Het wederkerige gedrag van de egoïstische Amsterdammer

“Mensen kunnen er weer op uit, mogen weer naar kantoor. Huisdieren verdwijnen weer uit beeld. En dan is het: weg ermee.” Aldus woordvoerder Jeanette Kornmann van Dierenasiel DOA in Amsterdam. Medewerkers geven aan dat ze elke dag wel een doos met een konijn bij de voordeur van hun pand in Amsterdam Nieuw-West vinden. Daarnaast komt er wekelijks wel een ‘coronahond’ binnen.

Dit kenmerkt het egoïsme van de Randstedeling die een huisdier het slachtoffer maakt van zijn eigen verveling. Een typerende reflex van ‘aanstellers’ die nog nooit enige echte tegenslag hebben beleefd, maar wel geëmotioneerd reageerden dat we beperkt werden in onze vrijheden. Alsof we in een isolatiecel werden gestopt waar Tafeltje Dekje onze maaltijden kwam bezorgen en de uitzichtloosheid dusdanig groot was dat we geen gesproken woord meer met elkaar konden wisselen.

Een stelletje angstige, wereldvreemde kinderen gevangen in volwassen lichamen, besloot massaal een dier ter adoptie te nemen aan het begin van de coronacrisis. In de veronderstelling dat ze over voldoende verantwoordelijkheidsgevoel beschikken om voor een huisdier te zorgen, paradeerden ze triomfantelijk met woorden als, “Wandelen mogen we nog wel. En omdat in gezelschap leuker is, nemen we nu een hond.”

Het is ook een tipje van de sluier van wat de toekomst gaat brengen: velen besefte niet hoeveel tijd er gaat zitten in het opvoeden van een puppy. No shit, Sherlock. Uit onderzoek van het Nationaal Huisdierpanel is gebleken dat maar liefst 60 procent van de baasjes de opvoeding van hun troeteldier net zo zwaar vindt als de opvoeding van een pasgeboren baby. Dit valt rauw op het dak van de gelukszoeker die is opgegroeid in een omgeving van totale vrijheid en overbescherming door hun ouders. Er is bij de asiels minstens een verdubbeling van het aantal honden dat met gedragsproblemen binnenkomt, voornamelijk zijn ze afkomstig van mensen die de dieren tijdens de ‘geïsoleerde’ maanden van de pandemie in huis haalden.

Het dierenasiel DOA plaatste het hartverscheurende verhaal van Rocky. Een schat als ik de foto zo bekijk, waarom zou deze Jack Russell geen warm onderkomen verdienen? Zo dachten er meer over, maar helaas bleek na vijf keer dat tot op heden ‘Marktplaats’ zijn enige ‘thuis’ is. De laatste eigenaar had nog een beetje verstand en bracht hem naar de DOA Reddingsbrigade. Zij zien een gestresste hond die in zijn kennel van gekkigheid niet meer weet wat hij moet doen. Hij heeft last van een flinke verlatingsangst, wat in mijn ogen het resultaat is van een stel zelfingenomen vlerken die niet kunnen denken in de lange termijn.

“Het gedrag van een hond is vaak het gevolg van de gesteldheid van het baasje”, legt hondengedragsdeskundige Ulrike Melder uit. Weggewuifd als zweverij en onzin, maar eigenlijk is het de keiharde waarheid: de hond is een spiegel van jou. Felicitaties aan de voormalig eigenaren dus: die zijn zich nu hopelijk bewust van hun megalomanie en weten dat als je iets dat naar liefde verlangt omarmt, je het vervolgens niet als een oud t-shirt ‘weg kunt doen’ aan een kringloopwinkel of vuilnisbak. Het besef dat hun verlangen naar vrijheid ten koste is gegaan van een ander wezen, zal vroeg of laat wel doordringen, misschien wanneer ze weer eens niet weerbaar genoeg zijn bij de volgende onvoorspelbare ingrijpende gebeurtenis.