiken want zij pakken het werk op waar de overheidsinstanties volstrekt verstek laten gaan en geen enkele verantwoordelijkheid tonen.