Het voorspelbare einde van de wisselcolumn

Peter Vandermeersch heeft eieren voor zijn geld gekozen. De drie politici die een wisselcolumn mochten vullen met agitprop voldeden geheel aan wat je ervan had kunnen verwachten. Dat verwachtte ik althans. Ik weet niet wat Vandermeersch in zijn hoofd haalde toen hij dacht dat drie politici in staat zouden zijn om op een volwassen manier over issues te schrijven. Zo zitten ze niet in elkaar. Het werd zielloze partijpropaganda. Niemand blonk uit, zelfs niet Femke Halsema de paar keer dat ze het deed. Bosma is de beste schrijver maar hij maakte het zich wel erg gemakkelijk. Enfin, opgeruimd staat netjes.

Ik begrijp dat Vandermeersch ook grote opruiming houdt onder de columnisten. Efshian Ellian, de geheel voorspelbare Cohen en moslim basher, mag zijn capriolen voortaan exclusief in de Elsevier vertonen waar hij veel beter op zijn plek is. De Elsevierdoctrine is hem op het lijf geschreven (we steunen liever dictators dan democratische gekozen moslims). De overvloed aan columns mag sowieso wel wat worden beperkt, zou ik zeggen. Er zijn niet zoveel scribenten die iedere week (vaak twee maal per week) een stukje van niveau kunnen afscheiden. Geen Nederlandse David Brooks, Roger Cohen, Paul Krugman of de meest recente aanwinst, Joe Nocera. Waarom niet? Interessante vraag. Het heeft te maken met de discussievaardigheden in de Amerikaanse samenleving, denk ik.

Ik mist nog altijd de enerverende dinner parties in Washington en de discussies op hoog niveau met razendscherpe intellectuelen. Het valt ook niet mee: een stelling innemen, die in 800 woorden neerzetten op zo’n manier dat de lezer aan het denken wordt gezet. De Nederlandse traditie is meer van gekeutel of van het verwoorden van eigen gelijk. Niet interessant. Mijn favorieten waren vaak schrijvers waar ik het niet mee eens was, zoals de ongeëvenaarde William Safire. Nederland ontbreekt het aan deze schrijvers, vrees ik.

Vandermeersch gaat flink tekeer. Van mij krijgt hij het voordeel van de twijfel. De wisselcolumn was een misser maar de manier waarop hij de tabloid krant invult, is uitstekend. Het wordt zo meer een tijdschrift, met soms één groot onderwerp op een spread in plaats van meerdere artikelen op een grote krantenpagina, maar ik moet zeggen dat de manier waarop ze het aanpakken goed uitpakt. Persoonlijk heb ik liever een avondkrant dan een ochtendkrant maar ik begrijp waarom ze willen wisselen, al lijkt het minder urgent nu het nieuws an sich niet meer belangrijk is. Wie pakt nog zijn krant van de mat met het gevoel eens even bij te lezen wat er sinds gisteravond is gebeurd? Andere bronnen dienen dat doel.

’s Ochtends heb ik de beste krant ter wereld, de Financial Times en de Herald Tribune, eigenlijk gewoon de New York Times. Daar hoef ik geen NRC meer bij te hebben. So far, so good met Vandermeersch.