Jacobien Schumacher wordt vermalen door de roddelbladen omdat ze een nieuwe liefde heeft en twee jaar geleden een onhandig interview gaf. Tinkebell ziet met verbijstering toe hoe deze karaktermoord wordt gepleegd en hoe veel mensen, die niet beter weten, er zich vrolijk over maken. Daarom kwam ze in actie, zocht Jacobien op en noteerde haar relaas.
Jacobien Schumacher. We komen elkaar zo nu en dan tegen en dan maken we een praatje. Aardig meisje. Heeft veel meegemaakt. Altijd druk met werk. Drie weken geleden zag ik haar voor het laatst en toen straalde ze van oor tot oor: ze was aan het daten. Ze wilde er niet heel veel over zeggen, maar wel dat het bijzonder was en dat het pril was.
Ik heb geen tv. Ik herken geen acteurs, ik ken geen presentatoren, ik weet niets van roddels en het intersseert me niets wie het met wie doet. Dus toen een vriendin mij eergisteren een bericht ‘hee, jij kent haar toch?’ stuurde met een link naar een artikel waarin stond dat Jacobien Schumacher de nieuwe vriendin van Martijn Krabbé is, moest ik even googelen wie Martijn Krabbé ook alweer is.
Vanmorgen deelde Tofik Dibi een ‘grappig’ stuk uit het tijdschrift ‘Grazia’ op Facebook. Het ruim twee jaar oude artikel ging over Jacobien en kennelijk was het ‘viral’ gegaan nadat roddelblad ‘Story’ op haar cover foto’s had afgedrukt van ‘het nieuwe stel’. Auw. Dacht ik toen al, zonder het Grazia stuk gelezen te hebben. Het lijkt me op zijn zachtst gezegd ongemakkelijk wanneer je net met iemand aan het daten bent, je elkaar nog moet leren kennen en je al direct wordt gevolgd door papparazzi die alles uit de kast halen om van deze mug een grote olifant te maken.
Toch bleek al gauw, nadat ik het twee en een half jaar oude artikel had gelezen en wat had gezocht op Twitter, dat die ongemakkelijkheid van het publiek worden van iets wat volgens mij alleen maar leuk en spannend zou moeten zijn op dit moment nog het mínst vervelende was van wat zich nu in het roddelcircuit van showbizzland af leek te spelen.
Leuk, aardig, hardwerkend meisje Jacobien wordt door het slijk gehaald en er wordt een persoon van haar gemaakt die in ieder geval niet lijkt op de Jacobien die ik ken. Toegegeven, nu ik het Grazia stuk heb gelezen kan ik er ook niets anders van maken dan dat dit interview met haar, wanneer je haar niet persoonlijk kent, vráágt om nare opmerkingen en gekdoenerij.
Maar ik ken Jacobien dus wèl een beetje en daarnaast durf ik mezelf expert te noemen op het gebied van ‘imago creatie in de media door derden’. Ik schreef op deze website wel eens over voorvallen waarin het woord ‘manipulatie’ de lading totaal niet meer dekt als je kijkt naar hoe ver een journalist soms kan gaan om lezerspubliek te trekken en ik gaf een paar jaar geleden een TEDx lezing over hoe in de loop der jaren door kranten en internet een personage van mij is gecreëerd die in de verste verten niet meer lijkt op wie ik ben of wat ik doe. (NB: kijkt u deze video vooral af tot het einde, anders gaat u mijn punt hier niet begrijpen)
Wat ik in de afgelopen 10 jaar onder meer heb geleerd is dat een eerste artikel altijd het belangrijkste artikel is, omdat opvolgende artikelen altijd het eerder gepubliceerde over een onderwerp zullen meenemen. Wanneer er dus iets heel erg stoms of onwaars over je wordt gepubliceerd (ongeacht of je daar zelf wel of geen schuld aan hebt) blíjf je daar altijd last van houden.
Ja, dat sucks voor Jacobien.
Daarom een beknopte poging om een en ander recht te zetten. Niet omdat ik denk dat showbizzroddelminnend Nederland (wie zíjn dat eigenlijk?) iets van ondergetekende zal aannemen (al was het maar omdat het meest absurde verhaal, altijd het leukste verhaal is om te geloven), maar om toch een soort tegengeluid te laten horen omdat Jacobien, zoals ik al schreef, gewoon een leuk, hardwerkend meisje is dat (en wie doet dat niet zo rond die leeftijd?) zo rond haar 19e jaar wat stomme dingen heeft gezegd en gedaan.
Vanmorgen ben ik bij haar langs gegaan en heb haar het betreffende (tenenkrommende) Grazia stuk nog eens voorgelegd.
For the record: Op dit moment organiseert Jacobien events en netwerkborrels voor modemerken, hotels en restaurants. Daar heeft ze een fulltime job aan. Van luieren dus geen sprake.
Maar een aantal jaar geleden had ze een rol in het programma ‘De Bachelor’. Ze koos er op dat moment voor om mee te werken aan de show omdat ze toen dacht (en met terugwerkende kracht is dat natuurlijk heel naïef) dat veel wat met tv te maken heeft een potentiële ingang kon zijn in de wereld waarin zij ooit hoopte te floreren als actrice of presentator. Helaas moest ze er achter komen dat ze zó erg haar droom najoeg dat ze niet door had dat ze door programmamakers werd gebruikt om een typetje te creëren en in een naar daglicht werd geplaatst dat compleet niet meer correspondeerde met wie ze eigenlijk was. Kortom, er werd een karakter van haar geschetst dat kennelijk lekker in de amusements-tv-markt lag, waar uiteindelijk veel mensen beter van werden, maar wat voor Jacobien betekende dat er een persoon van haar werd gemaakt waar ze niet eens op wílde lijken.
Ze besloot zich voorlopig terug te trekken uit de publieke wereld en probeerde, simpelweg door hard te werken áchter de schermen, een basis en een nieuw imago op te bouwen en te werken aan de carriere die ze ambieerde.
‘Wat nu?’ vroeg ik haar vanmorgen. ‘Wat heb je in de afgelopen jaren geleerd?’ – ‘Dat het niet uitmaakt wat je wil bereiken, er maar één weg is om daar te komen en dat is keihard werken.’ Wil je nog steeds graag voor tv werken? -‘Ja, dat is mijn passie. Het liefst zou ik acteren en presenteren. Maar doordat ik besefte dat ik van een bepaald imago af moest komen heb ik de afgelopen jaren achter de schermen gewerkt om op deze manier zoveel mogelijk ervaring op te doen en geprobeerd mezelf op een positieve manier te bewijzen.’ Wat klopt er dan van het Grazia artikel? -‘Dat ik heel graag ergens wil komen. Dat ik graag voor tv wil werken. Dat ik inderdaad graag naar de kapper ga in Italië omdat dat gewoon een fijne kapper is en mijn vader heeft me inderdaad veel geholpen. Het klopt ook dat ik graag boeken zou schrijven. En het staat er een beetje ongemakkelijk maar ik geloof ook echt dat wanneer je iets wil bereiken dat dat kan. Grazia noemt dat glamorous , maar voor mij is dat succesvol zijn in de dingen waarvoor je gepassioneerd bent.’ Wat klopt er absoluut niet? -‘Bijna niets, maar de grootste onzin: Dat ik niet wilde werken. Dat ik met BN’ers omging om iets te bereiken. Dat ik me te goed voel voor een H&M. Dat ik stiekem kleding kapot maakte in de winkel om zo korting te krijgen (dat was echt belachelijk!) Ik wil zeker wel heel hard werken en heb allerlei baantjes gehad. Ik heb een kapper- en uiterlijke verzorgingsopleiding afgerond en heb als kapper gewerkt en ik heb verschillende baantjes in de horeca gehad. Ik zie mijzelf ook niet als professioneel schrijfster. Ik heb geen relatie met Johnny de Mol gehad.’ Maar dat staat er wel expliciet, hoe komen ze daar dan bij? – ‘Ik heb verteld dat ik met hem omging en dat hij een voorbeeld voor me was, daar heeft de journalist van gemaakt dat ik een relatie met hem zou hebben, maar dat klopt niet.’ Waarom heb je uberhaubt ingestemd met dit artikel in een blad als Grazia? -‘Ik dacht toen dat Grazia artikel een ingang kon zijn en het gegeven dat een groot deel van wat ze schreven niet klopte was iets waar ik me wel rot over voelde, maar ik dacht toen dat mensen uiteindelijk wel zouden zien wie ik echt ben. Nu weet ik beter.’
Er valt echt een heleboel te zeggen over de manier van denken (Ik kom op tv, en dat moet genoeg zijn om iets in die wereld te bereiken), maar wanneer ik van een afstandje kijk naar wat hier is gebeurd, begrijp ik het ook. Feit is dat de ‘generatie Jacobien’, is opgegroeid in een tijd waarin een Paris Hilton status en roem verkreeg niet om wat ze kon, maar puur om wie ze is. ‘Bekend zijn’ werd een vak en het leek (lijkt!) er op dat als je maar eenmaal op dat televisiescherm verschijnt, no matter how or why , er al een succesvolle carrière bestaat. Feit is ook dat we allemaal stomme dingen doen en hebben gedaan, zeker zo in de late puber/vroeg-volwassen jaren. De pech die Jacobien heeft is dat haar stommiteiten zich publiek hebben afgespeeld zonder dat zij zich op dat moment realiseerde wat het effect daarvan op de langere termijn zou kunnen zijn. Waar de meeste mensen later in privé-sfeer kunnen lachen om anecdotes over gemaakte fouten, zal zij waarschijnlijk nog lang bezig zijn met het bewijzen dat zij niet haar gemaakte stommiteiten ís, maar dat ze daar juist van heeft geleerd. Kortom, dat het maken van fouten haar uiteindelijk een beter mens maken.
Extra vette pech voor Jacobien is dat de suggestie wordt gewekt dat er een duidelijke lijn te trekken is met stomme uitspraken die ze tóen deed en het prille daten dat zich recentelijk afspeelde. Dat 1 plus 1 soms geen 2 is, kan al ingewikkeld zijn voor mensen met een goed stel hersenen en de intentie om niet direct te oordelen over mensen en situaties die ze niet kennen.
Mensen die slechts op zoek zijn naar goedkoop amusement maken van 1 plus 1 een een compleet profiel van het getal 2 wat daar overduidelijk en onbetwistbaar het antwoord op is.
Dat is problematisch en, nogmaals, extra grote vette pech voor Jacobien. Een Jacobien die, terwijl ik vanmorgen bij haar op bezoek was, sms-berichten mocht ontvangen die leken op dreigementen van verschillende roddelrubrieken met als belangrijkste boodschap ‘je kan ons leuke verhaal maar beter meteen nog wat sappiger komen maken voor de camera, want wíj laten je niet meer gaan.’
Ik heb haar geadviseerd vooral door te gaan met keihard werken voor de dingen waar ze voor staat en ik hoop dat haar dates op geen enkele manier worden beïnvloed door deze nare wereld van roddeljournalistiek.