Het zwijgen van Wilders

Op een enkel tweetje na laat Geert Wilders niets van zich horen. Dat is een lucratieve strategie. Inmiddels staat hij in de peiling op 31 zetels, ver boven elke andere partij in Nederland.

De enige troost is dat dit niet meer dan twintig procent van de kiezers is. Drees en Den Uyl konden in hun hoogtijdagen op een derde rekenen, Romme en Lubbers ook.

Pechtold Mona Keizer van het CDA was toen al aan de beurt geweest. Bij WNLopZondag serveerde zij het inmiddels ingetrokken wetsvoorstel af dat bewoners van verpleegtehuizen voldoende schone luiers garandeert. Dat zou alleen maar leiden tot meer papierwerk, beweerde zij, want het verwisselen van elke luiers moest dan ‘natuurlijk’ in de administratie worden vastgelegd zodat de verzorgers nog minder tijd voor de bewoners over zouden houden.

En laten wij de goedlachse spraakwaterval Alexander Pechtold niet vergeten als hij over zijn hervormingen begint en de noodzaak om door te pakken of oreert over investeringen in het onderwijs zonder ons iets diets te maken waaraan die dan moeten worden besteed.

Of de loze kreten van staatssecretaris Sander Dekker, die vindt dat goede leerlingen in het middelbaar onderwijs meer moeten worden uitgedaagd  zonder dat hij aangeeft waaruit deze uitdaging moet bestaan of hoe hij docenten in staat gaat stellen om speciale programma’s te ontwerpen voor wat men ‘bollebozen’ noemt. Dekker zelf komt niet verder dan het geven van een cum laude aan leerlingen met hoge cijfers.

Zomergasten Er was nog meer op de televisie zondag. Bij Zomergasten verscheen de ontwerper Daan Roosegaarde. Hij toonde lichtgevende kwallen uit een BBC-documentaire. Daarna vertelde hij hoe hij geïnspireerd was geraakt tot het ontwikkelen van lichtgevend asfalt op zonne-energie als alternatief voor de peperdure snelwegverlichting, die Rijkswaterstaat nu uit zuinigheidsoverwegingen het grootste deel van de nacht áf gaat zetten. Nieuwe oplossingen wilde Roosegaarde en niet knutselen aan het bestaande, zoals een zonnepaneeltje vastschroeven aan een lantaarnpaal. 

De babbelaars in de politiek sleutelen aan het bestaande. Zij zetten de verlichting uit of sluiten er hier en daar een zonnepaneeltje op aan. Dat noemen ze dan ‘echte bezuinigingen’ of ‘hervormingen’.  Hun mist van woorden neemt de indruk niet weg dat zij feitelijk met lege handen staan. Wie in staat is de afleveringen van Zomergasten met Bos en Roosegaarde onderling te vergelijken, begrijpt precies wat ik bedoel, het was leegte versus perspectief. 

Wraak Ondertussen staat de rattenvanger met zijn fluit in de hand te wachten want hij hoeft niet eens te spelen. Alleen al door zijn aanwezigheid is Wilders voor steeds meer kiezers de enige hoop. Biedt hij wél alternatieven? Voor geen meter. Wilders kanaliseert de wanhoop, de woede en de haat. Hij wijst schuldigen aan. Hij weet wie de verantwoordelijken  zijn. Hij kent de zondenbokken die de woestijn in gejaagd moeten worden, de moslims, de linkse elite, Europa. Kijk hoe hij zwijgt en in stilte de kille woede vertegenwoordigt van zijn achterban. Steeds meer mensen scharen zich om hem heen in afwachting van het uur der wrake. Dan worden zij meegesleept in een noodlottige Walkurenrit  want wraak levert alleen maar verderf op. 

Dat is nu het politieke aan deze crisis. 

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwe boek van Han van der Horst verschijnt op 26 september