Het vertrouwen in de overheid was voor covid al broos en komt niet terug met mooie woorden
© DEN HAAG - De Participatie Keuken deelt Paaskpakketten uit aan arme gezinnen uit de wijk Moerwijk. Het pakket bestaat uit onder meer met voedsel, speelgoed en boeken. ANP KOEN VAN WEEL
Praat mee
Reacties (11)
In augustus 2004 was al duidelijk dat de regering de burgers niet vertrouwde. Het PC-Privé-project werd toen per direct afgeschaft, om te voorkomen dat die onbetrouwbare burgers snel nog even een computer zouden aanschaffen en van de regeling zouden profiteren. (zie b.v. https://tweakers.net/nieuws/34019/ministerraad-heeft-pc-prive-per-direct-afgeschaft.html ) Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Sindsdien heeft de regering niets meer laten zien, wat het woord vertrouwen nog waard is.
Martijn Balster is zelf wethouder wonen. Ik heb zijn signaal gemist waarin hij zei ''Den Haag is niet betaalbaar voor leerkrachten, verpleegkundigen en thuiszorgmedewerkers. Ik kan zodoende niet garanderen dat de ziekenhuizen en scholen open kunnen blijven.''
Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten en andersom. Laten dan we geld uittrekken voor de waard en/of voor de gasten.
In 1950 had 90% van de mensen alleen maar Lagere School en verdiende 90% van de mensen minder dan het huidige minimumloon (omgerekend naar de huidige koopkracht). Het halve land lag in puin en er was heel weinig te koop. Mensen waren al blij met een oude fiets. Toch voelden onze ouders en grootouders zich geen slachtoffer van de omstandigheden en gingen zij ook niet bij de pakken neerzitten. Ze gingen juist hard aan het werk en velen verbeterden met avondstudie hun positie. Ze stuurden hun kinderen naar school, zodat die meer kansen hadden dan zijzelf. Rond 1965 was het hoogconjunctuur, de lonen gingen flink omhoog en de welvaart nam toe. Mensen hebben er niets aan als ze in een slachtofferrol worden geplaatst. Dat ontneemt hen het eigen initiatief en maakt hen afhankelijk. Het initiatief en het doorzettingsvermogen, dat de generatie geboren rond 1930 zo ver heeft gebracht. Je kunt een mens van tijd tot tijd een vis geven, maar het is beter om hem/haar een hengel te geven; het is nog beter dat hij/zij een hengel leert maken.
Hoi Een Mening, je leeft in het verleden als vlucht niet als realiteit, de mensen die nu leven zijn een realiteit, waar je dus niet aan kunt ontvluchten, maar waar je mee zal moeten dealen. In Nederland zijn dat er nu ruim 17miljoen, in 1950 waren dat er ruim 10 miljoen, en dan heb ik het nu niet over totale versplintering in bevolking samenstelling, of de toename aan onzekerheden en een gebrek aan waardevolle behaalbare doelen, sociaal en maatschappelijk gezien. Daarnaast een niet bij te houden versnelling in technologische ontwikkelingen, met daaruit de voortdurend afgevuurde prikkelingen. Kijk niet weg, want dat is weglopen van je verantwoording , denk ik.
Je mening komt neer op contrastwerking. Als iedereen hetzelfde is of hetzelfde bezit is er minder wrijving onderling. De meeste Joodse mensen waren uitgesproken arm maar ze werden afgeschilderd als waren ze collectief (ijnvloed) rijk .Het gevolg is bekend. Twee dingen goed begrijpen: 1. streef naar een zo homogeen mogelijke samenleving,zonder grote verschillen en 2. waak voor degenen die de samenleving pogen te verleiden door accenten te leggen die niet berusten op feiten. Ik voeg daaraan toe, dat de geschiedenis altijd leerrrijk is en dat je dus nooit moet zeggen dat het verleden dood en begraven is. Maar het verleden leeft.en is een les voor de toekomst. De oorspronkelijke reactie wekt de indruk dat er verder is gekeken is dan oppervakkig. Ik kan dat waarderen. .
Uiteraard waren de mensen in 1950 getraumatiseerd in de oorlogsjaren en de Duitse bezetting. Hun onderdrukkers waren Duitsers, zij waren ook nog eens uiterst gründlich. De littekens van de oorlog zijn niet echt hersteld. De toen bevochten vrijheid is verkeerd begrepen door het volk. De vertaling is: wij zijn vrij om geld te verdienen, een betere baan te krijgen en hoog opgeleid te worden. De overheid moet dat regelen voor ons. De overheid, die laat zien helemaal niets geregeld te hebben, maar juist het goede wegbezuinigd heeft, wordt nu met opstanden bedreigd. De wegbezuinigden gaan nu verbolgen hun verhaal halen.
Niet om persoonlijk te worden, maar u heeft een paar dagen geleden ternauwernood een motie van wantrouwen overleefd. Omdat u zelf de waarheid niet heeft gesproken. Dat draagt natuurlijk niet bij aan een groter vertrouwen in de politiek. Ook het maar blijven bijbouwen in stadsdeel Escamp, terwijl de voorzieningen niet meegroeien, is geen oplossing. Investeren in woningen in andere stadsdelen en een bouwstop in Escamp is een beter idee.
Nederland heeft een landelijke campagne met de naam 'Ruimte voor Collectief Wonen'. Al vele jaren bestaat Omslag in Eindhoven, het kenniscentrum voor Duurzaam wonen en leven. Vandaar de vraag om als 'grote stad' Den Haag, deze campagne ook te steunen. We vragen als kenniscentrum, in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen aan alle gemeenten, om deze campagne te steunen en dit toe te gaan voegen aan het woonbeleid voor de komende jaren. De website met informatie over het Manifest vindt iedereen online. Er is een duidelijke vraag naar meer vormen van collectief wonen en dat beleid willen we voor alle woonvormen en leeftijden in dit land. Het geeft ook meer woonmogelijkheden voor mensen met een beperking. En voor ouderen die graag een passende woonvorm willen. Daarmee bevorderen we duurzaam wonen en leven zoals 'ecologisch' wonen, maar vooral dat mensen zelf weer aan zet kunnen zijn met het organiseren van woonbeleid. Dat vraagt om het verbeteren van de nodige wet- en regelgeving. Maar ook dat gemeenten samen met investeerders en corporaties beleid ontwikkelen om meer collectieve woonvormen te realiseren. En kiezers hebben de keuze volgend jaar om partijen te gaan kiezen in de 'eigen' gemeenteraad, die collectief woonbeleid hebben of dat gaan maken.
Juist niet. Bewoners in een kunstmatige lagekansenbubbel zetten houdt hen in een dwangstand. Het gevoel van met z'n allen fijn samen in de rotzooi zitten geeft hulpverleners een feel good moment maar het levert niets op. Je kunt niet eerst met wanbeleid een samenleving naar de knoppen helpen om daarna te doen alsof samenwerken in de uitgeknepen overblijfselen nog iets goeds zou doen. Dat is net zo'n angelsaksisch principe als het keiharde dickens beleid dat ons teistert. Ooit ging het 10x beter. Wat was er toen wel of niet waardoor het beter ging. Het verhaal dat het rijnlandmodel niet in een gemoderniseerde vorm kan terugkeren is flauwekul. Saamhorigheid zit in goed georganiseerde landelijke of europese collectiviteit, niet in samen stoepje vegen en gratis hiphoplessen regelen.